Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι...
ποτέ έως τώρα, στα χρόνια της Μεταπολίτευσης, ο ρόλος των ανεξάρτητων βουλευτών συνέβη να είναι τόσο αποφασιστικός όσο μετά βεβαιότητας κρίνεται ότι θα είναι όταν έπειτα από δύο ή τρεις μήνες θα κληθούν να πάρουν θέση στο θέμα της εκλογής Προέδρου Δημοκρατίας.
Με τον συσχετισμό δυνάμεων που υπάρχει στη Βουλή ουσιαστικά αυτοί θα αποφασίσουν με την ψήφο τους αν η χώρα θα οδηγηθεί σε πρόωρες εκλογές ή αν η σημερινή κυβέρνηση θα συνεχίσει απρόσκοπτη το έργο της έως τον Ιούνιο του 2016.
Προφανές είναι ότι η απόφαση στην οποία θα καταλήξει ο καθένας από αυτούς δεν θα είναι εύκολη. Ούτε και τα κριτήρια θα είναι απλά και ίδια για όλους. Διότι, ας μη γελιόμαστε, θα είναι αρκετές και διαφορετικές οι προοπτικές που θα επηρεάσουν, ενδεχομένως και θα καθορίσουν, την ψήφο τους.
Θα ήταν υπερβολική η απαίτηση από έναν βουλευτή να μην εξαρτήσει την ψήφο του από το προσωπικό του πολιτικό όφελος και ειδικότερα από τη δυνατότητα επανεκλογής που του προσφέρει η μία ή η άλλη επιλογή. Ή ενδεχομένως και κατά πόσον κρίνει προτιμότερη γι' αυτόν την ολοκλήρωση της τετραετίας.
Ωστόσο, στη φάση που βρισκόμαστε και με δεδομένες τις θυσίες τις οποίες έχει υποστεί ο ελληνικός λαός, εκείνο που θα περίμενε κανείς θα ήταν να κρίνουν και να ψηφίσουν κατά συνείδηση. Είναι δεδομένες οι προτάσεις που έχουν να διαλέξουν.
Από τη μία είναι η συνέχιση της πορείας που έχει χαράξει η κυβέρνηση και η προώθηση της συνταγματικής αναθεώρησης, και από την άλλη η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για τροποποίηση ή και ανατροπή της σχέσης με τους εταίρους και δανειστές μας. Διότι ουσιαστικά ή το ένα ή το άλλο θα επιβάλουν.