Το Ασφαλιστικό κατά κύριο ...
λόγο, αλλά και η νέα φορολογική μεταρρύθμιση, θα δοκιμάζουν τις αντοχές τόσο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, όσο και των κομμάτων της αντιπολίτευσης.
Τα ψέματα τέλειωσαν, η ώρα της αλήθειας πλησιάζει.
Η μητέρα όλων των μαχών είναι πράγματι το Ασφαλιστικό και τις επόμενες ημέρες θα κριθούν όλα, τόσο για τις μειώσεις στις συντάξεις, όσο για τα εναλλακτικά σχέδια που προτείνονται, όπως και η αύξηση εργοδοτικών εισφορών.
Μπορεί το Ασφαλιστικό, που χωρίζει τις δύο πλευρές, να είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο ζήτημα και οι όποιες ρυθμίσεις να επηρεάζουν τη ζωή όλων των ασφαλισμένων, αλλά είναι και μια ανοιχτή πληγή που καθηλώνει την οικονομία και αποτελεί μια από τις βασικές αιτίες που ταλανίζουν δημοσιονομικά τη χώρα.
Το Ασφαλιστικό δεν μπορεί να περιμένει, είναι μια απασφαλισμένη χειροβομβίδα που κάποτε πρέπει να απενεργοποιηθεί και δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια για αναβολές, διότι το σύστημα είναι μη βιώσιμο.
Η κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με το πιο δύσκολο από τα μέτωπα που έχουν ανοίξει.
Χάθηκε ένας χρόνος όπου θα μπορούσαν να ανοίξουν χιλιάδες θέσεις εργασίας ώστε να αυξηθούν τα έσοδα των Ταμείων.
Φυσικά δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι αν περάσει τον «κάβο» του Ιανουαρίου μπορεί να διαμορφώσει τις εξελίξεις, ώστε να σταθεροποιηθεί και να αποφύγει τις επικίνδυνες αναταράξεις.
Άλλωστε ποτέ δεν είναι αργά, αρκεί να επικρατήσει η λογική και η σύνεση.
Το καλό είναι πως δεν πέσαμε στον γκρεμό. Θα μπορούσαμε εύκολα να έχουμε κατρακυλήσει στην άβυσσο μετά το μοιραίο δημοψήφισμα. Λειτούργησε, όμως, το ένστικτο της αυτοσυντήρησης.
H χώρα μας βρίσκεται σε δύσκολη θέση κατά κύριο λόγο επειδή το πολιτικό σύστημα δεν έχει εμπνεύσει ένα όραμα σ΄όλους μας.
Επειδή σίγουρα θα ξαναπεράσουμε από κρίσιμα σταυροδρόμια το 2016, όταν φτάσουμε εκεί, ας μην ξεχάσουμε τα λάθη του 2015.
Κλείνοντας, επειδή το 2015 φτάνει στο τέλος του, ας μάθουμε από τα λάθη μας.
Προσωπικά πιστεύω ότι ήλθε η στιγμή να κοιτάξουμε πίσω σε μία από τις πλέον ταραχώδεις χρονιές της σύγχρονης Ιστορίας μας, διότι σε πολιτικό επίπεδο ισχύει το γνωστό «στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα».