Σκονισμένους φακέλους με ...
τίτλους σπουδών που παρέμεναν επί τουλάχιστον δύο δεκαετίες σφραγισμένοι στους χώρους αποθήκευσης του κτιρίου, στην οδό Αγίου Κωνσταντίνου στο κέντρο της Αθήνας, ανασύρουν και βάζουν στο «μικροσκόπιο» οι υπάλληλοι του ΔΟΑΤΑΠ.
Οι πρόσφατες προκηρύξεις για το υπουργείο Δικαιοσύνης και οι υποχρεωτικοί έλεγχοι που καλούνται ετεροχρονισμένα να διενεργήσουν οι υπηρεσίες του Δημοσίου για τους υπαλλήλους τους, έχουν αυξήσει τον φόρτο εργασίας.
Οι ουρές στην είσοδο του οργανισμού μεγαλώνουν, στοίβες από ντοσιέ σχηματίζονται πάνω στα γραφεία και τα τηλέφωνα χτυπούν ασταμάτητα. Μόνο που στην άλλη άκρη της γραμμής δεν βρίσκεται πάντα ο άμεσα ενδιαφερόμενος.
«Σπανίως παίρνουν οι ίδιοι οι υποψήφιοι. Παίρνει δηλαδή η γιαγιά, ο παππούς, και ζητούν επιμόνως να μάθουν σε ποιο στάδιο της διαδικασίας βρίσκεται η αίτηση. Γίνονται τηλέφωνα πιεστικά και μας ρωτούν πράγματα που αφορούν προσωπικά δεδομένα, που δεν δικαιούμαστε να δίνουμε», δηλώνει στην «Κ» η πρόεδρος του Διεπιστημονικού Οργανισμού Αναγνώρισης Τίτλων Ακαδημαϊκών και Πληροφόρησης και καθηγήτρια του Πολυτεχνείου Κρήτης, κ. Έλενα Παπαδοπούλου.
Άλλοι θυμούνται την ξεχασμένη τους αίτηση για αναγνώριση ή και αντιστοιχία του πτυχίου τους από το εξωτερικό με αυτό ενός ελληνικού ΑΕΙ ακόμη και μετά από είκοσι χρόνια.
Ένας διαγωνισμός, μια υποτροφία, ή ένα μεταπτυχιακό πρόγραμμα είναι συνήθως οι λόγοι που τους κάνουν να επιστρέφουν για να καταθέσουν το έγγραφο που έλειπε από τον φάκελό τους. Αποτέλεσμα… οι αιτήσεις που εκκρεμούν να φτάνουν κατά διαστήματα ακόμη και τις 4.000.
«Τώρα που έτρεξαν οι προκηρύξεις για το υπουργείο Δικαιοσύνης υπήρχαν πάρα πολλοί αιτούντες που έλεγαν σας παρακαλώ επισπεύστε τη διαδικασία για να προλάβω την προκήρυξη και έβλεπες ότι ο υποψήφιος είχε πάρει το μεταπτυχιακό το 2012 και ήρθε τώρα το 2017 με την πίεση της προκήρυξης», συμπληρώνει η κ. Παπαδοπούλου.
Όπως μας εξηγεί, ο χρόνος που απαιτείται για να ολοκληρωθεί η διαδικασία «μπορεί να κυμαίνεται από πέντε ή δέκα ημέρες, μέχρι και τρία χρόνια».
Δύο βασικές προκλήσεις που φαίνεται να αντιμετωπίζει το προσωπικό του ΔΟΑΤΑΠ είναι τόσο η υποστελέχωση, αφού υπάρχουν έντεκα εισηγητές, αντί για 21 που ορίζει το ιδρυτικό του Οργανισμού, όσο και η μηχανορραφία του Έλληνα.
«Υπάρχουν φάκελοι που ελέγχονται για την πλαστότητα τους. Ρωτάμε το πανεπιστήμιο εάν έχει εκδώσει τέτοιο τίτλο και σε περίπτωση που η απάντηση είναι αρνητική, τότε αυτά πηγαίνουν στον εισαγγελέα. Στο προηγούμενο ΔΣ τον Γενάρη πήραμε αποφάσεις για δύο τέτοια περιστατικά» προσθέτει.
«Υπάρχουν φάκελοι που ελέγχονται για την πλαστότητα τους. Ρωτάμε το πανεπιστήμιο εάν έχει εκδώσει τέτοιο τίτλο και σε περίπτωση που η απάντηση είναι αρνητική, τότε αυτά πηγαίνουν στον εισαγγελέα. Στο προηγούμενο ΔΣ τον Γενάρη πήραμε αποφάσεις για δύο τέτοια περιστατικά» προσθέτει.
Πιο συχνές είναι οι περιπτώσεις παραποιημένων πτυχίων, όπως όταν κάποιος αλλάζει τον τίτλο των σπουδών και προσθέτει γνωστικά πεδία, που δεν έχουν σχέση με αυτό που διδάχτηκε στα έδρανα του πανεπιστημίου. Για παράδειγμα, μπορεί να έχουμε χρεώσει μαθήματα ώστε να γίνει η αντιστοιχία του πτυχίου και να καταθέσει κάποιος το έγγραφο χωρίς τα μαθήματα για να αποφύγει την εξεταστική.
Επίσης, έχει τύχει να αλλάξει κανείς τον τίτλο από “μεταπτυχιακό σε περιβαλλοντικές σπουδές” σε “μεταπτυχιακό σε περιβαλλοντικές και οικονομικές σπουδές”», αναφέρει από την πλευρά της η προϊσταμένη της διεύθυνσης ενημέρωσης ΔΟΑΤΑΠ, κ. Βασιλική Αθανασοπούλου.
Οι διαδικασίες ελέγχου για τυχόν πλαστογραφημένα ή παραποιημένα πτυχία δεν ξεκινούν αποκλειστικά με αίτημα του Δημοσίου, αλλά και έπειτα από καταγγελίες που κάνουν υποψήφιοι διαγωνισμών εναντίον συνυποψηφίων τους, φαινόμενο που έχει ενταθεί τους τελευταίους πέντε μήνες.
«Για κάθε πράξη παίρνει μια ο πολίτης και μια μένει στον φάκελο του. Οπότε όταν μας ζητηθεί να ελέγξουμε τη γνησιότητα, ψάχνουμε στο αρχείο κι αν δεν βρούμε τον τίτλο τότε σημαίνει ότι κάποιος το έφτιαξε μόνος του», δηλώνει η πρόεδρος.
Σε παρατυπίες όμως προχωρούν και πανεπιστήμια του εξωτερικού. Όπως επισημαίνει η κ. Αθανασοπούλου, έχει συμβεί να υπογράφουν ψευδώς ότι ο φοιτητής βρισκόταν για όλο το διάστημα στο εξωτερικό αν και είχε διανύσει μέρος των σπουδών του στην Ελλάδα, κάτι που αποτελεί «κόκκινη γραμμή» για την έκδοση πράξης αναγνώρισης ή και αντιστοιχίας.
Οι προϋποθέσεις που θέτει ο ιδρυτικός νόμος του ΔΟΑΤΑΠ δεν σταματούν εδώ. Για να είναι αναγνωρίσιμος ένας τίτλος, θα πρέπει το πανεπιστήμιο του εξωτερικού που τον απονέμει να έχει 50% διδάκτορες, ενώ σημαντική είναι και η χρονική διάρκεια των σπουδών.
«Το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα ορίζει συγκεκριμένους χρόνους και αυτοί πρέπει να ισοτιμηθούν με αυτούς του εξωτερικού. Εάν ένα πτυχίο είναι τριετές στο εξωτερικό δεν μπορεί να αναγνωριστεί ως τετραετές της ημεδαπής. Και για να γίνει αυτό πρέπει να προσκομιστεί και μάστερ», λέει η κ. Παπαδοπούλου.
Η διαδικασία περιπλέκεται αρκετά όταν ένα πτυχίο προέρχεται από πανεπιστήμιο χώρας, μη αναγνωρισμένης από τον ΟΗΕ.
«Αν μας έρθει ένα πτυχίο από πανεπιστήμιο στα Κατεχόμενα, ή από κάποιο μέρος που έχει αποσχιστεί, μπορούμε να το αμφισβητήσουμε και θα πρέπει να μιλήσουμε με το υπουργείο Εξωτερικών για να δούμε πώς να το διαχειριστούμε», προσθέτει.
Το έργο των υπαλλήλων αναμένεται να διευκολυνθεί με τον εκσυγχρονισμό της ιστοσελίδας του ΔΟΑΤΑΠ, που θα επιτρέπει την κατάθεση των αιτήσεων ηλεκτρονικά. Όσο για την ψηφιοποίηση του αρχείου, που παραμένει προς το παρόν στα ράφια, θα μπορούσε να γίνει μόνο μέσω ΕΣΠΑ, καθώς πρόκειται για μια εξαιρετικά κοστοβόρα διαδικασία.