Ως εδώ καλά και ...
χαλαρά, διότι τα δύσκολα είναι μπροστά μας και έρχονται.
Η προσωπική μου άποψη είναι ότι τα περίφημα «ισοδύναμα» δεν υπάρχουν.
Ακόμα και τα ισοδύναμα αν υπήρχαν, θα τα παρουσίαζαν ο κ. Τσίπρας και το επιτελείο του κατά τη διάρκεια της «σκληρής διαπραγμάτευσης» και δεν θα δέχονταν αυτά που έβαλαν στη σύμβαση οι δανειστές.
Τι δεν έχουμε καταλάβει λοιπόν;
Κάθε φορά που επιλέγουμε ισοδύναμα είναι για κακό μας, διότι οι Έλληνες πολιτικοί με τη λέξη «ισοδύναμα» εννοούν πάντα την αύξηση των φόρων ή τη μείωση μισθών και συντάξεων.
Ή μήπως δεν είναι έτσι.
Η υπόσχεση για την πάταξη της φοροδιαφυγής ως «ισοδύναμο» για την κατάργηση του ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση είναι ευφυής.
Άραγε με δεδομένη αυτή την κατάσταση της οικονομίας και με τα όρια αντοχής της κοινωνίας να εξαντλούνται, ο κ. Τσίπρας θα διεκδικήσει τον τίτλο του καλύτερου διαχειριστή του 3ου μνημονίου;
Ας μην τρέφουμε αυταπάτες. Μέχρι τα μέσα Οκτωβρίου θα πρέπει να εφαρμοστεί ένα μεγάλο τμήμα του μνημονίου.
Οι αποκλίσεις από τους στόχους φέρνουν φορολογικά μέτρα, τα μέτρα φέρνουν φτώχεια και πτώση της κατανάλωσης, το δε φονικό σπιράλ θα συνεχίζεται.
Τα προβλήματα της χώρας είναι τεράστια και η χώρα μας μετά από τόσα χρόνια ύφεσης πρέπει ν΄ αρχίσει να ελπίζει σε καλύτερες μέρες.