Η δυνατότητα μετεγγραφής των ...
φοιτητών αποτέλεσε ελληνική πρωτοτυπία και αρχικά είχε καλό σκοπό. Με το πέρασμα του χρόνου το σύστημα εκφυλίστηκε.
Τα κριτήρια των μετεγγραφών ξεχείλωσαν, τα κυκλώματα, ως συνήθως, βρήκαν την ευκαιρία να εκμεταλλευτούν τα παραθυράκια των εγκυκλίων, διευκολύνοντας τις μετεγγραφές έναντι αμοιβής και τελικά ο μεγάλος χαμένος ήταν οι ίδιοι οι φοιτητές και οι οικογένειές τους.
Οι διοικήσεις των ΑΕΙ και των ΤΕΙ έβλεπαν ξαφνικά να αλλοιώνονται ακόμη και στη μέση της χρονιάς τα βασικά δεδομένα βάσει των οποίων είχε γίνει ο σχεδιασμός τους, η στελέχωσή τους, ακόμη και το πρόγραμμα σπουδών τους.
Έτσι πολλές σχολές, κυρίως ΤΕΙ αλλά και ΑΕΙ, της Περιφέρειας ξαφνικά έβλεπαν μια σημαντική διαρροή σπουδαστών και φοιτητών που αποδυνάμωνε τα ίδια, ενώ αντιθέτως αντίστοιχα τμήματα των μεγάλων τριτοβάθμιων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων οδηγούνταν σε ασφυξία.
Οικονομική αλλά ακόμη και χωροταξική, μια και οι παλιές υποδομές δεν μπορούσαν να φιλοξενήσουν τους πολλαπλάσιους από τους προϋπολογισμένους φοιτητές.
Σε μια περίοδο βαθιάς οικονομικής κρίσης, η επαναφορά του μέτρου των μετεγγραφών ειδικά για τρίτεκνες και πολύτεκνες οικογένειες είναι κάτι περισσότερο από αναγκαίο. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για τις οικογένειες των ανέργων και εκείνες με πολύ μικρά εισοδήματα.
Αποτελεί ελάχιστη υποχρέωση της Πολιτείας να μην επιτρέψει ούτε ένας νέος να χάσει το δικαίωμα στη μόρφωση και στη συνέχιση των σπουδών του, επειδή η οικογένειά του δεν έχει τη δυνατότητα να καλύψει τα έξοδά του για να φοιτήσει σε πανεπιστήμιο μακριά από την πόλη του.
Οφείλουν όμως τόσο το υπουργείο Παιδείας όσο και οι πρυτανικές αρχές και οι διοικήσεις των ΤΕΙ να διασφαλίσουν ότι δεν θα αλλοιωθεί ο χαρακτήρας του μέτρου των μετεγγραφών.
Γιατί τότε η αδικία εις βάρος των πιο αδύναμων θα είναι ακόμη μεγαλύτερη...