Στην εποχή της εθνικής ...
απαισιοδοξίας και της συλλογικής κατάθλιψης, υπάρχουν προσπάθειες που δημιουργούν ανάταση και δίνουν ελπίδα για το μέλλον. Η ελληνική παράδοση, καλλιεργεί την ελπίδα, παρά τις δυσκολίες που περνά ο λαός μας.
Ελπίδα, που θα πρέπει να αξιοποιήσουμε δημιουργικά, ως δύναμη προοπτικής και όχι απλώς ως μία αναφορά στο παρελθόν.
Προσωπικά πιστεύω ότι, η ελευθερία της βούλησης και της έκφρασης, αποτελεί για τον ορθόδοξο χριστιανό τον ακρογωνιαίο λίθο της πίστης του.
Ίσως να είναι και το μεγαλύτερο δώρο του Δημιουργού, στον άνθρωπο. Η δικαιοσύνη, που αποτελεί συστατικό στοιχείο της ορθόδοξης χριστιανικής πίστης. Όμως και η οργανωμένη κοινωνία μας, χρειάζεται ισορροπία και σταθερότητα για να μακροημερεύσει. Για να γίνει αυτό, πρέπει να υπάρχει ισότητα και δικαιοσύνη.
Πιστεύω ότι, κάθε άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να εξασφαλίζει μια καλή ζωή μέσα από αμοιβαία κατανόηση και σεβασμό για τους άλλους ανθρώπους και τη φύση.
Αν πραγματικά θέλουμε να υπάρχει ένας τέτοιος κόσμος, το πρώτο που πρέπει να σκεφτούμε είναι η ελευθερία, η ακεραιότητα και η αλληλεγγύη. Ελευθερία στις επιλογές μας, αρκεί να επιλέξουμε τους καλύτερους τρόπους για να πετύχουμε τους στόχους μας, τηρώντας τις ηθικές αξίες, με τελικό σκοπό το κοινό καλό. Την ακεραιότητα, δηλαδή να λειτουργούμε με ειλικρίνεια, με εντιμότητα, να ΜΗΝ υποκρινόμαστε και να είμαστε ο εαυτός μας. Την αλληλεγγύη, δηλαδή, να φροντίζουμε και να υποστηρίζουμε τους άλλους, όταν μας έχουν ανάγκη. Κλείνοντας πιστεύω ότι, ο κόσμος αλλάζει, όταν αλλάζει ο άνθρωπος...
Και ο άνθρωπος αλλάζει ΜΟΝΟ, όταν αλλάξει η καρδιά του.