Κατά την προσωπική ...
μου άποψη η συνάντηση του Αλέξη Τσίπρα με την Άνκελα Μέρκελ στέφθηκε με επιτυχία και διεμήνυσε από το Βερολίνο ότι υπάρχουν παθογένειες στην χώρα μας τις οποίες η κυβέρνηση θα επιδιώξει να διορθώσει με μεγάλες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις.
Μακάρι να γίνουν μεταρρυθμίσεις και διαρθρωτικές αλλαγές ποιος δεν θα τις ήθελε.
Στον απόηχο της συνάντησης, ο Πρωθυπουργός μάλλον προσγειώθηκε με την πραγματικότητα και η αλλαγή έγινε ακόμη πιο αισθητή όταν αναφέρθηκε στο θέμα των γερμανικών πολεμικών επανορθώσεων και του αναγκαστικού κατοχικού δανείου.
Είπε χαρακτηριστικά ότι : οι αξιώσεις δεν είναι "υλικές" αλλά κυρίως "ηθικές".
Διέψευσε ότι μέλη της κυβέρνησης έχουν απειλήσει με κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων του γερμανικού κράτους στην Ελλάδα ( παρά την δήλωση του υπουργού Δικαιοσύνης) και είπε ότι το δημοσίευμα του περιοδικού spingel ήταν άδικο για την κ. Μέρκελ.
Η ιστορία τελικά επαναλαμβάνεται, για μια ακόμη φορά προσγειωθήκαμε με την πραγματικότητα διότι ακόμη ένας πρωθυπουργός αλλάζει την στάση του, όπως και οι προηγούμενοι...
(ο κ.Παπανδρέου που δεν ήθελε να εφαρμόσει την πολιτική του Βερολίνου και τελικά υπέγραψε το Μνημόνιο, ο κ. Σαμαράς με την αντιμνημονιακή πολιτική και πέρασε στο "ουδείς αναμάρτητος" που δήλωσε μπροστά στην κ. Μέρκελ)
Πρέπει κάποτε να καταλάβουμε ότι στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Ευρωζώνη υπάρχουν κανόνες και τα κράτη οφείλουν να τηρούν τους κανόνες. Υπάρχουν δύο δρόμοι : ή θα προσαρμοστούμε στους κανόνες και θα προχωρήσουμε, ή θα αποχωρήσουμε με ότι αυτό θα σημαίνει για την χώρα μας.
Τελικά με αρέσει που ο κ. Τσίπρας έριξε νερό στο κρασί του και θα ευθυγραμμιστεί σε μια πολιτική με επιλύσεις προβλημάτων που χρειάζονται περισσότερο διάλογο, με συμβιβασμούς έτσι ώστε να μην χάσουμε άλλο χρόνο και ν΄ ανακάμψουμε οικονομικά και ενδεχομένως βγούμε από την κρίση.
Για μένα ένα ερώτημα παραμένει: μπορούμε να προχωρήσουμε στο μέλλον απαλλαγμένοι από νοοτροπίες που μας οδηγούν στα αδιέξοδα;