Του Αιμίλιου Πολυγένη
Για προεκλογικούς προφανώς...
λόγους, στις 20 Μαρτίου, η κυρία Ρένα Δούρου δήλωνε σε εκκλησιαστική ιστοσελίδα μία “έμμεση” συμπάθεια προς την Εκκλησία, λέγοντας σε συνέντευξή της πως “οι δράσεις της Εκκλησίας συγκλίνουν με εκείνες του ΣΥΡΙΖΑ”.
Ήταν η ανάγκη της να χαϊδέψει τα αυτιά των ψηφοφόρων πριν τις εκλογές; Ήταν αυτό που πραγματικά πίστευε;
Μερικούς μήνες αργότερα, ως η νέα Περιφερειάρχης Αττικής, η κυρία Ρένα Δούρου ορκίστηκε μόλις χθες. Ασφαλώς και κανένας δεν περίμενε πως θα επέλεγε τον θρησκευτικό όρκο κι ούτε άλλωστε υπήρχε αυτή η απαίτηση από έναν άνθρωπο που έχει επιλέξει στη ζωή της το σύμφωνο συμβίωσης και όχι τον θρησκευτικό γάμο.
Είναι δικαίωμα του καθενός να επιλέγει την θρησκεία του και να κάνει μόνος του τις προσωπικές επιλογές στη ζωή του.
Άλλο όμως αυτό και άλλο να γίνονται επιλογές που θέλουν να επιβάλλουν νέα ήθη και κανόνες στον δημόσιο πολιτικό βίο.
Γιατί δεν μιλάμε για το τι κάνει η κυρία Δούρου στο σπίτι ή την προσωπική της ζωή, αλλά για το πώς κινείται στο πλαίσιο που ορίζει η ελληνική πολιτεία.
Ο όρκος τον οποίο έδωσε η κυρία Δούρου δεν έχει καμία σχέση με όσους προβλέπονται από το ελληνικό κράτος. «Δηλώνω στην τιμή και στη συνείδησή μου να είμαι πιστή στο Σύνταγμα, να είμαι πιστή στην Πατρίδα, να εκπληρώνω τίμια και ευσυνείδητα τα καθήκοντά μου σεβόμενη την αρχή ότι όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το λαό και ασκούνται από τον λαό».
Ποιο είναι λοιπόν το μήνυμα που θέλει να περάσει η κυρία Δούρου με τη χθεσινή της ορκωμοσία; Ο όρκος της δεν ήταν ένας από τους γνωστούς πολιτικούς όρκους αλλά… αυτοσχέδιος. Λέγεται πως τη φράση που έκανε την "επαναστατική" διαφορά τη δανείστηκε από την “κυβέρνηση του βουνού”.
Συμπεριλαμβανόταν στον όρκο που χρησιμοποίησε τον Μάιο του 1944 στις Κορυσχάδες το Εθνικό Συμβούλιο των Αντιπροσώπων του λαού, στο ψήφισμα του οποίου κατέληγε πως «όλες οι εξουσίες πηγάζουν και ασκούνται από το λαό».
Παρ’ ότι, το υπουργείο Εσωτερικών στις αρχές Αυγούστου (6.8.2014) σε εγκύκλιό του αναφέρεται ρητά στην ορκωμοσία των νέων αυτοδιοικητικών οργάνων.
Η ορκωμοσία, αναφέρει η εγκύκλιος, είναι «εσωτερικής φύσεως πράξη, που δηλώνει μία ηθική δέσμευση και δεν αποτελεί εκτελεστική διοικητική πράξη».
Μπορεί να μην ορίζεται συγκεκριμένο τελετουργικό για την ορκωμοσία των αιρετών, όμως ορίζεται το περιεχόμενο του όρκου.
Ο όρκος, σύμφωνα με την εγκύκλιο, δίνεται ως εξής: «Ορκίζομαι να είμαι πιστός στην Πατρίδα, να υπακούω στο Σύνταγμα και στους νόμους και να εκπληρώνω ευσυνείδητα τα καθήκοντά μου».
Στην εγκύκλιο προβλέπονται επίσης πως «όσοι αιρετοί το επιθυμούν δίνουν τον παραπάνω όρκο ενώπιον του Ιερού Ευαγγελίου ή αν κάποιος αιρετός πιστεύει σε άλλη θρησκεία ή δόγμα που επιβάλει ίδιο τύπο όρκου, τότε, εφόσον το επιθυμεί, ο όρκος δίνεται κατά τον τύπο αυτόν (π.χ. ενώπιον του Κορανίου). Επίσης, εάν κάποιος αιρετός δεν πιστεύει σε καμία θρησκεία ή σε θρησκεία που δεν επιτρέπει όρκο, δηλώνει τα αναφερόμενα στον όρκο στην τιμή και στη συνείδησή του με τον εξής τρόπο: ‘’Δηλώνω στην τιμή και στη συνείδησή μου να είμαι πιστός στην πατρίδα, να υπακούω στο Σύνταγμα και τους νόμους και να εκπληρώνω τίμια και ευσυνείδητα τα καθήκοντά μου’’»
Ο κατά “Ρένας Δούρου όρκος” αγνοεί, λοιπόν, τα όσα ορίζει η ελληνική ευνομούμενη πολιτεία. Γιατί μπορεί ο αιρετός να επιθυμεί να μην ορκίζεται με τον θρησκευτικό όρκο αλλά αυτό δε σημαίνει πως μπορεί να χρησιμοποιεί όποιον πολιτικό όρκο επιθυμεί.
Με αυτή τη λογική ο επόμενος δήμαρχος Αθηναίων ας ορκίζεται πίστη στο … αιώνιο κάλλος των Καρυατιδών και ο επόμενος Δήμαρχος Θεσσαλονίκης στο … πάλλευκο χρώμα του Λευκού Πύργου.
Το ότι η κυρία Ρένα Δούρου αγνοεί επιδεικτικά την Εκκλησία είναι γνωστό. Το ότι με την θέσπιση ενός ιδιότυπου πολιτικού όρκου θέλει να ξεκινήσει μία δική της επανάσταση, επιμένουμε να μην το κατανοούμε.
Η συμπεριφορά της κυρίας Δούρου σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως από Ιεράρχες που εκφράζουν επιφυλάξεις για τη συνεργασία που μπορεί να έχει η Περιφέρεια Αττικής με τις Μητροπόλεις του συγκεκριμένου νομού.
Το ότι ο κύριος Τσίπρας που πριν λίγες ημέρες επισκέφθηκε το Άγιον Όρος δεν της τραβάει το αυτί παραμένει, τέλος, απορίας άξιο.