Αίφνης το σχεδόν ...
ακινητοποιημένο ελληνικό πολιτικό σκηνικό πήρε φωτιά.
Ήρκεσε η ανέλπιστη για τους περισσότερους εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας να σηκώσει από τους καναπέδες τους πάντες, ακόμη και τους αυτοθαυμαζόμενους ενοίκους του Μεγάρου Μαξίμου, που πίστευαν ότι είχαν επιτύχει το τέλος της Ιστορίας.
Από την περασμένη Κυριακή όλοι αντιλαμβάνονται την αλλαγή και την επίδραση αυτής.
Ένα συντηρητικό, κατά βάση, κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας αντέδρασε με τρόπο επιθετικό και επέλεξε να ανατρέψει τα προγνωστικά.
Αρνήθηκε να στηρίξει τα «σίγουρα» και διάλεξε μάλλον διαισθητικά εκείνα που θα μπορούσαν ακριβώς να κινήσουν την Ιστορία.
Και αυτό για τον απλούστατο λόγο επειδή το σύνολο των πολιτών πίστευε ότι τα «σίγουρα» ήταν συμβιβασμένα και εν πολλοίς μέρος ενός παρασκηνιακού παιγνίου μεταξύ του αδιαφανούς τριγώνου Προεδρικού, Μεγάρου Μαξίμου και Ραφήνας.
Το αποτέλεσμα της απρόσμενης επιλογής απεδείχθη εντυπωσιακό.
Αυτή τη στιγμή η «νεκρή» μέχρι πρότινος Νέα Δημοκρατία φαντάζει ζωντανή, δυναμική και διεκδικητική.
Η εκλογή επιδρά, κατά γενική ομολογία, πολύ πέρα από τα σύνορά της και ο νέος αρχηγός έχει την ευκαιρία όχι μόνο να επαναφέρει τους πλανημένους ψηφοφόρους στο σπίτι τους, αλλά και να στεγάζει πολύ περισσότερους από άλλα γκρεμισμένα σπίτια.
Το κυβερνητικό στρατόπεδο αντιδρά σπασμωδικά και απολύτως αμυντικά, ομιλεί περί Θάτσερ, Βερολίνου και υιοθέτησης του νεοφιλελεύθερου δόγματος, ξεχνώντας ότι το ίδιο εφαρμόζει το επαχθέστερο των μνημονίων και κατηγορείται από πρώην στελέχη του ότι έχει προσχωρήσει ολοκληρωτικά στην πολιτική των εταίρων και των δανειστών.
Ο κ.Τσίπρας απέναντι στην εκδοχή Μητσοτάκη υψώνει ξεφτισμένα και υπονομευμένα από τον ίδιο αντιδεξιά λάβαρα.
Ουδένα πείθει και ουδένα συγκινεί πια με τις μεγαλοστομίες και τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις του.
Η χώρα κινδυνεύει, οι πολίτες βασανίζονται, η φθορά του είναι ραγδαία και θα αποδειχθεί σύντομα.
Ακόμη γίνεται φανερό ότι το Ποτάμι συνταράσσεται, το ΠαΣοΚ πιέζεται, οι ΑΝΕΛ προσπαθούν να εντυπωσιάσουν με απαγορευμένα ψαρέματα καρχαριοειδών, η Ένωση Κεντρώων θυμήθηκε το '65 και άλλες μικρότερες πολιτικές ομάδες σπεύδουν να ενταχθούν
Κακά τα ψέματα, όλοι αντιλαμβάνονται ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης με τον τρόπο που εξελέγη έχει τις προϋποθέσεις να ηγηθεί ενός ισχυρού αστικού μετώπου, ικανού να υπερασπισθεί με τρόπο καθαρό την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και να εγγυηθεί την επάνοδο της Ελλάδας στην κανονικότητα.
Και κατανοούν ότι η δυνατότητά του αυτή θα πολλαπλασιάζεται όσο ο κ.Τσίπρας αποτυγχάνει να μεταφέρει ελπίδα προόδου και προκοπής στον ελληνικό λαό.
Ένα - δυο ακόμη περιστατικά σαν αυτό των Σκουριών της Χαλκιδικής να επισυμβούν και το πολιτικό παιγνίδι θα κριθεί στην Ελλάδα.
Η μάχη για την εκλογή αρχηγού στη Νέα Δημοκρατία απέδειξε ότι στην ελληνική κοινωνία συντελούνται υπόγειες διεργασίες που δεν «πιάνουν» ούτε οι έρευνες των διαθέσεων της κοινής γνώμης, ούτε οι πολιτικοί αναλυτές.
Και αυτές συνδέονται τόσο με τις βαριές συνέπειες της πολύχρονης οικονομικής κρίσης και με την ανάμνηση της καλής ζωής του πρόσφατου παρελθόντος, όσο και με την αδυναμία της αριστερής διακυβέρνησης να φέρει αποτελέσματα και να βελτιώσει τη θέση της χώρας και τη ζωή των πολλών ανθρώπων.
Τα υπόλοιπα προσεχώς,επί της οθόνης...