Τα 10 “δεν” του savoir vivre
Οσο άνετοι κι αν είμαστε στη συμπεριφορά μας, όσο βολικά κι αν αισθανόμαστε με τους φίλους και την παρέα μας, υπάρχουν μερικοί κανόνες συμπεριφοράς που δεν πρέπει να παραβαίνουμε.
Σε άλλους η «ιπποτική» συμπεριφορά, που καθορίζεται μάλιστα και από βιβλία (πιο γνωστά ως savoir vivre) φαίνεται εξεζητημένη, ίσως και αστεία, όμως το να έχουμε μια σωστή κοινωνική συμπεριφορά βοηθάει πολύ στις σχέσεις μας με τους γύρω μας και τη δική μας ζωή.
Αν θεωρούμε ντεμοντέ, λοιπόν, να ανοίγουμε τις πόρτες για να περάσει η συνοδός μας ή να της φοράμε το παλτό, οφείλουμε να προσέχουμε δέκα βασικούς κανόνες συμπεριφοράς, δέκα λάθη που δεν πρέπει να κάνουμε, τα γνωστά 10 βασικά «δεν» του savoir vivre.
10. Δεν «κρεμάμε» ποτέ τους συνοδούς μας. Όταν βλέπουμε στο δρόμο κάποιον φίλο ή γνωστό και τον χαιρετάμε, είναι υποχρέωσή μας μετά την πρώτη φράση μας να του γνωρίσουμε αυτόν ή αυτήν που μας συνοδεύει. Ετσι τον βάζουμε στην κουβέντα και του δείχνουμε πως τον υπολογίζουμε και είμαστε υπερήφανοι που βρίσκεται στο πλάι μας.
9. Δεν μιλάμε στο κινητό μπροστά σε όλους. Οι τηλεφωνικές συνομιλίες πρέπει να μένουν ιδιωτικές, ειδικά αν βρισκόμαστε σε μεγάλη παρέα. Ζητούμε συγγνώμη και προσπαθούμε να απομονωθούμε σ’ έναν χώρο που δεν μας βλέπουν και δεν μας ακούν. Ακόμα κι αν βρισκόμαστε σε δημόσιο χώρο δεν φωνάζουμε στο τηλέφωνο, ώστε να μας ακούν όλοι. Το ίδιο πρέπει να συμβαίνει και όταν στέλνουμε γραπτά μηνύματα.
8. Δεν μαλώνουμε ποτέ για το λογαριασμό. Παλαιότερα ήταν αδιανότητο να πληρώσει η γυναίκα το λογαριασμό ή έστω να τον μοιραστεί, τώρα το βλέπουμε να γίνεται συχνά. Αν διαφωνείτε για το ύψος του λογαριασμού ή για το τι πρέπει να πληρώσει ο καθένας μην το κάνετε ποτέ θέμα στο εστιατόριο ή την καφετέρια. Πληρώστε, απομακρυνθείτε και αν θέλετε θίξτε το σε κατ’ ιδίαν συνομιλία.
7. Δεν αργούμε. Αν έχουμε δώσει ραντεβού σε συγκεκριμένο χρόνο, ακόμα κι αν είναι το σπίτι του άλλου και ξέρουμε ότι δεν… ξεροσταλιάζει να μας περιμένει, φροντίζουμε να είμαστε ακριβείς. Αν υπάρχει κάποιος σοβαρός λόγος που μας αναγκάζει να αργήσουμε δεν υπάρχει δικαιολογία να μην ειδοποιήσουμε. Ολοι πια διαθέτουν κινητά τηλέφωνα.
6. Δεν καθόμαστε παρουσία μεγαλύτερων στα μέσα μεταφοράς. Είναι θέμα στοιχειώδους ευγένειας, αλλά και… πρόβλεψης του μέλλοντος. Όταν εμείς μεγαλώσουμε θα θέλαμε οι νεαροί και οι νεαρές να αδιαφορούν για το αν δεν μας κρατούν τα πόδια μας;
5. Δεν προσβάλουμε τους σερβιτόρους. Ακόμα κι αν γίνει κάτι χοντρό, τους φύγει ο δίσκος με το φαγητό ή τους καφέδες και μας λερώσουν ή γίνει λάθος στο λογαριασμό, δεν κερδίζουμε τίποτα με το να φωνάζουμε. Προσπαθούμε να λύσουμε το θέμα με ήρεμο τρόπο ή ζητάμε ευγενικά να δούμε τον ιδιοκτήτη. Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων ο σερβιτόρος αισθάνεται πολύ πιο άσχημα απ’ ό,τι εμείς.
4. Δεν μονοπωλούμε τη συζήτηση. Μπορεί να αυτοθαυμαζόμαστε για τις ικανότητές μας, το χιούμορ μας και την ευφράδειά μας, όμως οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι στην παρέα υπάρχουν κι άλλοι, και όσο ενδιαφέροντα πράγματα κι αν λέμε στο τέλος θα βαρεθούν και θα μας αφήσουν μόνους. Αφήνουμε όλους να μιλήσουν, παρεμβαίνουμε όπου χρειάζεται και ενθαρρύνουμε τους περισσότερο ντροπαλούς να πάρουν μέρος στην κουβέντα.
3. Δεν υπερηφανευόμαστε. Αφήνουμε τα καλά λόγια να τα πουν άλλοι για μας, αν το αξίζουμε. Είμαστε σίγουροι όταν αν κάναμε κάτι καλό, αν είπαμε κάτι που εκτιμούν οι άλλοι, θα μας το αναγνωρίσουν. Μπορεί όχι φωναχτά, αλλά ακόμα και υποσυνείδητα.
2. Δεν «σκαλίζουμε» δημόσια. Ούτε τα αυτιά, ούτε τη μύτη, και σε καμία περίπτωση δεν βάζουμε το χέρι μας στο στόμα. Γενικά αποφεύγουμε να πιάσουμε το πρόσωπό μας εκτός αν υπάρχει μεγάλη ανάγκη.
1. Δεν τρώμε ποτέ με ανοιχτό στόμα. Προσέχουμε οι μπουκιές μας να είναι μικρές και ανοίγουμε το στόμα μας μόνο όσο πρέπει. Και δεν μιλάμε ποτέ με το στόμα μπουκωμένο.