Ότι η χώρα βιώνει μια βαθιά οικονομική κρίση το γνωρίζει ο καθένας σε αυτόν τον τόπο.
Όπως, επίσης, γνωρίζει ότι ένας από τους βασικούς τρόπους αντιμετώπισής της είναι η εξάλειψη της σπατάλης στον δημόσιο τομέα - ευρύτερο και στενό.
Δεν υπάρχει ακόμη αμφιβολία ότι το γνωρίζουν και οι αυτοδιοικητικοί άρχοντες, πλην όμως αυτό δεν τους εμποδίζει να επιδίδονται προκλητικά στις πρακτικές, οι οποίες έχουν καταστήσει τους δήμους και τις δημοτικές επιχειρήσεις χώρους ανεξέλεγκτης σπατάλης δημοσίου χρήματος.
Και δεν είναι αβάσιμη υπερβολή, αλλά αδιάψευστη διαπίστωση. Γι' αυτό, άλλωστε, και η μία στις δύο δημοτικές επιχειρήσεις έχει αρνηθεί να στείλει στο υπουργείο Εσωτερικών τα οικονομικά στοιχεία της και τον αριθμό των υπαλλήλων που απασχολεί.
Είναι η έμπρακτη επιβεβαίωση της εμμονής τους στην παρανομία και την αυθαιρεσία με την οποία εξακολουθούν να λειτουργούν.
Αν και υπάρχουν και χειρότερα από την απλή άρνηση να ενημερώσουν το υπουργείο στο οποίο είναι νομικά υποχρεωμένες να λογοδοτούν. Έτσι παρατηρήθηκε και το εξωφρενικό φαινόμενο να αρνηθούν 90 ανώνυμες εταιρείες αυτοδιοικητικών φορέων να στείλουν τα οικονομικά στοιχεία τους, προβάλλοντας τον ισχυρισμό ότι το υπουργείο δεν είναι αρμόδιο για τον έλεγχό τους λόγω της νομικής μορφής που έχουν.
Και, φυσικά, τυπικά και μόνο στρέφεται η πρόκληση αυτή προς το υπουργείο Εσωτερικών και την κυβέρνηση. Ουσιαστικά στρέφεται εναντίον της κοινωνίας και των εκατομμυρίων πολιτών αυτής της χώρας, που έχουν περιέλθει σε δύσκολη έως και αδιέξοδη κατάσταση εξαιτίας των διαστάσεων που έχουν προσλάβει επί χρόνια η σπατάλη και η αυθαιρεσία στον χώρο του Δημοσίου.
Και η απορία είναι αυτονόητη: Γιατί το κράτος δεν επιβάλλει τις προβλεπόμενες κυρώσεις; Σε αυτό υπάρχει απάντηση;