Το χρονόμετρο σταμάτησε στις ...
147 ημέρες. Ο Μανουέλ Βαλς, ο οποίος ανέλαβε χρέη πρωθυπουργού της Γαλλίας στις 2 Απριλίου του 2014, υπέβαλε σήμερα την παραίτηση του υπουργικού συμβουλίου στον πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ, προκειμένου να προχωρήσει άμεσα στον σχηματισμό νέας κυβέρνησης.
Ολα δείχνουν ότι στη νέα κυβερνητική ομάδα, η οποία θα ανακοινωθεί αύριο, δεν θα συμμετέχει ο υπουργός Οικονομίας Αρνό Μοντεμπούρ που βρίσκεται σε ανοιχτή σύγκρουση με το πρώην κυβερνητικό σχήμα για την οικονομική πολιτική της χώρας.
Κάπως έτσι η πρώτη κυβέρνηση του Βαλς θα μείνει στην Ιστορία ως μία από τις πιο εφήμερες της Πέμπτης Δημοκρατίας.
Εκτός από την κυβέρνηση του Βαλς, 14 ακόμη είχαν διάρκεια ζωής μικρότερη του ενός έτους. Εξι από αυτές διήρκεσαν λιγότερο από 147 ημέρες: η τρίτη κυβέρνηση τού Πιέρ Μεσμέρ, καθώς και οι πρώτες κυβερνήσεις των Πιέρ Μορουά, Μισέλ Ροκάρ, Ζαν-Πιερ Ραφαρέν, Φρανσουά Φιγιόν και Ζαν-Μαρκ Ερό.
Οι πέντε τελευταίες ωστόσο δεν μπορούν να συγκριθούν με την κυβέρνηση του Βαλς. Πρόκειται για κυβερνητικές ομάδες οι οποίες συστάθηκαν μετά τις προεδρικές εκλογές και την παραίτηση τους – κατά παράδοση της 5ης Δημοκρατίας – ανακοίνωσε ο εκάστοτε πρωθυπουργός αμέσως μετά τη νίκη του στρατοπέδου του στις βουλευτικές εκλογές.
Μένει λοιπόν η κυβέρνηση του Μεσμέρ (89 ημέρες), η οποία αποτελεί μία περίπτωση πιο ειδική και πιο σπάνια από την περίπτωση του Βαλς, καθώς είχε διακοπεί από τον ξαφνικό θάνατο του Ζορζ Πομπιντού, στις 2 Απριλίου του 1974.
Υπάρχουν ωστόσο δύο περιπτώσεις που θα μπορούσαν να συγκριθούν με την παρούσα κατάσταση στη Γαλλία. Η μία είναι η πρώτη κυβέρνηση του Πομπιντού, το 1962, η οποία έληξε απότομα λόγω μίας πρότασης μομφής της Εθνοσυνέλευσης σχετικά με την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας με καθολική ψηφοφορία, και η οποία επίσης πραγματοποιήθηκε έπειτα από μία εξάμηνη κυβερνητική κρίση γύρω από τις προτάσεις του Στρατηγού Ντε Γκολ για την Ευρώπη.
Η άλλη είναι η πρώτη κυβέρνηση του Αλέν Ζιπέ, ο οποίος έπειτα από έξι μήνες στην εξουσία – έξι μήνες με «με φάλτσα και γκάφες», σύμφωνα με τη Liberation - παραιτήθηκε στα τέλη Νοεμβρίου του 1995. Στόχος ήταν τότε η σύσταση μίας ενωμένης ομάδας που θα εργαζόταν για τη μείωση του ελλείμματος.
Εκείνος ο ανασχηματισμός ωστόσο, σημαδεύτηκε αφενός από την παραμονή μίας συγκεκριμένης ομάδας σε συγκεκριμένες θέσεις και αφετέρου από την απομάκρυνση αρκετών γυναικών βουλευτών, των λεγόμενων «ζιπέτ» (juppettes). Τρεις μήνες μετά, μία άλλη γκάφα υποχρέωσε τον τότε υπουργό Οικονομίας Αλέν Μαντλέν σε παραίτηση. Ηταν Αύγουστος του 1995. Και ο μήνας είχε 25…