Ψηφίστηκε τα μεσάνυχτα ο προϋπολογισμός. Ανταρσίες δεν υπήρξαν. Η συγκυβέρνηση μας "έσωσε" και η...
αντιπολίτευση "θα μας σώσει". Συμπέρασμα: Μία από τα ίδια. Μικροί άνθρωποι σε μεγάλες θέσεις.
Δεν είδαμε ένα μεγάλο ηγέτη με όραμα προοπτικής, με ρεαλιστικό πρόγραμμα, που να πείθει ένα βασανισμένο λαό να τους χαρίσει, αν όχι καλύτερες μέρες, τουλάχιστον ελπίδα.
Ήταν μία πολύημερη συνεδρίαση με ψηφοθηρική συμπεριφορά, που οι αγορητές διαλαλούσαν το εμπόρευμα τους. Μια συζήτηση κατώτερη των περιστάσεων και ανεύθυνων λόγων.
Όλοι παραδέχονται ότι βρισκόμαστε σε πόλεμο, όλοι διαλαλούσαν ότι η χώρα βρίσκεται σε πόλεμο, αλλά παρέμειναν τραγικά απέναντι και πυροβολούσαν με νεροπίστολα. Μόνο ένας από τους 300, ο τέως πρόεδρος της Βουλής, Απόστολος Κακλαμάνης μίλησε για Κυβέρνηση εθνικής ενότητας.
Δηλαδή, όλοι μαζί για να σώσουμε τη χώρα, να βοηθήσουμε τον εξαθλιωμένο λαό, να προτάξουμε ενωμένοι τα στήθη μας στους δανειστές - τοκογλύφους.
Ο καθένας είπε το ποιηματάκι του, ψήφισε και έφυγε για το καφενείο της περιοχής του για να δοξαστεί για όσα "σπουδαία" είπε από το βήμα της Βουλής.
Κατάντια... Μας θύμισαν το κωμικό σήριαλ "Οι μεν και οι δεν".