Το σχέδιο είναι φιλόδοξο. Και πολύ σωστά.
Η πραγματικότητα είναι τέτοια που το επιβάλλει. Όταν η ανεργία έχει προσλάβει αδιανόητες για την τελευταία 50ετία διαστάσεις, οι όποιες προσπάθειες αναστροφής του φαινομένου θα πρέπει να στοχεύουν σε αποτελέσματα που θα γίνουν άμεσα αισθητά.
Άρα μια σειρά επιδοτούμενων προγραμμάτων απασχόλησης και κατάρτισης, συνολικού προϋπολογισμού 1,5 δισεκατομμυρίου ευρώ, δείχνει ότι η κυβέρνηση ξεκινά σωστά την προσπάθεια για τον περιορισμό της ανεργίας.
Γιατί για ξεκίνημα και μόνο μιλάμε, έστω κι αν οι πληροφορίες που δημοσιοποιήθηκαν δείχνουν ότι ο σχεδιασμός που έχει γίνει βασίζεται σε σωστές προτεραιότητες και στοχεύει στην ενίσχυση της απασχόλησης κυρίως στον ιδιωτικό τομέα και όχι τον δημόσιο. Και μόνο αυτό αποδεικνύει τη διάθεση για μια εργασιακή πραγματικότητα τελείως διαφορετική από εκείνη που γνωρίζαμε μέχρι και την έκρηξη της κρίσης.
Παράλληλα έχουν αποφασιστεί και προωθούνται μια σειρά από ρυθμίσεις, οι οποίες θα αποτελέσουν «ομπρέλα προστασίας» για ευπαθείς πληθυσμιακές ομάδες, όπως οι μακροχρόνια άνεργοι και οι εποχιακά απασχολούμενοι, έτσι ώστε τόσο αυτοί όσο και οι οικογένειές τους να διατηρήσουν, εκτός των άλλων, και την ιατροφαρμακευτική τους περίθαλψη.
Εξυπακούεται, ωστόσο, πως ούτε οι προθέσεις, ούτε το ύψος των κονδυλίων θα κρίνουν την επιτυχία του εγχειρήματος. Και είναι απόλυτα φυσιολογικό, όταν η ανεργία έχει προσλάβει αδιανόητες μέχρι πρότινος διαστάσεις και θα χρειαστεί να γίνουν πολλά για να εδραιωθεί στην κοινή γνώμη η εκτίμηση ότι η σταδιακή συρρίκνωση του προβλήματος έχει αρχίσει.
Κι εκείνο που πρωτίστως πρέπει να γίνει είναι να περάσει η οικονομία στη φάση της ανάκαμψης. Μόνο τότε θα δημιουργηθούν οι πραγματικές προϋποθέσεις για να κερδηθεί το στοίχημα. Μόνο όταν ο ιδιωτικός τομέας νιώσει έτοιμος και μπει κι αυτός -κυρίως αυτός- στη μάχη για τη συρρίκνωση της ανεργίας.