Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου
Η παράταξη που ίδρυσε ο...
Κωνσταντίνος Καραμανλής συρρικνώνεται. Δεν οφείλεται αυτό μόνο στο Μνημόνιο. Υπάρχει κόσμος που το θεωρεί απαραίτητο για τον τόπο, αλλά με εφαρμογή διαφορετικών επιμέρους πολιτικών.
Ως συνέπεια, έχει πάψει από καιρό πολιτικά να στηρίζει τη Νέα Δημοκρατία. Διαφωνεί με τις επιλογές της. Δεν καταλαβαίνει τη φυσιογνωμία της. Δεν γνωρίζει στην ουσία τις αρχές της. Γι’ αυτό χάνει υποστηρικτές και από δεξιά και από αριστερά. Στην πράξη αποτελεί ένα μόρφωμα δίχως χαρακτήρα και ιδεολογική αρχή, μέση και τέλος.
Θυμίζει ταινία με αφηρημένα νοήματα, στερημένη όμως από κάθε καλλιτεχνικό δυναμισμό και εγκεφαλική πρωτοτυπία. Αποτελεί όχημα διεκπεραίωσης καθημερινής ρουτίνας όπου οι γραφειοκράτες της δημοσιοϋπαλληλίας σφυρίζουν τον ρυθμό και οι πολιτικοί απλά παίζουν, κι αυτό φάλτσα, κάποια μισοχαλασμένα όργανα.
Το ζήτημα είναι κατά κύριο λόγο πολιτικοϊδεολογικό. Οταν ακολουθείς επιλογές που συνθλίβουν τον κοινωνικό κορμό του κόσμου που παραδοσιακά σε στηρίζει (ιδιοκτησία, μικρομεσαίες και μεγαλύτερες επιχειρήσεις, επιστήμονες, επαγγελματίες, καλά αμειβόμενοι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα κ.λπ.) για να υποστηρίξεις όσους στέκονται κατά βάση στο πλάι των αντιπάλων σου (Δημόσιο και κρατικές επιχειρήσεις), αδυνατίζεις τραγικά την εκλογική σου βάση. Οι διάφορες σπασμωδικές λαϊκοδεξιές κινήσεις (κοινωνικός συντηρητισμός) δεν συμπληρώνουν τα κενά των, θιγμένων βαθιά, οικονομικών συμφερόντων και της γενικότερης απελπισίας.
Μοναδική διέξοδος για τον χώρο, αλλά και για το μέλλον της δημοκρατίας που κινδυνεύει σοβαρά από την υπονόμευση θεμελιακών ατομικών δικαιωμάτων (ιδιοκτησία, ελευθερία και απόρρητο συναλλαγών), είναι ένας ριζικός επαναπροσδιορισμός πολιτικών. Η αναζήτηση μια νέας ιδεολογικής κορμοστασιάς που να είναι σε θέση να εμπνεύσει ανθρώπους και να κινητοποιήσει ταλαιπωρημένους σήμερα πολίτες.
Αντί για τις απαράδεκτες σοσιαλδημοκρατικές επιλογές του διωγμού του ιδιωτικού τομέα και της ιδιοκτησίας, η Nέα Δημοκρατία οφείλει να περιορίσει τον δημόσιο τομέα, καταργώντας φορείς και κόβοντας λειτουργικές και καταναλωτικές δαπάνες. Αυτό θα της δώσει τη δυνατότητα, δίχως σύγκρουση με τους δανειστές, να μειώσει τις φορολογικές επιβαρύνσεις, να εξαφανίσει πολλές γραφειοκρατικές διαδικασίες και να κάνει τη χώρα επιτέλους ελκυστική στις επενδύσεις.
Η φορολογική επίθεση κατά των πάντων υποδηλώνει πανικό και ασχετοσύνη. Παίρνονται μέτρα εξόντωσης της ιδιωτικής οικονομίας ωσάν στην κυβέρνηση να βρίσκεται κάποιο επαναστατικό σοσιαλιστικό κόμμα! Η κυβέρνηση επιμένει σε μέτρα εναντίον των υποτιθέμενα ακόμη ισχυρών για προστασία δήθεν των αδυνάτων. Με αποτέλεσμα δηλαδή να γίνουν σύντομα όλοι αδύνατοι. Για να τους στηρίξει αυτούς ποιος;
Οι ιδιοκτήτες δεν είναι ληστές καταδικασμένοι σε βαρύτατες ποινές. Ούτε το Δημόσιο συνεταίρος των πολιτών. Αυτές είναι κινήσεις «νόμιμης» πειρατείας. Το εισόδημα φορολογείται ήδη βαριά. Απομένουν για όλους ελάχιστα. Οι φόροι για την ιδιοκτησία από ποιους πόρους θα προέλθουν;
Η «Δεξιά» εξοντώνει την ατομική ιδιοκτησία και η Αριστερά… διαμαρτύρεται για τους φόρους! Κάποτε έλεγαν πως θα ’ρθει ο κομμουνισμός να σας πάρει τα σπίτια. Τώρα τα έχει ήδη κατασπαράξει η λεγόμενη «Δεξιά»... Δεν υπάρχει κανείς να υπερασπισθεί την οικονομία της αγοράς και την ελευθερία. Τι ακριβώς εκφράζει λοιπόν η Νέα Δημοκρατία;
* To τελευταίο βιβλίο του Ανδρέα Ανδριανόπουλου (με τους Γ. Μπήτρο και Κ. Χρηστίδη) «Η Οικονομία της Αγοράς στο Μικροσκόπιο», εκδ. Επίκεντρο, 2014, βρίσκεται ήδη στα βιβλιοπωλεία.