Δεδομένο είναι ότι ...
ο ΣΥΡΙΖΑ επιδίωξε και τελικά κατάφερε ν' αναλάβει τις τύχες της χώρας υπό συνθήκες που κάθε άλλο παρά προοιωνίζονταν μια ανέφελη διακυβέρνηση. Και γνώριζαν καλά ο Αλ. Τσίπρας και οι συνεργάτες του ότι η απειρία των ίδιων αλλά και του στελεχικού δυναμικού τους θ' αποτελούσε ένα πρόσθετο πρόβλημα κοντά στα πολλά και μεγάλα της πολιτικοοικονομικής κρίσης που διέρχεται ο τόπος.
Ωστόσο δεν είχαν συνεκτιμηθεί -και ούτε και θα ήταν δυνατό να συμβεί- οι προβληματικές καταστάσεις που θα προέκυπταν από συμπεριφορές και πρακτικές κορυφαίων στελεχών του βασικού κυβερνητικού βραχίονα που δείχνουν ν' αντιλαμβάνονται την πολιτική και την άσκηση των καθηκόντων τους αρκετά διαφορετικά από τον καθιερωμένο και γενικά αποδεκτό τρόπο.
Και φυσικά αναφερόμαστε στην πρόεδρο της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου και στον υπουργό Οικονομικών Γ. Βαρουφάκη που ασχέτως των όποιων απόψεων έχει ο καθένας για την επαρκή ή μη εκτέλεση των καθηκόντων τους, εκείνο που δεν επιδέχεται την παραμικρή αμφισβήτηση είναι ότι η ζημιά την οποία προκαλούν σε επικοινωνιακό επίπεδο (και όχι μόνο) αποτελεί το σημαντικότερο ίσως μετά τη διαπραγματευτική διαδικασία πρόβλημα που είναι υποχρεωμένη να διαχειρίζεται η κυβέρνηση.
Ενας απλός υπολογισμός της διάρκειας και της έκτασης της ενασχόλησης των ΜΜΕ με τα δύο αυτά συγκεκριμένα στελέχη θα καταδείκνυε ότι μόνο έναντι της αντίστοιχης του πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα υπολείπονται. Κι εκείνο που μετά βεβαιότητος θα κατέγραφε ο ίδιος απολογισμός είναι ότι σπανιότατα, αν όχι ποτέ, η ενασχόληση αυτή υπήρξε εγκωμιαστική ή έστω απλά θετική.
Αλλά είναι και κάτι άλλο, εξίσου ή και πολύ σοβαρότερο. Και στη μία και στην άλλη περίπτωση το κίνητρο που η κοινή γνώμη ομόφωνα διαπιστώνει είναι η προσωπική προβολή. Κάτι που καθιστά περιττό κάθε άλλο σχόλιο.