Καθημερινά πλέον επιβεβαιώνεται ότι...
ο Σεπτέμβριος θ' αποδειχθεί καθοριστικής σημασίας σταθμός για τις οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις.
Ή ενδεχομένως και η λήξη της μνημονιακής εποχής και η επανάκτηση από την ελληνική κυβέρνηση του δικαιώματος να δώσει η ίδια τη μάχη για την υπέρβαση της κρίσης και την εξασφάλιση μιας σταθερά αναπτυξιακής πορείας.
Οι ενδείξεις αλλά και οι πληροφορίες είναι συνεχείς και ενθαρρυντικές. Όλες συγκλίνουν στην άποψη ότι οι επιδόσεις της χώρας μας, αλλά και οι γενικότερες τάσεις για χαλάρωση της σκληρής δημοσιονομικής πολιτικής και για προώθηση αναπτυξιακών πρωτοβουλιών οδηγούν σε μια νέα μορφή συνεργασίας αποκλειστικά και μόνο ανάμεσα στην κυβέρνηση και την Κομισιόν.
Δεν θα προσδιορίζουν πλέον οι διάφοροι Τόμσεν την πορεία της χώρας και τους στόχους που θα πρέπει να επιτευχθούν. Η κυβέρνηση είναι εκείνη που θα θέτει στόχους και θα καθορίζει τα μέσα και τις διαδικασίες επίτευξής τους και ανάλογα με την επιτυχή έκβαση του προγράμματος οι εταίροι θα παρέχουν συνεχείς διευκολύνσεις ως προς το χρέος.
Είναι προφανές ότι η χώρα έχει επανακτήσει σε μεγάλο βαθμό την αξιοπιστία της. Το απέδειξε χθες και ο ισχυρός άνδρας της Κομισιόν και με όσα είπε και, πολύ περισσότερο, με όσα υπονόησε. Η Ελλάδα ξαναπατάει στα πόδια της και οι εταίροι είναι διατεθειμένοι και να της το αναγνωρίσουν, αλλά και να την εμπιστευτούν.
Μόνο που εκτός από πράξη δικαίωσης, η αναγνώριση αυτή ισοδυναμεί και με ανάληψη μιας ιστορικής ευθύνης. Τώρα εμείς θα πρέπει να σχεδιάζουμε, ν' αποφασίζουμε και να εφαρμόζουμε στρατηγικές και πολιτικές που θα διαμορφώνουν μια νέα και καλύτερη Ελλάδα. Και την υποχρέωση αυτή δεν θα την έχουν μόνο οι κυβερνώντες αλλά και οι αντιπολιτευόμενοι.
Θα είναι, εκτός των άλλων, και η επιστροφή της πολιτικής στη ζωή μας. Αλλά πάνω σε υγιέστερες, σε σχέση με άλλοτε, βάσεις.