Πέρασαν πέντε χρόνια από την ημέρα που ο Τάσσος Παπαδόπουλος έφυγε από κοντά μας.
Μεγάλο ήταν το πολιτικό του εκτόπισμα, μεγάλο και το πολιτικό κενό που άφησε. Αφού διέσωσε την Κυπριακή Δημοκρατία με την απόρριψη του σχεδίου Ανάν, προχώρησε με μεθοδικότητα στη δημιουργία και την ανακήρυξη της κυπριακής ΑΟΖ, μια πολιτική κίνηση μεγάλης έμπνευσης, δρομολογώντας την εκμετάλλευση του φυσικού αερίου του πρώτου οικοπέδου.
Σπάνια άνθρωπος προσέφερε τόσα πολλά και δέχτηκε τόσες επιθέσεις και τόση αγνωμοσύνη. Ο Τάσσος Παπαδόπουλος θα παραμείνει στη μνήμη μας σαν ένα σύμβολο αντίστασης.
Δεν υπήρξε απλώς μια από τις εμβληματικές φυσιογνωμίες της νεότερης και σύγχρονης ιστορίας της Κύπρου, που ανήγειραν και κράτησαν όρθιο το οικοδόμημα της 53χρονης σήμερα Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά ήταν ένας από τους τελευταίους μεγάλους πολιτικούς ηγέτες του νεότερου Ελληνισμού.
Διακρινόμενος από ήθος, σεμνότητα και εντιμότητα, σε συνδυασμό με την εργατικότητα, τη μαχητικότητα, το πάθος του για την Κύπρο και την αφοσίωσή του στον αγώνα για την επικράτηση της δικαιοσύνης, ο Τάσσος Παπαδόπουλος ήταν ένας από λίγους πολιτικούς των τελευταίων χρόνων στην Κύπρο και στην Ελλάδα, που κατάφερε να εμπνεύσει, να δημιουργήσει ελπίδες, να συσπειρώσει τους πολίτες πέρα και πάνω από τις κομματικές γραμμές, να αντισταθεί και να μην υποκύψει στις παράλογες πιέσεις των ξένων.
Στη μακρά πολιτική του διαδρομή ο Τάσσος Παπαδόπουλος δεν απουσίασε από κανένα κάλεσμα της πατρίδας του και ούτε κρύφτηκε ποτέ.
Το ιστορικό διάγγελμα της 7ης Απριλίου 2004 θα συγκαταλέγεται στο εξής στα πιο σπουδαία ιστορικά και πολιτικά κείμενα της νεότερης μας ιστορίας, σε μια σπάνια συγκυρία όπου ο εκλεγμένος από το λαό ανώτερος κρατικός άρχοντας ανταποκρίθηκε απόλυτα στην κρισιμότητα των περιστάσεων, απευθύνθηκε με ειλικρίνεια και ευθύτητα στους πολίτες, διαθέτοντας ταυτόχρονα την προσωπικότητα, τη βαρύτητα και το κύρος που του επέτρεπαν να επικαλεστεί το δίκαιο, την αξιοπρέπεια και την ιστορία.