«Για να μείνεις σε αυτή την ...
πτέρυγα θα πρέπει να πληρώσεις 600 ευρώ», του είπαν.
Ο Νίκος Μαζιώτης, βασικό μέλος του «Επαναστατικού Αγώνα», σίγουρα ήξερε πως αυτή είναι μια συνήθης πρακτική των φυλακών, δηλαδή πως μόνο καταβάλλοντας ένα ποσό στην «ηγεσία» –δηλαδή στην αλβανική μαφία– είναι κάποιος ασφαλής.
Ηταν όμως πεπεισμένος πως πίσω από την επίθεση κρύβονταν οι «Πυρήνες της Φωτιάς». Τους τελευταίους μήνες έχει ανοικτή κόντρα με μέλη της συγκεκριμένης τρομοκρατικής οργάνωσης, κάποια από τα οποία διατηρούν στενές σχέσεις με τον Αλβανό κρατούμενο που του επιτέθηκε.
Ο Μαζιώτης αρνήθηκε να δώσει χρήματα και εκείνοι τον χτύπησαν. Ενας σωφρονιστικός υπάλληλος άκουσε τον καβγά, αλλά ως είθισται, παρέμεινε αμέτοχος. Οι καβγάδες, άλλωστε, δεν είναι κάτι καινούργιο, ούτε το αυτοσχέδιο μαχαίρι που «βγήκε» και τραυμάτισε ελαφρά τον Μαζιώτη – τέτοια εντοπίζονται σε κάθε έλεγχο.
Οποτε κάποιος φύλακας προσπάθησε να επέμβει έβαζε σε κίνδυνο τη ζωή του. Ο άγραφος κανόνας είναι να μένουν παρατηρητές ώσπου ο καβγάς να εκτονωθεί. Ετσι και έγινε. Η επίθεση σταμάτησε μετά την παρέμβαση Τούρκων συγκρατουμένων.
Η επίθεση έφερε στη δημοσιότητα την αντιπαράθεση Μαζιώτη και άλλων έγκλειστων τρομοκρατών. Φωτίζει, όμως, και την ανεξέλεγκτη κατάσταση που επικρατεί στο μεγαλύτερο σωφρονιστικό κατάστημα της χώρας: τους εκβιασμούς, το κύκλωμα προστασίας και τελευταία, όπως αποκαλύπτει η «Κ» τις απαγωγές.
Μόνο τον τελευταίο μήνα έχουν γίνει τουλάχιστον δυο τέτοια περιστατικά: κρατούμενοι έχουν είτε κρατηθεί όμηροι στα κελιά τους ή έχουν μεταφερθεί σε άλλες πτέρυγες, πέφτουν θύματα ξυλοδαρμού με την απαίτηση χρημάτων.
Νυχτερινές επισκέψεις
Αρχές Νοεμβρίου, ένας κρατούμενος, προφυλακισμένος για εμπόριο ναρκωτικών, μεταφέρθηκε από την Αμφισσα στον Κορυδαλλό για να δικαστεί. Οταν αγνόησε το πρώτο αίτημα της αλβανικής μαφίας για χρήματα, δέχθηκε μια νυχτερινή επίσκεψη στο κελί του.
Με την απειλή ενός μαχαιριού, τον χτύπησαν και του ξεκαθάρισαν πως θα έπρεπε σε τρεις ημέρες να τους φέρει 10.000 ευρώ. Ο συγκάτοικός του στο κελί εξαφανίστηκε και όλο το βράδυ ο κρατούμενος παρέμεινε όμηρος, ανήμπορος να ζητήσει βοήθεια.
Κάποιος συγκρατούμενος ενημέρωσε την οικογένειά του και εκείνοι αναστατωμένοι προσπάθησαν (μάταια) να επικοινωνήσουν με τις φυλακές. Οταν το επόμενο πρωί κατάφεραν να μιλήσουν με κάποιον από τη διεύθυνση, τους καθησύχασαν πως όλα ήταν υπό έλεγχο.
Θα μάθουν αργότερα όμως πως εκείνη την ώρα οι απαγωγείς τον είχαν μεταφέρει –χωρίς κανένας να τους σταματήσει– σε άλλη πτέρυγα όπου η άγρια ομηρία του συνεχίστηκε. Από τα μεγάφωνα, τον φώναζαν για να κατέβει στο αρχιφυλακείο και να μιλήσει στην οικογένειά του αλλά οι απαγωγείς δεν τον άφηναν.
Την επομένη και έπειτα από παρέμβαση της οικογένειας στον εισαγγελέα και στο υπουργείο (που αρνήθηκε το γεγονός), ο εν λόγω κρατούμενος μεταφέρθηκε σε ειδικό κελί της πτέρυγας ΣΤ΄. Δεν κάνει επισκεπτήριο για να μην έρχεται σε επαφή με τους απαγωγείς του και περιμένει υπομονετικά να τελειώσει η δίκη του για να επιστρέψει στις φυλακές της Aμφισσας.
Ο δεύτερος κρατούμενος «σώθηκε» πριν από μερικές ημέρες από την επιμονή της μητέρας του η οποία περίμενε για ώρες τηλεφώνημά του πως είχε φτάσει καλά από την Πάτρα όπου κρατείτο. Oταν δεν μπόρεσε να βρει άκρη από το τηλεφωνικό κέντρο των φυλακών, πήγε η ίδια στον Κορυδαλλό και απαίτησε να τον δει ή τουλάχιστον να τον ακούσει. Μάταια οι σωφρονιστικοί τον έψαχναν στην Β΄ πτέρυγα όπου τον είχαν τοποθετήσει.
Το πρώτο του κιόλας βράδυ, κρατούμενοι τον είχαν μεταφέρει και εκείνον στην πτέρυγα Δ΄, τον χτυπούσαν και του ζητούσαν χρήματα. Oταν η μητέρα του απείλησε πως θα καταγγείλει το περιστατικό, ο κρατούμενος μεταφέρθηκε σε ειδικό χώρο κράτησης όπου παραμένει απομονωμένος.
Δεν πρόκειται για καινούργιο φαινόμενο, χρόνια τώρα κάποιοι κρατούμενοι υπομένουν τέτοιου είδους καταστάσεις. Oμως, τον Μάιο του 2015, όταν με την αφορμή της δολοφονίας δύο Πακιστανών κρατουμένων αποκαλύφθηκε το εν λόγω κύκλωμα, υπήρξε η ελπίδα μεταξύ πολλών κρατουμένων πως η ηγεσία του υπουργείου θα έβρισκε τρόπο να τους προστατεύσει.
Αιτία τότε της θανάσιμης συμπλοκής ήταν ο «μεζές», όπως χαρακτηριστικά αποκαλούσε η ηγεσία της αλβανικής μαφίας έναν ινδικής-ολλανδικής καταγωγής κρατούμενο, κυρίως γιατί ακουγόταν πως είχε μεγάλη περιουσία.
Ο εν λόγω είχε αντιμετωπιστεί και από Πακιστανούς ως μια ευκαιρία να επαναπροσδιορίσουν τη θέση τους μέσα στη φυλακή, είχαν προσπαθήσει να του «πουλήσουν» και εκείνοι προστασία, αλλά η ηγεσία της αλβανικής μαφίας αρνήθηκε να τον «παραχωρήσει».
Τον ανάγκασαν να τους δώσει αρχικά 2.000 ευρώ, αλλά όταν αρνήθηκε να δώσει περισσότερα, τον ανέβασαν στον πρώτο όροφο της πτέρυγάς τους και τον απείλησαν με μαχαίρι. Μερικές ώρες αργότερα, μια ομάδα Πακιστανών τον κατέβασε ξανά στο ισόγειο. Τότε οι Αλβανοί έβγαλαν τα μαχαίρια.
Οταν οι φύλακες κατάφεραν να μπουν στην πτέρυγα, διαπίστωσαν πως υπήρχαν δύο νεκροί από τη συμπλοκή. Ακολούθησαν έρευνες, πειθαρχικά και εσωτερικές μετακινήσεις κρατουμένων – μέτρα που με ευκολία ξεπέρασε το κύκλωμα των εκβιαστών. Οι κρατούμενοι στις φυλακές Κορυδαλλού παραμένουν στο έλεός τους.