Ο μύθος των «δεξιών» ψηφοφόρων και η στόχευση της ΝΔ
Το να επιμένει η ΝΔ στον επαναπατρισμό των ψήφων που έφυγαν προς την ΧΑ είναι πέρα από λάθος τακτική, χαμένος χρόνος. Οι συγκεκριμένοι ψηφοφόροι έχουν «διαβεί τον Ρουβίκωνα» και για τους περισσότερους δεν τίθεται ούτε σαν σκέψη θέμα επιστροφής.
Πολύς λόγος έχει γίνει στο πρόσφατο παρελθόν και αναζωπυρώνεται λόγω εκλογών για τους «δεξιούς ψηφοφόρους» που παραπλανήθηκαν οργισμένοι ή οργίστηκαν παραπλανημένοι και ψήφισαν Χρυσής Αυγή ή ΑΝΕΛ.
Η κεντρική ιδέα αυτής της ανάλυσης είναι ότι η ΝΔ οφείλει να «φέρει πίσω στο μαντρί» τους ψηφοφόρους που έχασε. Ενδεχομένως όμως πρόκειται για μια ατελή και στατική απεικόνιση της πολυεπίπεδης πραγματικότητας.
Πρώτον, διότι είναι τουλάχιστον αμφίβολο αν η πλειοψηφία των ψηφοφόρων της ΧΑ προέρχεται από τον ιδεολογικό πυρήνα της ΝΔ. Υπάρχει και το ενδεχόμενο δηλαδή, αυτοί οι άνθρωποι να νιώθουν ότι τόσα χρόνια τα δύο κόμματα εξουσίας υπέκλεπταν με διάφορα τερτίπια την ψήφο τους, ενώ τώρα βρίσκονται ψυχή τε και σώματι στο κόμμα που πρεσβεύει τα βαθύτερα πιστεύω τους. Και με την κρίση "απελευθερώθηκαν".
Ο Κ. Πλεύρης για παράδειγμα, είχε για χρόνια ένα διόλου ευάριθμο και συνάμα πιστό κοινό που παρακολουθούσε τις τηλεοπτικές εκπομπές του, που στην ουσία ήταν διαγγέλματα υπέρ του ναζισμού-ολοκληρωτισμού. Ήταν τα χρόνια που η ΧΑ και άλλα συναφή πολιτικά μορφώματα δεν υπήρχαν στον εκλογικό χάρτη.
Επίσης είναι μύθος εν πολλοίς ότι η οικονομική κρίση από μόνη της έστειλε πολίτες-ψηφοφόρους στα άκρα. Υπήρξε αναγκαία αλλά όχι ικανή συνθήκη για να στραφούν εκεί.
Ένα ζευγάρι δημοσίων υπαλλήλων λόγου χάρη, διορισμένων από τα «αμαρτωλά» κόμματα, τωρινοί οπαδοί της ΧΑ, έχει βιώσει σαφώς λιγότερο από άλλους τις συνέπειες της κρίσης. Ένας πιστός χριστιανός που αίφνης «ανακάλυψε» τους αρχαίους θεούς που «λατρεύτηκαν για χιλιετίες» επίσης δεν έχει βασική αναφορά της μεταστροφής του την κρίση. Ένας «ψαγμένος» πολίτης που πιστεύει ακράδαντα ότι μας ψεκάζουν, ότι τη χώρα κυβερνούν οι Ροθτσάιλντ και η διεθνής μασονία, ότι ο Κίσσινγκερ ζει μόνο και μόνο για να αφανίσει το ελληνικό Έθνος, δεν είναι ούτε «αναποφάσιστος», ούτε διαλλακτικός.
Σε επίπεδο επαγγελματικό, μόνο τυχαίο δεν είναι ότι στο Στρατό και τα σώματα ασφαλείας η Χρυσή Αυγή απολαμβάνει υψηλά ποσοστά. Η «θεοποίηση της βίας και των όπλων» βρίσκεται σε πλήρη πρακτική αντιστοιχία με τις αξίες του κόμματος του κυρίου Μιχαλολιάκου.
Το περίφημο χαστούκι του Κασιδιάρη στην Κανέλλη, δεν εκλήφθηκε από τις πλατιές μάζες μόνο ως χτύπημα στο «σύστημα», αλλά κυρίως ως πρακτική του ανδρός που «ξέρει καλύτερα» και δεν «κολλάει» να χειροδικήσει απέναντι στη γυνή, την οποιαδήποτε γυνή πού «αυθαδιάζει».
Απόδειξη της παραπάνω ανάλυσης είναι ότι η δικαστική διερεύνηση έκνομων δραστηριοτήτων -που ξεκίνησε μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα- δεν στέκεται εμπόδιο στη στήριξη της Χρυσής Αυγής.
Οι επιδόσεις της στις δημοσκοπήσεις παρουσιάζουν μια αξιοσημείωτη σταθερότητα. Το ότι ο ηγετικός πυρήνας της οργάνωσης βρίσκεται προφυλακισμένος, δεν πτοεί την πλειοψηφία των υποστηρικτών της. Τουναντίον, ενδυναμώνει το ψυχικό δέσιμο μαζί της. Επομένως οι διώξεις γίνονται κατανοητές στους συμπαθούντες τη ΧΑ, ως «πολιτικές διώξεις».
Τι θέλουμε με απλά λόγια να πούμε; Το να επιμένει η ΝΔ στον επαναπατρισμό αυτών των ψήφων είναι πέρα από λάθος τακτική, χαμένος χρόνος. Οι συγκεκριμένοι ψηφοφόροι έχουν «διαβεί τον Ρουβίκωνα» και για τους περισσότερους δεν τίθεται ούτε σαν σκέψη θέμα επιστροφής.
Ο κατακερματισμός των εκλογικών δυνάμεων είναι δεδομένος. Διπολισμό και με τα δύο κόμματα εξουσίας περί το 40% μάλλον θα αργήσουμε να ξαναδούμε. Η διαβόητη «πόλωση» (σε αγαστή σύμπλευση με το πελατειακό κράτος) έφερνε στα δύο κόμματα εξουσίας περιστασιακές ψήφους.
Άλλωστε η Μεταπολίτευση που ίδρυσε η ΝΔ με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή επικεφαλής αποτελούσε και αποτελεί «μαύρο πανί» για την παραδοσιακή «ακροδεξιά». Στηρίχθηκε καταρχήν στον εγκλεισμό των «Απριλιανών», οι οποίοι αποτελούν την κυβερνητική αναφορά της ΧΑ. Μόνο τυχαία δεν είναι η υπεράσπιση των πεπραγμένων της επταετίας.
Και για το λόγο αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία ο επαναπροσδιορισμός του πατριωτισμού. Οι πατριδοκάπηλοι δεν έχουν θέση, όπως ακριβώς δεν έχουν και οι εθνομηδενιστές.
Να προσπαθεί να αποδείξει η ΝΔ του Α. Σαμαρά σε όλους αυτούς το πατριωτικό DNA της και τη «δεξιότητα» της, είναι μια διαδικασία εκτός από άχαρη, ατελέσφορη και αναποτελεσματική.
Το περιστατικό με πρωταγωνιστή τον Μπαλτάκο γκρέμισε τις καταγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ περί «ακροδεξιάς σέχτας» στη ΝΔ. Όταν «συνδιαλέγεσαι με την ακροδεξιά», είναι βέβαιο ότι είσαι κάτι εντελώς διαφορετικό.
Το πολιτικό κόμμα που πρωτοστάτησε στη θεμελίωση της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας, που έβαλε τη χώρα στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες, που βγάζει τη χώρα από την κρίση, που πάντα παλεύει για τα εθνικά ζωτικά συμφέροντα, πρέπει να απευθυνθεί στο σύνολο του ελληνικού λαού. Ιδίως σε όσους πιστεύουν βαθιά στην Κοινοβουλευτική Δημοκρατία (παρά τις ατέλειες της) και στην ανάγκη να εκσυγχρονιστεί και όχι να καταλυθεί, σε όσους θεωρούν αυτονόητες τις ατομικές (οικονομικές και κοινωνικές) ελευθερίες και δεν διαπραγματεύονται τις συνταγματικές αρχές.
Να συνταχθεί με τη μεγάλη γκάμα των ψηφοφόρων που πιστεύουν ότι βήμα-βήμα μπορεί να οικοδομηθεί ένα καλύτερο κράτος, με σοβαρούς θεσμούς, μια κοινωνία που δε θα βρίσκεται σε διαρκή κρίση.
Να προσελκύσει τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών που δεν θεωρούν λύσεις τα στρατιωτικά πραξικοπήματα ή τα νεοκομμουνιστικά εγχειρήματα.
Η ΝΔ οφείλει να απευθυνθεί σε αυτούς που ενστερνίζονται τις αξίες και τα ιδανικά της, όχι σε όσους τα λοιδορούν και τα φτύνουν.
Με μεταπολιτευτικούς όρους κομματικής γεωγραφίας (που είναι αμφίβολο αν αντιπροσωπεύουν κάτι σήμερα, αλλά για τη σαφήνεια της πρότασης) πρέπει να στραφεί στο περιβόητο «Κέντρο». Με όρους κοινωνικής διαστρωμάτωσης , στα ευρύτατα μικρά και μεσαία στρώματα που έχουν υποστεί τις συνέπειες της κρίσης και αποτελούσαν ανέκαθεν τον κοινωνικό ιστό της παράταξης. Εκεί βρίσκεται η καρδιά των ψηφοφόρων, αλλά και των εν δυνάμει ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας.
Και για να ξεκαθαρίσουμε κάτι οριστικά: Όταν λένε να στραφεί η σημερινή ή η μελλοντική ΝΔ στο "κέντρο" δεν εννοούμε φυσικά να γίνει `"κεντρώο κόμμα". Κάθε άλλο. Παραμένουμε αταλάντευτα σταθεροί στην άποψη που διατυπώσαμε κατά κόρον και στον αγώνα του 2009 για την εκλογή του Αντώνη Σαμαρά στην ηγεσία της ΝΔ.
Η ΝΔ πρέπει να είναι ένα κόμμα αρχών, βαθιά πατριωτικών αρχών, σύγχρονα οργανωμένη και αδιάσπαστα ενωμένη, ικανή να ηγείται σε ευρύτερους κυβερνητικούς συνασπισμούς και συμμαχίες στην εποχή του τέλους των αυτοδυναμιών. Κυρίως όπως πρέπει να καταπολεμήσει και να απαλλαγεί από τον "μεσαιοχωριτισμό" στις ιδέες και την πολιτική πρακτική που τόση ζημιά της έκανε στο παρελθόν.
Αυτό μπερδεύουν οι περισσότεροι και στην βάση, αλλά και στην ηγεσία του κόμματος. Άλλο ο μπασταρδεμένος ιδεολογικός και πολιτικός μεσαιοχωριτισμός και άλλο το άνοιγμα στο κέντρο ενός ιδεολογικά και πολιτικά συγκροτημένου κόμματος αρχών.