Λίγες μέρες μετά την ...
εθνική επέτειο της 25ης Μαρτίου, (όπως συμβαίνει σε κάθε ανάλογη περίσταση), ακούγονται και γράφονται υπερβολές, θετικές ή αρνητικές.
Άλλοι προβάλλουν με φανατισμό και υπερβολές τις αρετές του Έθνους (έτοιμοι να...πάρουν την Πόλη), άλλοι πικρόχολα και με ανάλογες υπερβολές, αμφισβητούν για το αν σήμερα οι νεότεροι, είναι ικανοί για ηρωικές πράξεις, ενώ προβλέπουν ή διαβλέπουν ότι βαίνουμε προς καταστροφή και εξαφάνιση.
Στο επίκεντρο του εγχειρήματος, στέκεται η ανάδειξη του αυθόρμητου ρόλου των νέων ανθρώπων, που πήραν μέρος στην ελληνοϊταλική και τη συνεπακόλουθη ελληνογερμανική διελκυστίνδα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Δυστυχώς η εγχώρια ιστοριογραφία, αφιέρωσε λίγες σελίδες με επιγραμματικές αναφορές, ίσως επειδή η συμμετοχή των στρατηγών ή των πάσης φύσεως αξιωματούχων ήταν περισσότερη ευκρινής.
Η πρώτη πράξη δυναμικής αντίστασης εναντίον του κατακτητή, συμπυκνώνεται στην απομάκρυνση της μισητής σβάστικας από τον ιερό βράχο της Ακρόπολης, το βράδυ της 30ής ξημερώνοντας 31 Μαΐου 1941, από δύο ψυχωμένους νεαρούς, τον Μανώλη Γλέζο και τον Απόστολο Σάντα, οι οποίοι αψηφώντας τους θανάσιμους κινδύνους επιτέλεσαν το ακατόρθωτο.
Στην ιστορία μας αυτοί που πολέμησαν και δημιούργησαν ένα πραγματικό έπος ήταν βέβαια η νεολαία του 1940.
Ήταν οι παππούδες μας και οι πατεράδες μας. Είναι μάλλον βέβαιο ότι, οι εικοσάρηδες της γενιάς του 1930 και του 1940, θα είχαν ακούσει πολλές αφηγήσεις από τους πολεμιστές του 1912-13, του 1918, του 1920 από γονείς, συγγενείς, δασκάλους, για τα κατορθώματα και τους ηρωισμούς της γενιάς τους.
Ίσως από κάποιους, να είχαν ακούσει και αμφιβολίες (όπως συμβαίνει και σήμερα), για το κατά πόσο οι νέοι εκείνης της εποχής, ήταν ικανοί για ηρωικές πράξεις.
Και όμως, η νεολαία του 1940 έδειξε επάνω στα βορειοηπειρωτικά βουνά, ότι μπορούσε να γράψει σελίδες δόξας και ηρωισμών, όπως συνέβη πάντοτε, σε κάθε περίοδο της ελληνικής ιστορίας.
Όπως, θα συνεχίσει να συμβαίνει και στο μέλλον, διότι παρά τις απαισιόδοξες εκτιμήσεις και αφορισμούς κάποιων, για τη σημερινή νεολαία, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι αν απαιτηθεί, θα αποδειχθεί το ίδιο ικανή για επικές πράξεις.
Ως σκεπτόμενοι πολίτες οφείλουμε να παρακινήσουμε και να επιβάλλουμε Νέα πρόσωπα και Νέα φιλοσοφία στην άσκηση οποιασδήποτε μορφής εξουσία.
Ο καθένας μπορεί να βάλει και από ένα μικρό λιθαράκι, ώστε να αλλάξει το σκηνικό στη πατρίδα μας, με Νέους, άφθαρτους και όρεξη για προσφορά ανθρώπους, γιατί η κρίση κάποια στιγμή θα είναι παρελθόν.
Κλείνοντας, ας έχουμε φροντίσει όμως, να βρίσκονται στο τιμόνι τα ικανά εκείνα πρόσωπα που θα διαχειριστούν το μέλλον των επόμενων γενεών.