του Αριστοτέλη Βασιλάκη
Το ξέρω ότι πολλοί, οι οποίοι...
θεωρείτε την πρώτη οκταετία του Ανδρέα Παπανδρέου, ως την αφετηρία της σύγχρονης μεταπολιτευτικής φαύλης και διεφθαρμένης Ελλάδας, θα διαφωνήσετε με τον συλλογισμό μου, πως αν στις μέρες μας ήταν πρωθυπουργός ο Ανδρέας Παπανδρέου, στη θέση του γιού του, αποκλείεται η Ελλάδα, να βίωνε το καθεστώς διεθνούς επιτήρησης και ομηρείας, ακόμα και αν η οικονομική κρίση ήταν πολύ χειρότερη από την σημερινή.
Ο Ανδρέας υπήρξε βασικός υπεύθυνος για πολλές από τις παθογένειες της κοινωνίας μας, ωστόσο...
ήταν εξαιρετικός οικονομολόγος και ακόμα καλύτερος σε θέματα διεθνών σχέσεων.
Είναι αποδεδειγμένο στο διηνεκές, ότι το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα είναι στηριγμένο σε σαθρό υπόβαθρο, εξυπηρετεί συνήθως μεσοπρόθεσμους στόχους μιας μικρής κάστας βαθύπλουτων, οδηγείται σε συνεχή αδιέξοδα και ενίοτε δημιουργεί από μόνο του κρίσεις, έτσι ώστε να ανανεώνεται και να επιβιώνει…
Είναι γνωστό επίσης ότι τα οικονομικά στοιχεία των κρατών, συνήθως είναι εικονικά και απέχουν παρασάγγας από τις πραγματικές οικονομικές τους δυνατότητες και προοπτικές. Η εκάστοτε άρχουσα τάξη των κρατών, προσπαθεί τον πραγματικό τους πλούτο, να τον «ρίξει» στην παραοικονομία, έτσι ώστε να μην έχουν πρόσβαση σ’ αυτόν οι πολλοί.
Ως εκ τούτου ο Ανδρέας επιχείρησε και κατάφερε σε σύντομο χρονικό διάστημα, μια βίαιη αύξηση του διατιθέμενου πλούτου και αναδιανομή του προς περισσότερους. Θα μου πει κάποιος… Μόνο προς τους δικούς του; Συμφωνώ απόλυτα… Μόνο που οι «δικοί του» ήταν σχεδόν η μισή Ελλάδα…
Όσον αφορά τις διεθνείς σχέσεις, ο Ανδρέας παρόλο που κατηγορείτο ως αμερικανόφιλος, προσπάθησε ώστε η Ελλάδα να μην είναι «απόλυτα εξαρτημένη», από τον υπερατλαντικό σύμμαχο.
Σύναψε σχέσεις με τους Άραβες και με τον λεγόμενο τότε τρίτο πόλο (κίνημα των αδεσμεύτων), ενώ στην στρατηγικής σημασίας – εκείνη την εποχή – στρατιωτική βιομηχανία, προσπάθησε να ισορροπήσει τις προμήθειες, αγοράζοντας τα «περιβόητα» ΜΙΡΑΖ 2000 από τους Γάλλους.
Τα χρόνια πέρασαν, ο Ανδρέας πέθανε, όπως και το σοσιαλιστικό όραμα του, ωστόσο μετά από κάμποσα χρόνια βρέθηκε ένας δεξιός (υποτίθεται) πολιτικός, ο Κώστας Καραμανλής, ο οποίος είχε την προσωπικότητα και το σθένος (όπως ο Ανδρέας) να προσπαθήσει ν’ απαγκιστρωθεί από το άρμα των Αμερικανών.
Έδωσε χρήματα στο λαό (ο μόνος, μετά τον Ανδρέα) και σύναψε σχέσεις με τη Ρωσία και την Κίνα. Το όραμα του Ανδρέα για τον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη, το έκανε πράξη και αυτό το πλήρωσε (όπως και ο Ανδρέας, θα πρόσθετα)…
Για να καταλήξω, προσωπικά πιστεύω, πως αν η Ελλάδα είχε πρωθυπουργό τον Κώστα Καραμανλή το νεότερο, αποκλείεται οι ΔΝΤούδες και οι κερδοσκόποι να έστηναν τέτοιο πάρτι, στην έκταση και στην ένταση που έχει στηθεί εις βάρος της χώρας μας.
Αν η ηγεσία της Ελλάδας «ήθελε», είμαι σίγουρος ότι δεν θα βιώναμε, το «σπιράλ του θανάτου» που βιώνουμε… Αν ο Ανδρέας ζούσε, μάλλον Κώστα Καραμανλή θα ψήφιζε για πρωθυπουργό της Ελλάδος…