Πώς αντιμετωπίζουν οι ...
Έλληνες τους άλλους Έλληνες στην Γερμανία;
Ο Θωμάς Τσίκος διηγήθηκε την ιστορία του για την άσχημη αντιμετώπιση που είχε από τους ομογενείς επιχειρηματίες για τους οποίους εργαζόταν, στην Καθημερινή.
Ο ίδιος είχε μετακομίσει εκεί με τη σύζυγό του, μετά από παρότρυνση φίλων του, για ένα καλύτερο εργασιακό μέλλον. Η πρώτη πρόταση που είχε για δουλειά εκεί σε μια αποθήκη γερμανικής εταιρείας, αποδείχτηκε απάτη και παρά τις συμβουλές του περιβάλλοντος του, να μείνει μακρυά από τις ελληνικές ταβέρνες, εκείνος προσφέρθηκε πρόθυμα να ξεκινήσει να εργάζεται σε μια από αυτές.
Όπως είπε ο κ. Τσίκος, ο κλάδος της εστίασης είναι ο πιο προσιτός για αποσχόληση μιας και δεν χρειάζονται γνώσεις γερμανικών και άλλωστε θα ήταν κάτι παροδικό για εκείνον. Όμως τα πράγματα δεν έγιναν έτσι ακριβώς, κάθως όπως διαπίστωσε αργότερα, όσο ο καιρός περνούσε, τόσο λιγότερη ανεξαρτησία είχε για να αναζητήσει αλλού την τύχη του. Μάλιστα, παραδέχτηκε πως μπορεί να δούλεψε εκεί μόλις 4 μήνες, αλλά το διάστημα του μοιάζει περισσότερο με 2 χρόνια.
Σύμφωνα με σχετικό δημοσίευμα της Καθημερινής, ο Δρ Μιχάλης Δαμανάκης αναφέρει ότι οι Έλληνες εστιάτορες, αποτελούν ευχή και κατάρα, καθώς τα μαγαζία τους αποτελούν τον πρόδρομο για την εκμάθηση της γλώσσας και την εύρεση άλλης εργασίας.
Στην περίπτωση του κ. Τσίκου όμως, ο εργοδότης του, που του είχε υποσχεθεί μισθό 1.500 ευρώ για 9 ώρες δουλειάς, οι οποίες μετατράπηκαν σε 12 και 13, εισέπραξε μόλις 750 ευρώ, όσα και η σύζυγος του. Μετά αποδιαπραγματεύσεις, ο επιχειρηματίας έκανε στο ζευγάρι αύξηση 50 ευρώ, χωρίς ρεπό για περίπου ενάμησι μήνα. Πρώτη από αυτήν την φυλακή δραπέτευσε η γυναίκα του κ. Τσίκου, που γύρισε στα παιδιά τους στην Αθήνα, ενώ ο ίδιος έφτασε στοσ ημείο να απεργήσει για τα δικαιώματα του.