Η Ελλάδα μπορεί να τα καταφέρει;


Η χώρα διέρχεται την ...


κρισιμότερη ίσως περίοδο της εξαετούς κρίσης.

Η κατάσταση είναι καταθλιπτική και η χώρα έχει ανάγκη την εθνική συναίνεση, αλλά αντί αυτής βλέπουμε τους πολιτικούς να αποστασιοποιούνται.

Τα γεγονότα τρέχουν και η κυβέρνηση προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στην τήρηση των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει.

Η θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης οφείλει να είναι στην πρώτη γραμμή καθώς η διεκδίκηση της ηγεσίας της Ν.Δ από τέσσερα κορυφαία στελέχη της αποδεικνύει αυξημένη διάθεση προσφοράς στο κόμμα και στον τόπο.

Η άποψή μου είναι ότι η εκλογική εκκρεμότητα δεν επιτρέπει στη ΝΔ να ανταποκριθεί στις συνταγματικές υποχρεώσεις της και να διαδραματίσει τον ρόλο που η λαϊκή ψήφος της ανέθεσε.

Αυτή η αδυναμία δεν μπορεί να παραταθεί άλλο, καθώς η υποχρέωσή τους είναι να βρουν τον τρόπο να αποδείξουν ότι είναι ουσιαστικά παρόντες.

Είναι τρομακτικό, είναι φρικτό αυτό που συμβαίνει διότι η μάχη για το αύριο της χώρας είναι που προέχει και όχι για την αρχηγική καρέκλα...

Αναρωτιέμαι που θα πάει αυτό;

Η αλήθεια είναι ότι σε μια χώρα που κάνει έξι φορές εκλογές σε πέντε χρόνια και το πολιτικό της σύστημα να μην έχει την παραμικρή διάθεση συναίνεσης, ο λαϊκισμός θα κυριαρχεί.

Ο πρωθυπουργός και οι ηγέτες της αντιπολίτευσης μιλούν μόνο με συνθήματα, έχοντας πάντα στο μυαλό τους τον ψηφοφόρο και όχι την Ελλάδα.

Καλοπροαίρετος είμαι καθώς πιστεύω ότι εάν δεν αλλάξουν νοοτροπία και αν δεν συνεργαστούν σε εθνική βάση, θα αναγκαστούν να συζητήσουν τις λεπτομέρειες της εξόδου της χώρας από την Ευρωζώνη.

Έτσι κι αλλιώς η υλοποίηση του 3ου μνημονίου είναι μονόδρομος, όχι επειδή μας αρέσει, αλλά επειδή οι πολίτες επιθυμούν να τελειώνει αυτό το μαρτύριο και απαιτούν πράξεις, διότι τα λόγια τα βαρέθηκαν.