Αναρωτιέμαι, πώς είναι ...
δυνατόν να αντιδράσει μια κοινωνία που είναι κουρασμένη και σε απόγνωση έπειτα από τόσα χρόνια σκληρής φορολόγησης;
Ο Αλέξης Τσίπρας πείστηκε να εφαρμόσει πολιτικές που ήταν εκ διαμέτρου αντίθετες με όσες πίστευε και με όσα υποσχόταν στους ψηφοφόρους πριν αναδειχθεί πρωθυπουργός τον Ιανουάριο του 2015.
Άραγε θα αντιμετωπίσουν οι πολίτες, οι συνδικαλιστές και οι "αγανακτισμένοι" τον κ. Τσίπρα όπως συμπεριφέρθηκαν σε Παπανδρέου, Σαμαρά και Βενιζέλο;
Άραγε θα μπορέσει το σύστημα ΣΥΡΙΖΑ να υλοποιήσει πολιτικές που δεν είναι κοντά στην ιδεολογία του;
Άραγε θα προχωρήσουν οι επιχειρηματίες στις επενδύσεις που απαιτούνται για να επιστρέψει η Ελλάδα σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης;
Άραγε θα αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις η διαλυμένη δημόσια διοίκηση;
Έτσι μέσα σ’ αυτόν τον «πυκνό» χρόνο, οι μεταρρυθμίσεις που έπρεπε να γίνουν εδώ και δεκαετίες δυστυχώς «στριμώχνονται» σε μερικές εβδομάδες, γι’ αυτό και θα είναι ιδιαίτερα επώδυνες.
Όμως, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η χώρα έφτασε στο χείλος του γκρεμού και τελικά μας επέβαλαν μια συμφωνία χειρότερη απ’ αυτήν που απέρριψαν στο δημοψήφισμα!
Με την Ελλάδα να βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού, με το δημοψήφισμα να οδηγεί στις κλειστές τράπεζες και με την απειλή εξόδου από την Ε.Ε., ο πρωθυπουργός αποφάσισε, να αλλάξει την προσωπική του πορεία αλλά και την πορεία του κόμματός του. Να υπογράψει μια σκληρή συμφωνία και να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές, με βασικό σύνθημα ότι αυτός είναι ο καλύτερος «διαχειριστής» του Μνημονίου.
Κλείνοντας, ένας από τους λόγους που οι Ευρωπαίοι δείχνουν τόσο μεγάλη εμπιστοσύνη στον Αλέξη Τσίπρα είναι ότι κατάφεραν να αλλάξουν τις απόψεις του και πλέον να είναι εκείνος που υπερασπίζεται την ακολουθούμενη πολιτική προειδοποιώντας ότι οποιαδήποτε άλλη πρόταση θα μας οδηγήσει στην καταστροφή.
Η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε συνεχή κίνδυνο και αναρωτιέμαι , είναι θέμα επιλογών και ικανότητας; ή μήπως οι Ευρωπαίοι αγάπησαν τον κ. Τσίπρα επειδή προέρχεται από την Αριστερά;