Της Έφης Μπάσδρα *
Οκτώμισι οδυνηρά έτη μετά, «σωτήρια» κατά τους εταίρους μας, ήρθε και η μέρα της εξόδου από το τρίτο, τελευταίο και πλέον οδυνηρό πρόγραμμα. Ιδιοκτησίας ΣΥΡΙΖΑ για να μην ξεχνιόμαστε.
Είναι χωρίς νόημα πλέον το να επαναλαμβάνει κάποιος το πόσο άδικα χάθηκαν οι θυσίες του ελληνικού λαού στο πρώτο μισό του ’15 όταν η τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ανέτρεψε τις μεταρρυθμίσεις και πισωγύρισε τη χώρα φορτώνοντας τον ελληνικό λαό με το επιπλέον αχρείαστο και ιλιγγιώδες κόστος των 86 ή και 200 δισεκατομμυρίων ευρώ σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, Κλάους Ρέγκλινγκ!
Και δεν αποτελεί απλά αντιπολιτευτική ρητορεία και γραφή αφού έρχεται από τα πλέον επίσημα χείλη, ούτε και διάθεση υπερβολής από μέρους του αφού τα ποσά αυτά δόθηκαν δανεικά βαρύνοντας και τους ίδιους, ανέδειξαν όμως με τον πιο εμφατικό τρόπο και τα δικά τους λάθη και παραλείψεις.
Αυτό δε το τελευταίο, που ομολογείται σχεδόν από όλους σήμερα και κατόπιν εορτής βέβαια, είχε σαν αποτέλεσμα την ανάδειξη στη διακυβέρνηση της χώρας των χειρότερων λαϊκιστών που γνώρισε ποτέ ο τόπος.
Σήμερα, στα χαρτιά, οκτώμισι χρόνια μετά, τελειώνει η δραματική περιπέτεια της ελληνικής κρίσης χρέους που μετέτρεψε την Ελλάδα σε μιαν άλλη χώρα.
Κάποτε η 17η πλουσιότερη χώρα στον κόσμο, έχασε το 25% του ΑΕΠ της, συνεχίζει να παρουσιάζει τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας στην ΕΕ, το τραπεζικό της σύστημα παρά τις ανακεφαλαιοποιήσεις εξακολουθεί να είναι ευάλωτο και με σημαντικά περιορισμένες καταθέσεις, το χρέος της Κεντρικής Διοίκησης ανέρχεται στα 345 δισ. ευρώ, ενώ η δημόσια περιουσία της έχει σχεδόν δημευτεί καθώς υπάγεται για 99 χρόνια σε Υπερταμείο ελεγχόμενο από το εξωτερικό, παρουσιάζει αρνητική δημογραφική εξέλιξη και το σημαντικότερο, το 5% του εργασιακά ενεργού πληθυσμού της έχει εκπατριστεί.
Εκρηκτικό μείγμα, με τρομακτικές επιπτώσεις στον κοινωνικό ιστό πάνω στις οποίες έχτισε το διχαστικό του λόγο και οικοδόμησε την καριέρα του ο ΣΥΡΙΖΑ. Και που καθόλου δεν παραπέμπει σε μεγαλόστομες διακηρύξεις και success stories για την σημερινή ημέρα εξόδου και σίγουρα δεν αποπνέει καμία εγγύηση για ένα ευοίωνο και αναπτυξιακό μέλλον.
Ο εφιάλτης όμως δεν τελειώνει εδώ. Σύμφωνα με τα συμφωνηθέντα επί ΣΥΡΙΖΑ, η χώρα θα εξακολουθήσει να εφαρμόζει έως το 2022 σκληρό μνημόνιο με αυξήσεις φόρων, νέες μειώσεις στις συντάξεις, υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα και έτι περαιτέρω σφίξιμο στο ζωνάρι, με οριστική απελευθέρωση μετά 42 χρόνια, όταν αποπληρωθεί το 75% από τα 204 δισ. ευρώ δανεικά του ESM.
Ζήσε Μάη μου δηλαδή, που αποστερεί από τους Έλληνες την ελπίδα για το αύριο και δημιουργεί απογοήτευση και στασιμότητα. Και συνεχίζει να διώχνει καραβιές τους νέους μας στα ξένα και να αποστραγγίζει κάθε ψήγμα για ανάπτυξη και προοπτική. Ένα γενικευμένο τέλμα και όπου πάει...
Όμως κανείς δεν μπορεί να ζει σε μια χώρα-νεκροταφείο ονείρων. Κανείς δεν μπορεί να ζει χωρίς όραμα και ελπίδα. Η αποτυχία του ελληνικού συστήματος εξουσίας και η τραγική περιπέτεια της διακυβέρνησησης ΣΥΡΙΖΑ με την αναπαραγωγή και ενδυνάμωση του πιο χρεοκοπημένου και παρασιτικού μοντέλου διοίκησης, κόντρα σε κάθε νεωτερικότητα και πρόοδο, έχει χρεοκοπήσει και σύντομα θα αποτελεί παρελθόν.
Μία κακή ανάμνηση της Ιστορίας!
Είναι η ώρα της κοινωνίας των πολιτών να τελειώσουν αποφασιστικά ένα σύστημα που αντιστέκεται σε κάθε απόπειρα αλλαγής και χρεώνει κάθε φορά τις αποτυχίες του στην πλάτη της. Είναι η ώρα που η κοινωνία των πολιτών πρέπει να θωρακιστεί θεσμικά, να βάλει ένα τέλος στην περιπέτεια αυτή της Κίρκης και να μετατρέψει μία εθνική ήττα σε αγώνα για ανασυγκρότηση και αναγέννηση.
Όμως, «οι λέξεις της περασμένης χρονιάς, ανήκουν στη γλώσσα της περασμένης χρονιάς και οι λέξεις της επόμενης χρονιάς περιμένουν μιαν άλλη φωνή».*
Το αφήγημα της άλλης φωνής είναι νέο, ελληνοκεντρικό, ρεαλιστικό, πρωτοποριακό, το διακρίνει το πείσμα, η αποφασιστικότητα, η καινοτομία, η σκληρή δουλειά και τελικά η αγάπη για την χώρα.
Είναι αυτό που κρατάει εκείνους που επιχειρούν ελληνικά στα χρόνια της κρίσης, εκείνους που ματώνουν στον αγροτικό τομέα, εκείνους που πεισμώνουν και πετυχαίνουν στις νέες τεχνολογίες και εφαρμογές, κόντρα σε όλους και όλα.
Αυτός είναι ο νέος πατριωτισμός και η ελπίδα για το αύριο! Όλοι αυτοί έχουν ηδη αποφασίσει το παραπέρα και έχουν δώσει την απάντηση:
Ελεύθεροι! Ναι, ελεύθεροι και όχι δεσμώτες.
* Η κ. Έφη Μπάσδρα είναι καθηγήτρια της ιατρικής, πρώην πρόεδρος ΙΚΥ