Δεν ξέρουμε αν ο Σαμαράς είναι...
καλός ή κακός πρωθυπουργός, θα κριθεί όπως όλοι από τον ελληνικό λαό και από την ιστορία. Ομοίως δεν ξέρουμε αν πράγματι η κυβέρνηση που είναι στα πράγματα εδώ και 2,5 χρόνια είναι καλή ή κακή.
Κι αυτή θα κριθεί και στο κάτω – κάτω αφού η χώρα υπάρχει και δεν έχει γίνει Αργεντινή φαίνεται ότι και ο Σαμαράς και η κυβέρνησή του έχουν κάνει κάτι καλό.
Αυτό που ξέρουμε, όμως, όλοι και που το δείχνουν και οι δημοσκοπήσεις, είναι ότι η χώρα βρίσκεται πράγματι προ ενός εθνικού διχασμού. Το περιέγραψε ορθά ο Β. Βενιζέλος, λέγοντας ότι η αντιπολίτευση και δη η αξιωματική οδηγούν τη χώρα σε διχασμό ενώ είναι η ώρα για συμφιλίωση και πανεθνική προσπάθεια. Ασχέτως αν και ο κ. Βενιζέλος έχει τεράστιο μερίδιο ευθύνης για τα όσα συνέβησαν στη χώρα, αυτή τη φορά μίλησε σωστά.
Όμως, πιο ξεκάθαρα το περιέγραψε ο πρωθυπουργός στη χθεσινή του ομιλία στο συνέδριο της «Καθημερινής» και των «International New York Times» με θέμα «Δημοκρατία υπό πίεση». Ο κ. Σαμαράς μίλησε με απλό τρόπο για μια χώρα που είναι βαθιά διχασμένη στη πιο κρίσιμη περίοδο των τελευταίων δεκαετιών.
Είπε μεταξύ άλλων: «Ο λαϊκισμός και ο εξτρεμισμός έχασαν την ευκαιρία να ενισχυθούν στα χρόνια της κρίσης. Τώρα που ξεφεύγουμε από την κρίση θα υποχωρήσουν. Δεν γνωρίζω πολλές κοινωνίες που θα μπορούσαν να αντέξουν τόσο ριζικές μεταρρυθμίσεις σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα.
Παρά τα δίκαια παράπονα ο ελληνικός λαός δεν αγκάλιασε τον εξτρεμισμό και τον λαϊκισμό. Δεν θα υπάρξει Δημοκρατία της Βαϊμάρης για την Ελλάδα. Η Ελλάδα επέστρεψε αλλά η προσπάθεια συνεχίζεται. Οι εχθροί των μεταρρυθμίσεων ετοιμάζουν την τελευταία τους επίθεση, κάνουν ότι μπορούν με ψεύτικες υποσχέσεις για γρήγορες λύσεις όμως όσο περισσότερο προσπαθούν να πείσουν ότι είναι αξιόπιστη εναλλακτική τόσο περισσότερο εκτίθενται. Τα όσα πετύχαμε δεν μπορούν να θυσιαστούν στον βωμό του λαϊκισμού και του εξτρεμισμού».
Τι είπε με λίγα λόγια; Ότι η χώρα βρίσκεται μεταξύ της δημοκρατικής ομαλότητας και των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων και από την άλλη του άκρατου λαϊκισμού και ενός πολιτικού εξτρεμισμού χωρίς προηγούμενο του ΣΥΡΙΖΑ και άλλων αντιπολιτευόμενων δυνάμεων. Εμείς θα λέγαμε ότι ανάλογος λαϊκισμός απειλεί και τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, κι εκεί υπάρχουν… εξτρεμιστές και παρτάκηδες.
Επομένως, μια πατρίδα που έχει ανάγκη όλες τις δυνάμεις, απ’ όπου κι αν προέρχονται, κινδυνεύει να δει ένα σκηνικό εμφυλίου πολέμου που τόσο κόπο κάναμε να ξεχάσουμε. Κι έρχεται ο κ. Τσίπρας και η παλιοπαρέα μιας σταλινικής αριστερής παρέας με ένα ιδεολογικό τουρλουμπούκι, να ξαναζωντανέψουν μνήμες.
Ίσως κάποιοι να πιστεύουν ότι πρόκειται για υπερβολή. Τι εθνικός διχασμός και κουραφέξαλα, λέει ο Βενιζέλος. Τι εξτρεμισμός λέει ο Σαμαράς.
Κι όμως, επειδή η Ελλάδα έχει ροπή στην αυτοκαταστροφή, κι επειδή το πολιτικό προσωπικό και το σύστημα είναι αδύναμο, δεν είναι καθόλου υπερβολή.
Στη χώρα έχουν αρχίσει να σχηματίζονται δύο πόλοι οι οποίοι είναι θέμα χρόνου να συγκρουστούν μέχρι τελικής πτώσεως. Οι πόλοι αυτοί έχουν «μέλη» από διαφορετικές πολιτικές ομάδες, όμως, σχηματίζουν ιδιότυπες συμμαχίες χωρίς καν να το γνωρίζουν. Για παράδειγμα μοιάζει πολύ ο λαϊκισμός του Καμμένου με αυτόν του Τσίπρα. Ή της Χρυσής Αυγής με βασικές συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ.
Πόση ομοιότητα έχουν τα λεγόμενα κάποιων βουλευτών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που λαϊκίζουν καθημερινά στα τηλεπαράθυρα των Αυτιάδων αδιαφορώντας για το αν η χώρα τους αντέχει.
Αυτή η ιδιότυπη συμμαχία των «λύκων» έρχεται να επιβάλει ένα μοντέλο που νομίσαμε ότι αφήσαμε πίσω λόγω κρίσης. Το μοντέλο που υπόσχεται τα πάντα, που κοροϊδεύει τον ελληνικό λαό αδιάντροπα, που είναι ξεπουλημένο σε επιχειρηματικά συμφέροντα αλλά που το παίζει ταυτόχρονα «καθαρό».
Από την άλλη υπάρχουν ακόμη κάποιες δυνάμεις που κάνουν προσπάθειες, λάθη, γκάφες και ανοησίες αλλά που τουλάχιστον προσπαθούν για μια σύγχρονη Ελλάδα. Για τις απαραίτητες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, για μια πατρίδα που δεν θα είναι δέσμια των ξένων αλλά και των ντόπιων συμφερόντων. Ένα διαρκές αίτημα εκσυγχρονισμού της κοινωνίας, απαλλαγμένης από το ρουσφέτι και την κομματοκρατία.
Δεν ξέρουμε αν ο Σαμαράς και η παρούσα κυβέρνηση μπορούν να υπηρετήσουν αυτό το μοντέλο, όμως τουλάχιστον κάνουν την προσπάθεια.
Αυτό που ξέρουμε είναι ότι δεν πρέπει να αφήσουμε κανέναν να οδηγήσει τη χώρα στον εθνικό διχασμό. Το πλήρωσε για δεκαετίες αυτό.
Ας μην την ξαναπάθει.