Είναι εύλογη η επιθυμία του πρωθυπουργού να...
επισπευσθεί από τα αρμόδια υπουργεία η διαδικασία ολοκλήρωσης των προαπαιτούμενων προϋποθέσεων προκειμένου οι εκταμιεύσεις των προβλεπόμενων κονδυλίων να γίνουν στις προκαθορισμένες ημερομηνίες.
Διότι δεν είναι μόνο οι υπάρχουσες εκκρεμότητες που πρέπει να καλυφθούν, είναι και ότι, εν όψει των ευρωεκλογών, θα πρέπει μόνο θετικά μηνύματα να προκύπτουν από το διαπραγματευτικό μέτωπο με την τρόικα.
Κάτι που προφανώς συμμερίζονται και οι Γερμανοί και δείχνουν να προνοούν ώστε ν΄ αποφευχθούν τα χειρότερα. Διότι μπορεί να επιτύχαμε τους δημοσιονομικούς στόχους και να εξασφαλίσαμε ήδη το πρωτογενές πλεόνασμα, αλλά σε κάποιες διαρθρωτικές αλλαγές έχουμε μείνει πίσω. Πολύ πίσω. Και είναι μια υστέρηση που δεν δικαιούμαστε να αγνοήσουμε.
Εδώ τα μηνύματα από το Βερολίνο είναι αισιόδοξα. Και λένε ότι ο Σόιμπλε ετοιμάζει ένα ειδικό «πακέτο», ύψους 10 ως 20 δισ., που θα συμβάλει ώστε να καλύψουμε τις ανάγκες και τις υποχρεώσεις μας χωρίς να επιβαρυνθούμε με πρόσθετα μνημόνια.
Απλώς θα πρέπει να ολοκληρώσουμε τα διαρθρωτικά μέτρα για τα οποία έχουμε ήδη δεσμευτεί.
Υπό μία έννοια η παροχή νέας βοήθειας -αν τελικά γίνει μ΄ αυτόν τον τρόπο- θα ενέχει και τον χαρακτήρα της πολιτικής στήριξης εν όψει της αναμέτρησης για την εκλογή των νέων ευρωβουλευτών. Κάτι που επίσης οφείλουν να κάνουν οι ισχυροί εταίροι σε τέτοιες περιπτώσεις.
Διότι στις συγκεκριμένες εκλογές δεν κρίνονται μόνο πρόσωπα ή πολιτικές ομάδες. Κρίνονται και πρακτικές, διαδικασίες και συμπεριφορές μέσω των οποίων συγκροτείται και λειτουργεί η Ευρωπαϊκή Ενωση, ο θεσμός στον οποίο εμπιστεύτηκαν κάποτε μερικοί οραματιστές Ευρωπαίοι τα όνειρά τους για μια ειρηνική, ευημερούσα και -γιατί όχι;- ενωμένη Ευρώπη.