Μου έλεγε η συγχωρημένη η ...
μητέρα μου: "Πρέπει να μάθεις να κάνεις υπομονή. Όχι απλώς να λες τη λέξη αυτή στους άλλους, "κάνε υπομονή", αλλά να ‘ναι κυρίως το προσωπικό σου βίωμα, το χαρακτηριστικό σου".
Και αναρωτιέμαι, εάν αξίζει για μερικά πράγματα να περιμένεις...να κάνεις υπομονή και να αλλάζεις στάση ζωής.
Να βάζεις τέλος στην ανυπομονησία και αποφεύγεις τυχόν τσακωμούς και τις εντάσεις.
Ίσως, με την υπομονή να είναι ο τρόπος για να ισορροπεί ο άνθρωπος στην τρέλα της σημερινής εποχής.
Να σε κάνει να ζεις τη ζωή σου με ρυθμό, με συντονισμό, και όσο κι αν ακούγεται βαρετό, (μιας και όλοι λίγο πολύ θέλουμε να ξεφεύγουμε πότε - πότε), στην ουσία, είναι αυτό ακριβώς που την κάνει ενδιαφέρουσα.
Και στην αντίθετη πλευρά, όλοι εμείς οι βιαστικοί, που τα θέλουμε όλα εδώ και τώρα και αγωνιούμε, βασανιζόμαστε κάτω από το μαστίγιο της ανυπομονησίας, κοιτάμε διαρκώς το ρολόι και το ημερολόγιο, μετράμε τις μέρες, τις ώρες, τις στιγμές και αυτές φαίνονται τόσο μα τόσο ατελείωτες!
Η υπομονή στους ανθρώπους δείχνει πόσο έξυπνοι είναι. Ξέρουν πολύ καλά όχι μόνο να περιμένουν, αλλά να βάζουν και στόχους που θα φέρουν την αλλαγή που αποζητούν.
Η υπομονή μας κάνει καλύτερους ανθρώπους. Μαθαίνουμε μέσα από αυτή να ακούμε πιο προσεκτικά το συνομιλητή μας, δεν βιαζόμαστε να απαντήσουμε, επεξεργαζόμαστε τα λόγια του και η κουβέντα μας αποκτά βαρύτητα και σοφία.
Τι είναι λοιπόν η υπομονή; Την καταλαβαίνω σαν την προσπάθειά μας να δώσουμε μια δεύτερη ευκαιρία, να μην πούμε ένα οριστικό όχι, να μην απομακρυνθούμε από κάτι ή από κάποιον/α.
Κάτι... σαν πίστωση χρόνου, με τη σκέψη ότι με τον καιρό ο άλλος θα αλλάξει ή θα καταλάβει. Ή ότι με το χρόνο εμένα δεν θα με πειράζει πια. Την υπομονή συχνά τη στηρίζει η πεποίθηση πως ο χρόνος, που είναι “ο καλύτερος γιατρός”, θα δώσει μια λύση.
Ναι, η υπομονή είναι αγαθό, είναι προσόν, και αξίζει τον κόπο να παλέψεις να την αποκτήσεις.
Χωρίς υπομονή δεν γίνεται ο άνθρωπος πρακτικός, δεν μαθαίνει τα πνευματικά, δεν φθάνει στην αρετή.
Και μια συμβουλή. "Προσέχετε την οργή του υπομονετικού ανθρώπου, που όταν ξεσπάσει επιφέρει θύελλες".
Τίποτε περισσότερο ...τίποτε λιγότερο.