Με αφορμή τις ...
εκδηλώσεις μνήμης και τιμής των θυμάτων κατοχής που διοργάνωσε ο Δήμος Κατερίνης και η προσέγγιση στο ιστορικό της ημέρας με άριστο τρόπο από τον Δ/ντή του 2ου Δημ.Σχολείου και Δρ. τοπικής ιστορίας κ. Ναχόπουλο Νίκο, στέλνει πολλά μηνύματα.
Η Θυσία των εκτελεσθέντων τον Φεβρουάριο του 1943, αποτελεί προσταγή πάνω απ΄όλα για ενότητα των Ελλήνων , φιλοπατρία και συναδέλφωση για την ειρηνική συνύπαρξη , την πρόοδο και την προκοπή της ανθρωπότητας.
Δεν θα προσπαθήσω ν΄ αναπαράγω τη διχόνοια , όμως οι διαστάσεις και οι ποικιλόμορφες πτυχές, θα αναδύονται κάθε χρόνο σε κάθε εκδηλώσεις μνήμης και τιμής.
Είτε αρέσει, είτε όχι σε κάποιους, η εμφύλια σύγκρουση ξεκίνησε την εποχή εκείνη.
Σήμερα, έχουμε τη δυνατότητα να ξανασκεφτούμε με ψυχραιμία και να εντοπίσουμε ποιος είχε δίκιο και ποιος άδικο;
Μήπως σήμερα, επιχειρούνται ερμηνείες σύνθετων και πολύμορφων γεγονότων που δίχασαν έναν λαό και κατέστρεψαν μια χώρα, τραυματίζοντας τη συλλογική τους μνήμη και ταυτότητα;
Η μαρτυρία σε (on camera) του πατέρα μου στα γεγονότα της εποχής εκείνης, με γνώση, με ωριμότητα, και την εμβάθυνση, ζώντας από πολύ κοντά το δράμα, δείχνει καθαρά πως ο εμφύλιος πόλεμος ξεκίνησε μέσα στην Κατοχή.
Και ο εμφύλιος πόλεμος στη συνέχεια παρέμεινε για πολλά χρόνια πηγή εντάσεων, διχόνοιας και παθών.
Τα τελευταία χρόνια η κρίση δίνει την ευκαιρία, να υποκλιθούμε στη θυσία τους των 40 εκτελεσθέντων στον Σ.Σ Κατερίνης, να συνεργασθούμε, να συναινέσουμε και στο δικαίωμα να είμαστε παρόντες μέσα στην Ιστορία
Κλείνοντας σκεφτείτε, πόσοι από το σημερινό πολιτικό προσωπικό κάνουν καριέρα αποκαλώντας τους αντιπάλους τους «δωσίλογους», «γερμανοτσολιάδες» κλπ. για να καταλάβετε τι εννοώ.