«Ο,τι και να συμβεί στη ...
γειτονιά γυρίζει εις βάρος μας», λέει κάτοικος των Εξαρχείων, καθώς κοιτάζει εμβρόντητος το ματωμένο σκαλοπάτι στην οδό Θεμιστοκλέους.
Οι πέντε πυροβολισμοί, που ακούστηκαν απροσδόκητα λίγο μετά τις 11 το πρωί, «έβγαλαν» στον πεζόδρομο, που αποτελεί τη νοητή συνέχεια της πλατείας Εξαρχείων, όσους ζουν ή εργάζονται εκεί. Και η δολοφονία του 36χρονου έγινε αφορμή να έρθουν στην επιφάνεια οι αντιφάσεις και οι διαφωνίες των κατοίκων, αλλά και των θαμώνων της συνοικίας.
«Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης μας στοχοποιούν με κάθε ευκαιρία, παραποιούν την αλήθεια, δεν τα θέλουμε εδώ», λέει ευθύς εξαρχής μια καταστηματάρχης, που δεν κρύβει τη δυσφορία της από την παρουσία φωτορεπόρτερ. Οι προσδοκώμενες αλλαγές στη γειτονιά, κατά τη γνώμη της, θα επέλθουν μόνον μέσα από τους ίδιους τους κατοίκους, εκ των οποίων ορισμένοι θεωρούν τη συνοικία «αυτόνομη».
«Εχουμε συστήσει Επιτροπή Κατοίκων, συνεδριάζουμε τακτικά, ελάτε εκεί και προτείνετέ μας λύσεις», συνεχίζει, απευθύνοντας τον λόγο σε γειτόνισσα, που το συμβάν την έχει βγάλει εκτός εαυτού. «Είμαι γέννημα-θρέμμα Εξαρχειώτισσα, εδώ και 46 χρόνια δεν μπορώ να χαρώ τη γειτονιά μου», περιγράφει σε υψηλούς τόνους τη δική της ιδιότυπη «ομηρία» στον κόσμο, που στο μεταξύ συγκεντρώνεται γύρω από τον τόπο του εγκλήματος: την είσοδο της πολυκατοικίας με εμφανή τα σημάδια από τη δολοφονική επίθεση και τους δύο κάλυκες, που προστατεύονται κάτω από μια καρέκλα στο μέσο του πεζόδρομου.
«Και σε άλλα μέρη της Αθήνας γίνεται εμπόριο ναρκωτικών, αλλά θα γινόταν ένα τέτοιο ξεκαθάρισμα λογαριασμών μέρα μεσημέρι;» αναρωτιέται. «Προ ημερών, στη διάρκεια μιας περιπολίας αστυνομικών, οι “δικοί” μας είχαν ξυλοκοπήσει έναν από τους αστυνομικούς και δεν θα σταματούσαν, αν εγώ δεν έβαζα τις φωνές...», προσθέτει η ίδια, η οποία, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους, μοιάζει να αδημονεί για την έλευση της αστυνομίας, που αργεί να έρθει.
Η ανταλλαγή επιχειρημάτων ένθεν κακείθεν συνεχίζεται για πολύ και ο διάλογος αναζωπυρώνεται άμα τη εμφανίσει –όχι της αστυνομίας– των ΜΑΤ. Η διακίνηση ναρκωτικών στον πεζόδρομο αποτελεί μια αναπόφευκτη καθημερινότητα που έχει κουράσει τους περιοίκους. «Εδώ μένω, μάτια έχω και βλέπω», λέει εμφατικά ένας 50χρονος, «εδώ ανοίγεις τα κουτιά της ΕΥΔΑΠ και βρίσκεις όχι γραμμάρια, αλλά κιλά ναρκωτικά».
Οι μαρτυρίες συμπληρώνουν το παζλ της καθημερινότητας στα Εξάρχεια. Η Επιτροπή Πρωτοβουλίας Κατοίκων Εξαρχείων υπήρξε η κινητήριος δύναμη για τον «καθαρισμό» της πλατείας από χρήστες και εμπόρους το καλοκαίρι του 2010 και συνέβαλε σε πρωτοβουλίες με σκοπό την απομάκρυνση του εμπορίου ναρκωτικών από την περιοχή ξανά το 2014 στον εν λόγω πεζόδρομο («Κ», 16/7/2014), προσπάθειες που δυστυχώς δεν μακροημέρευσαν.
«Μέχρι πρότινος μάζευα καθημερινά από την είσοδο της πολυκατοικίας μου κάποιον χρήστη, για να μπορέσω να περάσω», θυμάται 40χρονη που ζει στον λόφο του Στρέφη, που επιβεβαιώνει μια σταδιακή «στροφή». Ωστόσο φαίνεται ότι το πρόβλημα απλώς «μετατοπίζεται», δρόμοι όπως η οδός Οικονόμου και Κουντουριώτου «αδειάζουν», αλλά οι χρήστες μετακινούνται σε παραπλήσιους δρόμους.
«Τώρα, συχνάζουν περισσότερο στη Στουρνάρη και την Τοσίτσα, στην πλατεία Βικτωρίας και την πλατεία Αιγύπτου», προσθέτει άλλη κάτοικος, που έχει προ πενταετίας μετακομίσει στα Εξάρχεια. Εκτός από τα προβλήματα που απορρέουν από τη διακίνηση ναρκωτικών, όσοι ζουν στα Εξάρχεια οφείλουν να προβούν σε μια σειρά «υπερβάσεων». «Καλείσαι να παραβλέψεις την έλλειψη καθαριότητας και ανακύκλωσης, να είσαι προετοιμασμένος να βρεις ανά πάσα στιγμή “ανοιγμένο” το αυτοκίνητό σου, να κάνεις τα στραβά μάτια στην απουσία ασφαλών και καθαρών πάρκων – όπως θα μπορούσε να είναι ο λόφος του Στρέφη, το Πεδίον του Αρεως και φυσικά η πλατεία...».