Το πώς οι ξένοι ...
δημοσιογράφοι στοχοποιούνται από το καθεστώς του προέδρου της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και συχνά αποκαλούνται ακόμη και «κατάσκοποι» περιγράφει σε άρθρο του στην ιστοσελίδα Al Monitor ο δημοσιογράφος της τουρκικής εφημερίδας «Radical» Φεχίμ Ταστεκίν.
«Την εποχή που η Τουρκία παρουσιαζόταν ως ένα μοντέλο για τον αραβικό κόσμο, κομπάζοντας για την οικονομική της άνθηση, παρά την παγκόσμια κρίση, φιλοξενούσε πολλούς ξένους δημοσιογράφους που εξυμνούσαν τη χώρα. Με τις αραβικές εξεγέρσεις περισσότεροι ξένοι δημοσιογράφοι κατέφθασαν στην Τουρκία καθώς πόλεις όπως η Κωνσταντινούπολη, η Αντιόχεια και η Αντέπ έγιναν οι τοπικές τους βάσεις, όπως άλλοτε ήταν η Βηρυτός.
Όσο οι ξένοι δημοσιογράφοι αλλά και οι ντόπιοι που εργάζονταν για ξένα μέσα επαινούσαν το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) οι Αρχές τούς είχαν σε μεγάλη υπόληψη. Αλλά όταν άρχισαν να αναφέρονται σε ευαίσθητα θέματα έγιναν εν μιά νυκτί κατάσκοποι στα μάτια της κυβέρνησης» γράφει ο Ταστεκίν.
Οι διώξεις εναντίον των δημοσιογράφων αυξάνονται διαρκώς. Οσοι στοχοποιούνται από τον πρόεδρο Ερντογάν δέχονται διαρκώς απειλές και καθυβρίζονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, αναφέρει ο Ταστεκίν, πολλοί να επιστρέψουν στις χώρες τους ή να προσπαθούν να διατηρήσουν χαμηλό προφίλ. Κάποιοι φοβούνται ότι δεν θα τους ανανεωθεί η άδεια παραμονής. Η δανέζα δημοσιογράφος Φρεντερίκε Γκέερντινκ, που παρακολουθεί συστηματικά τις εξελίξεις στο Κουρδικό, συνελήφθη πρόσφατα στο Ντιγιαρμπακίρ, όπου ζει από το 2012.
Πολλοί περίμεναν ότι θα επέστρεφε στη Δανία, αλλά η ίδια δήλωσε ότι είναι αποφασισμένη να παραμείνει στο πόστο της. «Φυσικά και έχω χώρα να πάω αν με απελάσουν. Αλλά αγαπώ την Τουρκία. Δεν θα φύγω από τους φιλόξενους, καλοσυνάτους και στοργικούς ανθρώπους αυτής της χώρας. Δεν πάω πουθενά» είπε χαρακτηριστικά.
Υπέρ της «ελευθερίας του Τύπου»
Καθώς ανακρινόταν από την Αντιτρομοκρατική Αστυνομία ο Ερντογάν έκανε κήρυγμα στον κόσμο για την ελευθερία της έκφρασης. «Πουθενά στην Ευρώπη ή αλλού ο Τύπος δεν είναι πιο ελεύθερος από ό,τι στην Τουρκία. Προσπαθήστε να επιτεθείτε στους προέδρους (σ.σ.: ευρωπαϊκών ή άλλων κρατών) αν μπορείτε» είπε. Η Γκέερντινκ δεσμεύθηκε να μην υποκύψει στη λογοκρισία και «να συνεχίσει να μεταδίδει την αλήθεια».
Η Αμπερίν Ζαμάν, ανταποκρίτρια του «Economist» στην Τουρκία και αρθρογράφος του Al Monitor και της τουρκικής «Taraf», έχει πέσει θύμα αλλεπάλληλων απειλών από ανθρώπους του AKP από τον περασμένο Αύγουστο, όταν ο Ερντογάν την αποκάλεσε «ξεδιάντροπη γυναίκα» που «πρέπει να μάθει ποια είναι η θέση της» για τα σχόλια που έκανε σε ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα.
Εκτοτε υποστηρικτές του κυβερνώντος κόμματος απειλούν και προσβάλλουν τη Ζαμάν με κάθε ευκαιρία. «Εγώ θα σε σφάξω, άπιστη» έγραψε κάποιος στη σελίδα της στο Twitter. Οπως τονίζει ο Ταστεκίν, οι δράστες αυτών των ενεργειών δεν τιμωρούνται ποτέ από τις τουρκικές Αρχές. «Το να εργάζεσαι στην Τουρκία πάντα ήταν δύσκολο για τον ξένο Τύπο. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε όλη τη δεκαετία του 1990 το κουρδικό ζήτημα συνιστούσε κόκκινη γραμμή» είπε η Ζαμάν.
Παγκόσμιο ρεκόρ διώξεων
Ο ανταποκριτής του γερμανικού περιοδικού «Der Spiegel» είχε μια παρόμοια εμπειρία στην Τουρκία τον περασμένο Μάιο, όταν κάλυπτε το δυστύχημα στο ανθρακωρυχείο που στοίχισε τη ζωή σε 301 άτομα. Απειλές τον ανάγκασαν να εγκαταλείψει προσωρινά τη χώρα.
Ο λόγος ήταν ότι σε ανταπόκρισή του μπήκε ως τίτλος η φράση ενός ανθρακωρύχου που άλλοτε ήταν ψηφοφόρος του Ερντογάν: «Τώρα θέλω να του πω: Πήγαινε στον διάολο!».
Και ο Αϊβαν Γουάτσον του αμερικανικού CNN κατηγορήθηκε ότι συμμετείχε σε συνωμοσία ανατροπής της κυβέρνησης εξαιτίας των ανταποκρίσεών του από το πάρκο Γκεζί της Κωνσταντινούπολης το 2013.
Πλέον δεν βρίσκεται στην Πόλη αλλά στο Χονγκ Κονγκ. Ο Ερντογάν, που πιο παλιά του είχε παραχωρήσει συνέντευξη και τον είχε προσκαλέσει και στο πρωθυπουργικό αεροσκάφος, τον αποκάλεσε «υπηρέτη» και «πράκτορα».
Αλλά η κατάσταση είναι δυσχερέστατη και για τους τούρκους δημοσιογράφους. Αυτή τη στιγμή βρίσκονται προφυλακισμένοι ή καταδικασμένοι στις φυλακές της χώρας 40 δημοσιογράφοι, οι περισσότεροι από οποιαδήποτε άλλη χώρα στον κόσμο. Στη δεύτερη θέση της σχετικής λίστας βρίσκεται το Ιράν με 35 φυλακισμένους δημοσιογράφους.