Ως «Δούρειος Ιππος» λειτουργούσε ο ...
πολιτικός σχηματισμός της Χρυσής Αυγής που εισήλθε στο κοινοβούλιο μετά το 2012, προκειμένου να υποκρύπτεται και να πραγματοποιείται ο βασικός στόχος της ηγετικής της ομάδας, που ήταν η επιβολή των ναζιστικών θέσεών της διά της βίας.
Με αυτή την παραδοχή το Συμβούλιο των Εφετών που οδηγήθηκε σε παραπομπή 18 βουλευτών που εξελέγησαν το 2012, θεμελίωσε τη δράση της εγκληματικής οργάνωσης, ορίζοντας με στοιχεία τη φυσιογνωμία της και τις εγκληματικές της πρακτικές.
Οι δικαστές που σχημάτισαν την πλειοψηφία της απόφασης Ισιδώρα Πόγκα (πρόεδρος) και Αλέξανδρος Σάββας σημειώνουν στο βούλευμα: «Ο υπερασπιστικός ισχυρισμός περί "πολιτικού κόμματος" με νόμιμη πολιτική δράση δεν ασκεί οποιαδήποτε έννομη συνέπεια.
Και τούτο επειδή η άσκηση εκ μέρους του, πλην της εγκληματικής του δράσεως, παράλληλα και νομίμων δραστηριοτήτων τόσο εντός του κοινοβουλίου, όσο και εκτός αυτού, δεν αναιρεί ούτε απομειώνει τον χαρακτηρισμό του ως εγκληματικής οργάνωσης.
Εξάλλου, η συμμετοχή του κόμματος στο κοινοβουλευτικό σύστημα χρησιμοποιείται αποκλειστικά και μόνον ως μέσον, ως Δούρειος Ίππος, για την επίτευξη των εγκληματικών σκοπών του, όπως άλλωστε απερίφραστα έχει δηλώσει ο κατηγορούμενος αρχηγός του Νίκος Μιχαλολιάκος».
Η πλειοψηφία των δικαστών (διότι ο Νικ. Σαλάτας μειοψήφησε) υιοθετώντας την εμπεριστατωμένη πρόταση του εισαγγελέα εφετών Ισίδωρου Ντογιάκου, επικαλείται στο 2.200 σελίδες βούλευμα εκατοντάδες γεγονότα και στοιχεία από την ογκωδέστατη δικογραφία. Η εγκληματική οργάνωση της Χ.Α. είχε διάρκεια στον χρόνο και τουλάχιστον από το 2008 κλιμακώνει τη δράση της για να απογειωθούν οι εγκληματικές της πράξεις μετά το 2012 που μπήκε στη Βουλή.
Ο ρόλος του Νίκου Μιχαλολιάκου για τους δικαστές, στο εγκληματικό οικοδόμημα ναζιστικού τύπου της Χ.Α. υπήρξε από την αρχή μέχρι το τέλος καθοριστικός. «Παρείχε οδηγίες και εντολές προς τα μέλη της οργάνωσης, γνωρίζοντας πλήρως τις ενέργειές τους, ελέγχοντας πλήρως τη δράση τους με στόχο την επίτευξη των παράνομων σκοπών της και με μέσο τη διάπραξη ιδιαιτέρως σοβαρών εγκλημάτων». Η κυριαρχία του αρχηγού στην ηγετική ομάδα και τη δράση της Χ.Α. περιγράφεται ως απόλυτη κατά τα ναζιστικά πρότυπα και ο στόχος της ξεκάθαρα φασιστικής εμπνεύσεως, τύπου «Τζιχάντ».
«Η επιχειρησιακή δράση της Χ.Α. (απόσπασμα πάλι από το βούλευμα) είχε σκοπό την αντιμετώπιση διά της βίας των αντιφρονούντων, των αλλοδαπών αλλά και όσων θεωρούνταν σοβαροί ιδεολογικοί εχθροί και κατ’ επέκταση τη βίαιη επιβολή των πολιτικών της ιδεών». Η υλοποίηση αυτού του βαθιά αντιδημοκρατικού στόχου, γινόταν στη βάση οργανωμένου σχεδίου το οποίο και περιγράφουν με λεπτομέρειες οι δικαστές.
«Το οργανωμένο σχέδιο εκτελούσαν τα μέλη της ομάδας κρούσης, επονομαζόμενα και "Τάγματα Εφόδου" που λειτουργούσαν υπό την αιγίδα των τοπικών οργανώσεων, τα μέλη των οποίων είχαν ιδιαίτερα σωματικά προσόντα, κατάλληλη εκπαίδευση, προσομοιάζουσα με εκείνη των ανδρών, των επίλεκτων ειδικών μονάδων των ενόπλων δυνάμεων της χώρας».
Κάτω από τον αρχηγό Νίκο Μιχαλολιάκο σε ρόλο απόλυτου άρχοντα και τους βουλευτές του κόμματος στη δεύτερη θέση, η πυραμίδα του μίσους στηνόταν σε κάθε περιφέρεια, σε κάθε συνοικία και οι εκπρόσωποί της έφεραν τον τίτλο του «πυρηνάρχη» που αναφερόταν για όλα στον βουλευτή – περιφερειάρχη και όλοι οι βουλευτές στον αρχηγό.
«Ο πυρηνάρχης από τον Μάιο του 2012 αναφερόταν απευθείας στον τοπικό βουλευτή - περιφερειάρχη και αυτός με τη σειρά του στην ηγεσία της οργάνωσης από την οποία ελάμβανε την εντολή ή την έγκριση για εκδήλωση οιαδήποτε δράσεως ή την τέλεση οποιουδήποτε εγκλήματος».
Με αυτό το σκεπτικό παραπέμφθηκαν σε δίκη ως βασικοί κρίκοι στην εγκληματική αλυσίδα της Χ.Α. όλοι όσοι εξελέγησαν με τα ψηφοδέλτιά της το 2012, μηδέ εξαιρουμένων και των Χρυσοβαλάντη Αλεξόπουλου και Ευστάθιου Μπούκουρα οι οποίοι στη συνέχεια τράβηξαν άλλο δρόμο.