Την ώρα που η Κυβέρνηση ...
επιβάλλει, αλλεπάλληλα μέτρα τα οποία μειώνουν τα εισοδήματα μισθωτών και συνταξιούχων, και τις δυσβάσταχτες φορολογικές επιβαρύνσεις, οι πολιτικοί συνεχίζουν να προκαλούν με τα προνόμια τους.
Το πελατειακό σύστημα έχει καταρρεύσει και η μεγάλη ανατροπή έχτισε ένα τείχος ανάμεσα σε πολίτες και πολιτικούς.
Σε μια κοινωνία που δοκιμάζεται στα όρια της αξιοπρέπειας, με τους εκατοντάδες χιλιάδες άνεργους να ξυπνούν με τη σκέψη, αν αξίζουν και αν είναι χρήσιμοι για τα παιδιά τους, με τους μισθούς και τις συντάξεις να έχουν εξανεμιστεί, το ελληνικό Κοινοβούλιο, δεν έχει καμία δικαιολογία να ζει… σε άλλο χρόνο και σε άλλο τόπο.
Κάποτε, ο Ιωάννης Καποδίστριας είχε απευθυνθεί στη Δ’ Εθνοσυνέλευση λέγοντας πως : «…Ελπίζω ότι όσοι εξ υμών συμμετάσχουν εις την Κυβέρνησιν θέλουν γνωρίσει μεθ’ εμού ότι εις τας παρούσας περιπτώσεις, όσοι ευρίσκονται εις δημόσια υπουργήματα δεν είναι δυνατόν να λαμβάνουν μισθούς αναλόγως με τον βαθμό του υψηλού υπουργήματός των και με τας εκδουλεύσεις των, αλλά ότι οι μισθοί ούτοι πρέπει να αναλογούν ακριβώς με τα χρηματικά μέσα, τα οποία έχει η Κυβέρνησις εις την εξουσίαν της…», «…εφ’ όσον τα ιδιαίτερα εισοδήματά μου αρκούν δια να ζήσω, αρνούμαι να εγγίσω μέχρι και του οβολού τα δημόσια χρήματα, ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις εσχάτην πενίαν».
Στη σημερινή εποχή, τα λόγια αυτά, που τότε, φάνταζαν ως αυτονόητα για τον Κυβερνήτη του Κράτους, που είχε πλήρη επίγνωση της κατάστασης του έθνους, είναι αδιανόητα για τις τωρινές «κοινοβουλευτικές δυναστείες» που έχουν αναλάβει την οικονομική διάσωση της χώρας.
Έχουν περάσει ανεπιστρεπτί οι εποχές που οι πολιτικοί στο πέρασμά τους αποσπούσαν χειροκροτήματα, επιφωνήματα ενθουσιασμού. Εποχές που ανεξαρτήτως της προσωπικής τους αξίας, η αύρα της εξουσίας τους έκανε ζηλευτούς και ξεχωριστούς...
Οι βουλευτές, εν έτει 2015, όχι μόνο δεν απαρνιούνται τα ιδιαίτερα βουλευτικά τους προνόμια, αλλά παράλληλα συνεχίζουν να θεσμοθετούν τη μερική απασχόληση με μισθούς πείνας των 350 έως 450 ευρώ, συνεχίζοντας οι ίδιοι να απολαμβάνουν τις «πριγκιπικές» βουλευτικές τους αποζημιώσεις και τις συναφείς παροχές.
Την ώρα που τα όρια ηλικίας αυξάνονται, την ώρα που ακόμα και αν ένας πολίτης δουλεύει όλη του την ζωή και πληρώνει τεράστια ποσά σε εισφορές και σε ανταπόδοση θα παίρνει μικρότερη σύνταξη απ’ όσο υπολόγιζε, οι πατέρες του έθνους φροντίζουν για ακόμα μια φορά να πέφτουν στα μαλακά.
Η πρόκληση όμως δεν σταματάει εδώ.
Αν αναλογιστεί κανείς ότι ένας βουλευτής πριν ασχοληθεί με την πολιτική ή και κατά την διάρκεια μπορεί να ασκεί και άλλη επαγγελματική δραστηριότητα ή δραστηριότητες, μπορεί να οδηγηθεί στο συμπέρασμα ότι ο άνθρωπος αυτός μπορεί να βρεθεί να παίρνει έως και τρεις συντάξεις!
Η βουλευτική ιδιότητα δεν πρέπει να εξασφαλίζει σε κανέναν όρους να ζει πολυτελώς και μακριά από τον μέσο πολίτη και από την άλλη δεν πρέπει να είναι προνόμιο αυτών που έχουν χρήματα.
Κλείνοντας επισημαίνω ότι, όταν η βουλευτική αποζημίωση και τα συνοδευόμενα προνόμια περικοπούν κατ’ουσίαν και όχι πλασματικά, θα μπορούμε να κάνουμε λόγο για βουλευτική κάθαρση και οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι του λαού δε θα σφετερίζονται τη θέση τους για την κάλυψη των δικών τους ατομικών αναγκών και την προώθηση των πάσης φύσεως συμφερόντων τους, αλλά θα καταδείξουν στην πράξη ότι αφουγκράζονται τη σκληρή πραγματικότητα του Έλληνα πολίτη και αγωνίζονται προς όλες τις κατευθύνσεις για την αντιμετώπιση της μεγάλης κρίσης.
Τελικά ας δώσουν το παράδειγμα το οποίο ακόμη δεν έχουν δώσει.
Εάν θέλουν μπορούν να διασώσουν ότι απέμεινε από τη χαμένη τους αξιοπρέπεια και τιμή, πριν ψηφίσουν οτιδήποτε άλλο και να ξεκινήσουν με περικοπές στους μισθούς, τα προνόμια και τις φοροαπαλλαγές τους.
Ας εγκαταλείψουν ΤΗΝ ΕΥΝΟΙΟΚΡΑΤΙΑ με τις προνομιακές μεταχειρίσεις και τις επιλεκτικές εξυπηρετήσεις τους με υποκειμενικά κριτήρια που συστηματικά μας ΑΔΙΚΟΥΝ και διαρκώς υποτιμούν την νοημοσύνη μας.