Πέρυσι, με αυτό το ...
σύνθημα «Δεν μοιράζω υποσχέσεις, μοιράζω ευθύνη» είχε τελειώσει την ομιλία του ο κ. Αλέξης Τσίπρας στο Βελλίδειο τονίζοντας ότι για να βγει η χώρα από την κρίση έπρεπε όλοι οι Έλληνες να προχωρήσουν μαζί με αίσθημα ευθύνης.
Ίσως, να είναι η τελευταία ευκαιρία, μετά την Δ.Ε.Θ για τη χώρα μας, να αποκτήσει σταθερότητα και να προχωρήσει μέσα από μεγάλες συναινέσεις (κάτι το οποίο δεν βλέπω).
Δυστυχώς οι υποσχέσεις πάνε "σύννεφο" από πολιτικούς που χαϊδεύουν τα αυτιά μας.
Ας είμαστε ρεαλιστές. Οι υποσχέσεις που θα εξαγγελθούν, χρειάζονται χρήματα και χρήματα δεν υπάρχουν.
Ενδεχομένως, οι υποσχέσεις που θα δοθούν θα γίνουν για να μας πείσουν δείθεν για το καλύτερό μας.
Αλλά,οι πολιτικοί μας στο πίσω μέρος του μυαλού τους είναι οι θέσεις που κατέχουν, το ίδιον όφελος και οι εκλογές (με γνώμονα να υποκλέψουν την ψήφο μας) αν και εφ΄ όσον γίνουν.
Δυστυχώς όμως, κάθε μέρα που περνά οι πολιτικοί σπαταλούν τον χρόνο τους καταφεύγοντας σε ψεύτικες υποσχέσεις, κρύβοντας και πάλι την αλήθεια από τον κόσμο και «χαϊδεύοντας» τα αυτιά, των αγροτών , των δημοσίων υπαλλήλων, ή των ελεύθερων επαγγελματιών.
Τελικά υποσχέσεις, υποσχέσεις , υποσχέσεις και μάλιστα ψεύτικες υποσχέσεις.
Και καθώς η ανικανότητα των κομμάτων να ικανοποιούν τις υποσχέσεις τους, οδήγησαν τη χώρα στη νέκρωση και την αφάνεια .
Συνεπώς η Δημοκρατία μας στήθηκε στα μέτρα των πολιτικών και όχι των πολιτών.
Και επειδή πολύς θόρυβος γίνεται σε όλα τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα, πιστεύω ότι θα πρέπει να γίνονται συζητήσεις πιο δημιουργικές, διότι έχουμε σιχαθεί αυτό που βλέπουμε τόσα χρόνια.