Το τάιμινγκ παίζει ...
πρωταρχικό ρόλο στην πολιτική. Ρωτήστε τον Κώστα Μητσοτάκη που επιχείρησε να προωθήσει τις ιδιωτικοποιήσεις στην Ελλάδα σε μια εποχή που οτιδήποτε ιδιωτικό ήταν συνώνυμο της νεοφιλελεύθερης Θάτσερ .
Ρωτήστε τον Τάσο Γαννίτση που ζητούσε την απαραίτητη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού σε μια εποχή που η κοινωνία υποκλινόταν στον συνδικαλισμό και έπινε νερό στα κεκτημένα της.
Το τάιμινγκ δεν ήταν ποτέ το δυνατό σημείο του Γ. Παπανδρέου. Κέρδισε με 10 ποσοστιαίες μονάδες διαφορά από την ΝΔ του Κ. Καραμανλή τις εκλογές του 2009 με το σύνθημα «λεφτά υπάρχουν» όταν στην πραγματικότητα «δεν υπήρχε σάλιο». Κι αντί να πάρει μέτρα για να μαζέψει τα ελλείμματα, επέμεινε στις προεκλογικές υποσχέσεις για παροχές.
Κι όταν κατάλαβε πλέον ότι το μνημόνιο ήταν μονόδρομος για την Ελλάδα, αντί να ζητήσει από τον ελληνικό λαό εξουσιοδότηση για την προσφυγή στο ΔΝΤ αποφάσισε να σηκώσει μόνο του το ΠαΣοΚ το σταυρό της πρωτοφανούς λιτότητας και των οικονομικών θυσιών - αποτέλεσμα η εξαέρωση του 44% που είχε πάρει το κόμμα δυο χρόνια πριν.
Αντίθετα ο κ.Γ.Παπανδρέου αποφάσισε να προσφύγει στην λαϊκή ετυμηγορία (με δημοψήφισμα) στη χειρότερη δυνατή συγκυρία: μέσα στο φθινόπωρο των αγανακτισμένων και της λαϊκής δυσαρέσκειας κι ενώ οι ηγέτες των μεγάλων χωρών της Ευρώπης -φοβούμενοι ντόμινο χρεοκοπιών στον ευρωπαϊκό Νότο - αποφάσισαν, κόντρα στην κοινή γνώμη τους που οι ίδιοι είχαν καθοδηγήσει, στήριξη στην Αθήνα. Το λάθος τάιμινγκ Παπανδρέου προκάλεσε την έκρηξη Σαρκοζί και την δυσφορία Μέρκελ στις Κάννες, ενώ ήταν η τελευταία πράξη μιας αποτυχημένης πρωθυπουργίας.
Δυστυχώς ο κ. Παπανδρέου δεν έμαθε τίποτα από τα λάθη του. Δεν τα παραδέχτηκε ποτέ, δεν αναγνώρισε ποτέ τις ευθύνες του, θεώρησε ότι υπήρξε θύμα συνωμοσίας και πολιτεύτηκε με βάση το θυμικό του: έφτασε παραμονές ευρωεκλογών να φλερτάρει με τον κ. Κουβέλη παίρνοντας μέρος σε εκδήλωση πρώην ευρωβουλευτού του ΠαΣοΚ που είχε προσχωρήσει στη ΔΗΜΑΡ, ενθάρρυνε το στημένο γιουχάισμα Βενιζέλου στην επέτειο των 40 χρόνων από την ίδρυση του ΠαΣοΚ και σήμερα, παραμονές μιας πιθανής εκλογικής αναμέτρησης, με αφορμή τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αποφάσισε να ζητήσει -εδώ και τώρα- έκτακτο συνέδριο και εκλογή νέας ηγεσίας από τον κόσμο του ΠαΣοΚ .
Λες και δεν βρίσκεται η χώρα μπροστά στην δυσκολότερη διαπραγμάτευση της τελευταίας 5ετίας στην οποία ο Βενιζέλος παίζει καθοριστικό ρόλο. Λες και δεν ξέρει -ως πρώην Πρωθυπουργός του μνημονίου - ότι είναι παράλογο και ανόητο να ζητείται από τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης να αφήσει την Μέρκελ, τον Ντράγκι, τον Γιούνκερ και το μέλλον της χώρας και να ασχοληθεί με τον Μωραϊτη, τον Κεδίκογλου, τον Σαχινίδη και το μέλλον του ΠαΣοΚ. Λες και ενδιαφέρει τον ελληνικό λαό που προσπαθεί να πληρώσει την εφορία του, να βρει δουλειά και να τα βγάλει πέρα στην καθημερινότητά του εάν αρχηγός του ΠαΣοΚ θα είναι ο Βενιζέλος ή ο Παπανδρέου.
Ο κόσμος ψάχνει νέες ιδέες, νέα πρόσωπα και ζητά σοβαρότητα από τους πολιτικούς. Και δεν νοιάζεται για τη ρεβάνς του Παπανδρέου ή την νεκρανάσταση φαντασμάτων του παρελθόντος.