Αν μη τι άλλο, κινητικότητα ...
δείχνει τα τελευταία εικοσιτετράωρα η κυβέρνηση. Και στο πλαίσιο αυτής της εντατικοποίησης των προσπαθειών εντάσσεται η τηλεφωνική επικοινωνία χθες του πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα με τη γενική διευθύντρια του ΔΝΤ Κρ. Λαγκάρντ, καθώς και η αποστολή σήμερα Δραγασάκη-Τσακαλώτου στον Ντράγκι και οι επαφές του Γ. Βαρουφάκη με τους Σαπέν και Μοσκοβισί.
Οι πρώτοι θα επιδιώξουν τη μεγαλύτερη δυνατή ρευστότητα από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα και ο υπουργός Οικονομικών τη συνδρομή της Κομισιόν και της Γαλλίας απέναντι στις απαιτήσεις του ΔΝΤ στα εργασιακά και στο Ασφαλιστικό.
Φυσικά η κατάσταση θα ήταν ασύγκριτα καλύτερη αν η ελληνική διαπραγματευτική πρακτική διακρινόταν από την αρχή από τα χαρακτηριστικά που έχει προσλάβει το τελευταίο διάστημα, αλλά εκείνο που μετράει πλέον δεν είναι τι δεν κάναμε και για ποιους λόγους δεν το κάναμε, είναι αν και τι προλαβαίνουμε να κάνουμε μέσα στα ασφυκτικά χρονικά περιθώρια που κινούμαστε.
Αυτή την απόφαση ο πρωθυπουργός είναι ο μόνος αρμόδιος να την πάρει και να την επιβάλει. Και οφείλει να το κάνει το ταχύτερο δυνατό, όπως καθημερινά πλέον και με όλο και εντονότερο τρόπο θα υπογραμμίζεται. Γιατί δεν αρκούν οι επαφές και οι διαβουλεύσεις αν δεν συνοδεύονται και από το απαραίτητο για τις ανάγκες της χώρας αποτέλεσμα. 'Η αν καθυστερήσουν τόσο ώστε αν και όταν τελικά ληφθούν θα είναι αργά για να αποτρέψουν μια καταστροφή που θα πληρώσουν ακριβά οι επόμενες γενιές.
Και δεν χρειάζεται να συμβεί το πολυσυζητημένο πιστωτικό γεγονός που θα ρίξει τη χώρα στα βράχια. Το ίδιο αποτέλεσμα διαμορφώνεται τελικά όσο η εκκρεμότητα παραμένει, η λύση στα αδιέξοδα δεν εξασφαλίζεται και η χώρα δείχνει να κινείται και πάλι προς το υφεσιακό τέλμα όπου ήταν καθηλωμένη επί χρόνια και να μην επιχειρεί το άλμα προς την ανάπτυξη και τις καλύτερες μέρες.