Συγχωρείστε με που...
εσχάτως πολυ-πολιτικολογώ, αλλά σήμερα θέλω απλώς να κάνω μία ερώτηση. Όπως ραγδαίως εξελίσσονται τα πράγματα, είστε βέβαιοι ότι ο Σαμαράς θέλει τελικά να υπάρξει εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας;
Διότι αν παρ’ ελπίδα οι δημοσκοπήσεις του Σαββατοκύριακου δείχνουν μία πραγματική τάση του εκλογικού σώματος (δεν είμαι διόλου βέβαιος γι' αυτό), τότε ο πρωθυπουργός δεν έχει κανέναν λόγο να αποφύγει τις εκλογές.
Τουναντίον, έχει κάθε λόγο να τις επιδιώξει. Με τρεις και τέσσερις μονάδες διαφορά απ' τον ΣΥΡΙΖΑ σήμερα, με αντιστροφή της τάσης που άνοιγε την ψαλίδα υπέρ του Αλέξη και με δεκαπέντε μονάδες αναποφάσιστων που προέρχονται όλοι από την κεντρώα και δεξιά πλευρά του φάσματος, τι έχει να φοβάται ο Σαμαράς από τη διενέργεια εκλογών;
Για όσους ξέρουν να διαβάζουν δημοσκοπικά ευρήματα, το Σαββατοκύριακο που πέρασε θα πρέπει να ήταν από τα ευτυχέστερα του πρωθυπουργού. Πιεσμένος απ' τους πιστωτές έκανε μια σπασμωδική κίνηση επιτάχυνσης της εκλογής Προέδρου, είδε ακολούθως το μέτρημα για τους 180 να μη βγαίνει κι ετοιμάστηκε να κατεβάσει ρολά πηγαίνοντας σε εκλογές με τους χειρότερους όρους.
Και πριν αναγγείλει ότι το έργο θα κατέβει ελλείψει θεατών, ρίχνει μια τελευταία ματιά πίσω από την κουρτίνα της σκηνής και βλέπει έκπληκτος την πλατεία του γεμάτη. Μυστήρια πράγματα. Δεν είναι μόνο ότι η περιβόητη αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ πάει περίπατο, αλλά στη Βουλή που προκύπτει δεν υπάρχει ούτε ένας κυβερνητικός σύμμαχος γι' αυτόν.
Η ΔΗΜΑΡ εξαφανίζεται, οι ΑΝΕΛ δεν περνούν το 3%, το ΠΟΤΑΜΙ έχει αποκλειστεί ως σύμμαχος απ' τον κ. Τσίπρα προσωπικώς, το ΠΑΣΟΚ είναι μνημονιακό, το ΚΚΕ κάθεται στη γωνιά του, άρα πού πάει το πράγμα; Ακόμα και με δυο, τρεις ή τέσσερις μονάδες να κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ, με ποιον θα κάνει κυβέρνηση; Κι αφού χωρίς το πρώτο κόμμα δεν υπάρχει κυβέρνηση λόγω του μπόνους, μια οριακή πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ θα σημάνει επαναληπτικές εκλογές. Εσείς τι λέτε; Όλη αυτή η προοπτική λειτουργεί υπέρ ή εναντίον του Σαμαρά για την τελική κρίση των ψηφοφόρων;
Να δείτε που όπως πάει το πράγμα, ο Σαμαράς θα παρακαλά να μην εκλεγεί Πρόεδρος και ο Τσίπρας θα παρακαλά για το ανάποδο. Δεν θα είναι διόλου έκπληξη μάλιστα αν δούμε εντός των προσεχών ημερών τον κ. Σαμαρά να καταγγέλλει δυσαρμονία ανάμεσα στους βουλευτές που δεν ψηφίζουν για Πρόεδρο και στο εκλογικό σώμα. Ε, ρε πλάκες που έχει η πολιτική.
Κι όλα τούτα με τον ΣΥΡΙΖΑ να έχει εισπράξει ήδη τα απότοκα του ΕΝΦΙΑ, της ανεργίας και των μνημονικών πολιτικών, ενώ δεν έχει ξεδιπλωθεί ούτε κατ’ ελάχιστον η κυβερνητική εκστρατεία κατατρομοκράτησης των πολιτών για την επερχόμενη καταστροφή, για τη χρεοκοπία, για τα άδεια ΑΤΜ, για τη δραχμή, για τον τύφο, τη χολέρα και τον Έμπολα που θα φέρει μαζί του ο Αλέξης.
Προσωπικώς έμεινα εμβρόντητος από τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων του Σαββατοκύριακου. Αν ισχύουν, είμαστε όλοι άσχετοι με την πραγματικότητα και ανίκανοι να διαβάσουμε τις πολιτικές και κοινωνικές μεταβολές. Είναι επίσης προφανές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει άρδην ν’ αλλάξει την τακτική και τη ρητορική του, αλλιώς πάει για τα βράχια.
Y.Γ. Κάποιος να πει στον Αλέξη, ότι άλλο είναι «παίζω τον ζουρνά και οι αγορές χορεύουν» και άλλο είναι «παίζω λίρα και οι αγορές χορεύουν πεντοζάλη». Δεν υπάρχει πιο γελοία σκέψη για έναν Κρητικό από το να σκεφτεί τις αλλοδαπές μισητές τοκογλυφικές αγορές να χορεύουν πεντοζάλη.
Ο πεντοζάλης είναι χορός περήφανος, πολεμικός, δύσκολος και λεβέντικος, που δεν ταιριάζει παρά μόνο σε άρχοντες, καπεταναίους, ανθεκτικούς και λυγερόκορμους. Όποιος τον χορεύει κερδίζει την εκτίμηση και τον θαυμασμό του κοινού από κάτω, ήτοι μάλλον διαφέρει από την αρκούδα που κουνιέται στο ντέφι του γύφτου και εισπράττει βροχή δεκάρες. Χάλια η ατάκα.