Πέντε αλήθειες για την τρομοκρατία


Η αμερικανική πολιτική ...

κυριαρχείται από την τρομοκρατία. Τον Δεκέμβριο του 2015, οι δημοσκοπήσεις έδειξαν ότι ένας στους έξι Αμερικανούς, δηλαδή περίπου το 16% του πληθυσμού, αναγνωρίζει την τρομοκρατία ως «το πιο σημαντικό εθνικό πρόβλημα» - ποσοστό 3% μεγαλύτερο σε σχέση με τον περασμένο Νοέμβριο. 

Πρόκειται για το μεγαλύτερο ποσοστό εδώ και μία δεκαετία, παρότι είναι αρκετά χαμηλότερο από το ιστορικό 46% που είχε καταγραφεί μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001. Αυτή η αλλαγή είναι ιδιαίτερα ορατή στις ρεπουμπλικανικές προκριματικές για το προεδρικό χρίσμα. Σίγουρα έδωσε ώθηση στην υποψηφιότητα του Ντόναλντ Τραμπ, του οποίου η αντιμουσουλμανική ρητορική είναι ιδιαίτερα σκληρή. 

Ορισμένοι πολιτικοί έχουν αρχίσει να χαρακτηρίζουν τη μάχη κατά της τρομοκρατίας ως τον Γ' Παγκόσμιο Πόλεμο. Η τρομοκρατία είναι πρόβλημα για τις Ηνωμένες Πολιτείες όπως απέδειξε, μεταξύ άλλων, η επίθεση στο Σαν Μπερναντίνο της Καλιφόρνια. 

Αλλά η αντίδραση στην επίθεση ήταν δυσανάλογη, τόσο από τους προεδρικούς υποψηφίους όσο και από τα μέσα ενημέρωσης. Για να μπει η τρομοκρατία στο σωστό πλαίσιο, οι Αμερικανοί - και άλλοι -  οφείλουν να έχουν υπόψη τα εξής:

Η τρομοκρατία είναι ένα είδος θεάτρου.

Οι τρομοκράτες ενδιαφέρονται περισσότερο να τραβήξουν την προσοχή ώστε οι αξιώσεις τους να τοποθετηθούν ψηλά στην ατζέντα παρά για τον αριθμό των θανάτων. Το Ισλαμικό Κράτος δίνει μεγάλη σημασία στην σκηνοθεσία. Οι βάρβαροι αποκεφαλισμοί που διαδίδονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σκοπό έχουν να προκαλέσουν σοκ και οργή - και επομένως να τραβήξουν την προσοχή. Με το να δίνουμε μεγαλύτερη σημασία από όσο πρέπει, οι τρομοκράτες πετυχαίνουν τον σκοπό τους.

Η τρομοκρατία δεν είναι η μεγαλύτερη απειλή που αντιμετωπίζει ο κόσμος στις ανεπτυγμένες χώρες.

Η τρομοκρατία σκοτώνει πολύ λιγότερους ανθρώπους από τα αυτοκινητικά δυστυχήματα ή τα τσιγάρα. Η τρομοκρατία δεν είναι μεγάλη απειλή - στην πραγματικότητα είναι μικρή απειλή. Είναι πιο πιθανό κάποιος να χτυπηθεί από κεραυνό παρά από τρομοκράτη. Ειδικοί εκτιμούν ότι η πιθανότητα για έναν Αμερικανό να σκοτωθεί από τρομοκράτη είναι μία στα 3,5 εκατομμύρια. 

Οι Αμερικανοί είναι πιο πιθανό να πεθάνουν σε ένα ατύχημα στην μπανιέρα τους (1 στις 950.000), από μία οικιακή συσκευή (1 στο 1,5 εκατομμύριο), από ελάφι (1 στα δύο εκατομμύρια) ή σε πτήση (μία στα 2,9 εκατομμύρια). Έξι χιλιάδες Αμερικανοί πεθαίνουν κάθε χρόνο επειδή στέλνουν μηνύματα  ή μιλάνε στο κινητό τους ενώ οδηγούν. Η τρομοκρατία δεν είναι ο Γ' Παγκόσμιος Πόλεμος.

Η παγκόσμια τρομοκρατία δεν είναι νέο φαινόμενο.

Συχνά χρειάζεται μία γενεά ώστε ένα κύμα τρομοκρατίας να ξεθωριάσει. Στις αρχές του 20ού αιώνα, το αναρχικό κίνημα σκότωσε έναν αριθμό αρχηγών κρατών για τα ουτοπικά ιδανικά του. Τις δεκαετίες 1960 και 1970, η Ερυθρά Ταξιαρχία και η Φράξια Κόκκινος Στρατός επιδίδονταν σε αεροπειρατείες, απαγωγές και δολοφονίες επιχειρηματιών και πολιτικών ηγετών (καθώς και απλών πολιτών).

Η τρομοκρατία δεν είναι ζίου ζίτσου.

Ο μικρός δρων χρησιμοποιεί την ισχύ του μεγαλύτερου για να τον νικήσει. Καμία τρομοκρατική οργάνωση δεν είναι το ίδιο ισχυρή με ένα κράτος και λίγες τρομοκρατικές οργανώσεις έχουν καταφέρει να ανατρέψουν κυβερνήσεις. Αλλά αν μπορούν να εξοργίζουν τους πολίτες ενός κράτους, μπορούν και να επιβληθούν. Η αλ Κάιντα κατάφερε να παρασύρει τις ΗΠΑ στο Αφγανιστάν το 2001. Το Ισλαμικό Κράτος γεννήθηκε στα συντρίμμια της αμερικανικής εισβολής στο Ιράκ το 2003.

Η έξυπνη ισχύς είναι απαραίτητη για να νικηθεί η τρομοκρατία.


Η έξυπνη ισχύς είναι η ικανότητα συνδυασμού στρατιωτικής και αστυνομικής ισχύος με την ήπια ισχύ του θέλγητρου και της πειθούς. Η στρατιωτική ισχύς είναι απαραίτητη για την αντιμετώπιση των σκληροπυρηνικών τρομοκρατών, ελάχιστοι από τους οποίους είναι ανοιχτοί στην ήπια ισχύ. 

Την ίδια στιγμή η ήπια ισχύς είναι απαραίτητη για τη θωράκιση όσων προσπαθούν να στρατολογήσουν οι σκληροπυρηνικοί τρομοκράτες.

Δεν πρέπει να πέσουμε στην παγίδα των τρομοκρατών. Ας αφήσουμε τις ενέργειές τους να βρουν άδεια θέατρα. Αν τους αφήσουμε να ανέβουν στην κεντρική σκηνή της δημόσιας ζωής μας, θα την υπονομεύσουμε. Η δύναμή μας θα έχει χρησιμοποιηθεί εναντίον μας.