Αναδημοσίευση από τη «Ναυτεμπορική»
Μεταξύ των φορέων του Πειραιά που...
αντιτίθενται στην ολική παραχώρηση του ΟΛΠ ΟΛΠ+0,06% μέσω της πώλησης του 67% των μετοχών του, αξιοσημείωτη είναι η παρουσία εκείνων που επιθυμούν να διατηρηθεί ο δημόσιος χαρακτήρας του λιμανιού.
Για να ενισχυθεί η άποψη αυτή υποστηρίζεται ότι από την παραχώρηση του ΣΕΜΠΟ στην Cosco δεν έχουν προκύψει για τη χώρα εκείνα τα οφέλη που θα είχε αν είχε παραμείνει υπό τη διαχείριση του ΟΛΠ. Ας δούμε όμως τι αναφέρουν τα στοιχεία.
Το 2013 για πρώτη φορά το λιμάνι του Πειραιά βρέθηκε στην όγδοη θέση στην Ευρώπη στη διακίνηση containers. Και αυτό δεν θα είχε γίνει αν δεν είχαν προηγηθεί οι επενδύσεις περίπου 360 εκατ. ευρώ που έχει κάνει η Cosco στους προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ και ο ΟΛΠ ύψους 190 εκατ. ευρώ στον προβλήτα Ι.
Το σύνολο των επενδύσεων που έφερε τον ΟΛΠ στην όγδοη θέση προσέγγισε τα 550 εκατ. ευρώ και εφόσον η Cosco κάνει τελικά και τη νέα επένδυση στο δυτικό προβλήτα ΙΙΙ των 230 εκατ. ευρώ, το σύνολο των κεφαλαίων που θα έχουν επενδυθεί θα προσεγγίσει τα 800 εκατ. ευρώ, με τη συνολική χωρητικότητα να ξεπερνά τα 7,5 εκατ. teu ετησίως. Ο ΣΕΜΠΟ τότε θα έχει τη δυνατότητα να φτάσει ακόμα και στην πρώτη ευρωπαϊκή πεντάδα.
Είναι δεδομένο ότι τα ποσά αυτά ο ΟΛΠ δεν θα μπορούσε να τα επενδύσει μόνος του, αφού και τα 90 εκατ. ευρώ δάνειο που έλαβε για τον προβλήτα Ι, τα εξασφάλισε με εγγύηση τα έσοδα που έχει από την κινεζική εταιρεία.
Επιπλέον, ακόμα κι αν οι υποδομές ήταν έτοιμες, είναι αμφίβολο αν θα μπορούσε να προσελκύσει τόσο μεγάλο αριθμό φορτίων, αφού ούτε global operator είναι ούτε μεγάλες ναυτιλιακές εταιρείες έχει στην ομπρέλα του όπως η Cosco αλλά και άλλοι παγκόσμιοι παίκτες.
Όσον αφορά το επίπεδο των υπηρεσιών που προσφέρονται από τους Κινέζους, μεγαλύτερη μαρτυρία από εκείνη της Maersk Line δεν θα μπορούσε να υπάρχει.
Η δανέζικη εταιρεία που ανταγωνίζεται την Cosco έχει εκδώσει ανακοίνωση με την οποία επαινεί τη λειτουργία του ΣΕΜΠΟ υπό τη διαχείριση των Κινέζων.
Τα δεδομένα δείχνουν ότι οι προοπτικές είναι πολύ μεγάλες, αφού σε συνδυασμό με την ανάπτυξη του σιδηροδρομικού δικτύου και τη σταδιακή δημιουργία μεταποιητικών επιχειρήσεων στη χώρα μας, αλλά και την παράλληλη αναγκαία επένδυση στη ναυπηγοεπισκευή, που τόσο πολύ καθυστερεί, τα οφέλη για τη χώρα μας μπορούν να πολλαπλασιαστούν.
Ίσως είναι προτιμότερο, αντί να ψάχνουμε προβλήματα εκεί που δεν υπάρχουν, να προσπαθήσουμε ώστε η ολοκλήρωση του διαγωνισμού να οδηγήσει σε μεγιστοποίηση του δημόσιου συμφέροντος, που εκτός από το τίμημα και τις μελλοντικές επενδύσεις έχει να κάνει με τη διασφάλιση των συνθηκών ανταγωνισμού.