Δεν αποτελεί ...
ευτυχή συγκυρία για την κυβέρνηση το γεγονός ότι πριν ακόμη συμπληρώσει μήνα καλείται εκ των πραγμάτων να διαχειριστεί και το πρόβλημα της ποδοσφαιρικής βίας.
Που δυστυχώς έχει φτάσει στο απροχώρητο, όπως αποδείχθηκε από τα όσα διαδραματίστηκαν στην προχθεσινή συνεδρίαση του διοικητικού συμβουλίου της διοργανώτριας αρχής.
Είναι γνωστό και παλιό το πρόβλημα. Και θα είναι σοβαρό λάθος της κυβέρνησης αν οι φιλοδοξίες της εξαντλούνται στην προσπάθεια να δώσει απλώς και μόνο την εντύπωση ότι κάτι κάνει, αλλά στην πραγματικότητα δεν τολμά καν ν' αγγίξει το πρόβλημα. Κάτι που έχει επανειλημμένα συμβεί με όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις.
Κινήσεις εντυπωσιασμού, όπως αναστολή πρωταθλημάτων για μία ή δύο αγωνιστικές, δεν αποτελούν λύση. Ούτε βεβαίως και μέτρα όπως επιβολή ηλεκτρονικού εισιτηρίου ή διάλυση οπαδικών συλλόγων.
Κι άλλοτε εξαγγέλθηκαν, αλλά ουδέποτε εφαρμόσθηκαν. Οχι επειδή δεν θα συνέβαλλαν, αλλά επειδή από μόνα τους είναι ανεπαρκή. Για τον πολύ απλό λόγο ότι το πρόβλημα της βίας είναι πολύ πιο σύνθετο και δεν περιορίζεται αποκλειστικά και μόνο στην εξέδρα.
Αν η κυβέρνηση θέλει πραγματικά να βάλει τη σφραγίδα της στο ποδόσφαιρο, τότε εκείνο που οφείλει να κάνει είναι να δει συνολικά το πρόβλημα και να διαμορφώσει προϋποθέσεις, οι οποίες δεν θα στοχεύουν μόνο στα όσα συμβαίνουν στην εξέδρα, αλλά και στα όσα διαδραματίζονται στους αγωνιστικούς χώρους ή συντελούνται έξω απ' αυτούς.
Οταν τα αποτελέσματα των αγώνων αμφισβητούνται κάθε Κυριακή, στη δικαιοσύνη εκκρεμούν δικογραφίες εγκληματικών δραστηριοτήτων και στη διοργανώτρια αρχή οι συνεδριάσεις καταλήγουν σε συμπλοκές, τότε όποιος πιστεύει ότι τα όσα συνέβησαν την περασμένη Κυριακή στη Λεωφόρο ή σ' άλλη περίπτωση στην Τούμπα ή σε προηγούμενη στο «Γ. Καραϊσκάκης» είναι αποκλειστικά και μόνο πρόβλημα εξέδρας, απλώς αρνείται ν' αντιμετωπίσει την πραγματικότητα.