Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου
Αλλού αναζητούν στην ...
κυβέρνηση εχθρούς, αλλού βρίσκονται οι πραγματικοί κίνδυνοι. Γι΄ αυτό και έχουν αυτοεγκλωβιστεί σε όλη την πορεία της διαπραγμάτευσης. Διαμαρτύρονται ο πρωθυπουργός και κορυφαία στελέχη για την αδιαλλαξία του Μάριο Ντράγκι και της ΕΚΤ, θεωρώντας μέχρι πρόσφατα σύμμαχο το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Ίσως γιατί πόνταραν στην επιρροή του αμερικανικού παράγοντα, ίσως γιατί το ΔΝΤ ήταν αυτό που έχει αμφισβητήσει την βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους συζητώντας το ενδεχόμενο κουρέματός του.
Μέχρι στιγμής όμως τα πράγματα εξελίσσονται εντελώς διαφορετικά. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, όσο και αν την κατηγορούν για σκληρότητα τα κυβερνητικά στελέχη, είναι αυτή που κρατάει ζωντανή την ελληνική πλευρά ατις διαπραγματεύσεις. Γιατί πολύ απλά οι ενέσεις ρευστότητας μέσω του ELA - εστω και με το σταγονομετρο - συντηρούν το ελληνικό τραπεζικό σύστημα σε μία οριακή επιβίωση και δίνουν τη δυνατότητα στην κυβέρνηση να κερδίζει χρόνο.
Η άγνοια των κανονισμών, των διεθνών ισορροπιών, των συνθηκών του διπλωματικού παιχνιδιού και της λειτουργίας των "θεσμών", σε συνδυασμό με την απειρία και την ιδεοληψία έχουν οδηγήσει την κυβέρνηση σε στρατηγικά λάθη. Έχοντας εκνευρίσει τον αμερικανικό παράγοντα, μέσα από τις γεωπολιτικές ακροβασίες και τα παίγνια με τους αγωγούς, έχει απολέσει τη δυνατότητα ευνοϊκής στάσης από το ΔΝΤ και την κυρία Λαγκάρντ. Και αυτό το ένιωσε έντονα ο κ Βαρουφάκης στο ατυχέστατο ταξίδι του.
Η κυβέρνηση αδυνατεί να κατανοήσει ότι ο ζωτικότητα χώρος της Ελλάδας είναι η Ευρώπη. Και ότι εντός της Ευρωζώνης θα πρέπει να βρει τις λύσεις. Οι περιηγήσεις σε ΗΠΑ και Ρωσία δεν θα δώσουν λύση. Τουλάχιστον όχι ευρωπαϊκή λύση. Και η αλήθεια είναι ότι τους Ευρωπαίους εταίρους έχουν αρχίσει να τους εξοργίζουν.
Το τελευταίο οχυρό που αν πέσει θα σημάνει και την αρχή του τέλους της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας είναι η ενίσχυση από την ΕΚΤ. Ο κ. Ντράγκι δεν είναι αφελής. Γνωρίζει πολύ καλά ότι η ελληνική πλευρά αγνοεί τις " ντιρεκτίβες" της ΕΚΤ και μέσω της αφαίμαξης των καταθέσεων των Ταμείων και των δημόσιων οργανισμών αναγκάζει την ΕΚΤ να παρέχει ELA χρηματοδοτώντας άτυπα την ελληνική πλευρά.
Και μέχρι στιγμής κάνει τα στραβά μάτια παρά τις αυστηρές επίσημες συστάσεις. Όμως η ανοχή θα λήξει πολύ σύντομα. Η υπομονή εξαντλείται. Μπορεί η ΕΚΤ να θέλει να αποφύγει κατάρρευση συστημικής τράπεζας, όμως ετοιμάζεται πυρετωδώς για το... αντίδοτο. Τα περιθώρια στενεύουν και είναι καιρός να το αντιληφθούν στην κυβέρνηση. Όσο ακόμη τους παρέχεται χρόνος.