Η Δρ. Άλκα Πατέλ, σήμερα ...
πενήντα τριών ετών, δηλώνει ότι το βιολογικό της ηλικιακό αποτύπωμα είναι εκείνο μιας εικοσιτριάχρονης.
Η ιστορία της γυναίκας που γύρισε το βιολογικό της ρολόι τριάντα χρόνια πίσω δεν μοιάζει με παραμύθι επιστημονικής φαντασίας, αλλά με ένα οδυνηρό ξύπνημα που μετατράπηκε σε αποστολή ζωής.
Η Δρ. Άλκα Πατέλ, σήμερα πενήντα τριών ετών, δηλώνει ότι το βιολογικό της ηλικιακό αποτύπωμα είναι εκείνο μιας εικοσιτριάχρονης.
Στην πραγματικότητα, όπως εξηγεί, η βιολογική ηλικία δεν έχει να κάνει με τα κεράκια που σβήνει κανείς στην τούρτα του, αλλά με την κατάσταση των κυττάρων, των ιστών, της καρδιάς, του εγκεφάλου και του δέρματος.
Με απλά λόγια, είναι η διαφορά ανάμεσα στο να «νιώθεις καλά» και στο να «είσαι πραγματικά νεότερος». Για την Άλκα, το να γίνει ξανά νεότερη δεν είναι απλώς επιθυμία· είναι πάθος, και πάνω απ’ όλα μια δεύτερη ευκαιρία που της χαρίστηκε μετά από μια εμπειρία που άγγιξε τα όρια του θανάτου.
Kαι όμως: στα 39 της χρόνια η Λονδρέζα γιατρός βρέθηκε να παλεύει με την ίδια της την επιβίωση. Εργαζόταν ασταμάτητα, φρόντιζε ασθενείς, οικογένεια και παιδιά, αφήνοντας για τον εαυτό της μόνο ψίχουλα χρόνου και φροντίδας.
Τα συμπτώματα εξάντλησης κορυφώθηκαν σε τέτοιο βαθμό που τα όργανά της άρχισαν να καταρρέουν. Η υψηλή ανεξήγητη πυρετική κρίση την οδήγησε στο χειρουργείο, όπου οι γιατροί έψαχναν απεγνωσμένα την αιτία.
Έφυγε από εκεί όχι με απαντήσεις αλλά με ουλές, διάγνωση «πυρετός αγνώστου αιτιολογίας» και τη βεβαιότητα ότι θα μπορούσε να μην ξυπνήσει για να δει ξανά τα παιδιά της.
Εκείνη η στιγμή φόβου και σχεδόν απώλειας την ανάγκασε να επαναπροσδιορίσει όχι μόνο τις προτεραιότητές της αλλά και την ίδια της την ταυτότητα. Δεν ήταν έτοιμη να αφήσει πίσω τα παιδιά της ορφανά. Έπρεπε να ξαναγράψει την ιστορία της υγείας της.
Διατροφή, ύπνος, κίνηση, διαχείριση άγχους
Η αλλαγή ξεκίνησε από τα θεμέλια. Διατροφή, ύπνος, κίνηση, διαχείριση άγχους - όλα έπρεπε να ξαναχτιστούν. Δεν αρκέστηκε όμως σε μια γενική βελτίωση.
Έφερε στη διαδικασία τη γνώση της ως γιατρός, εξετάζοντας τις ορμόνες, τα επίπεδα θρεπτικών συστατικών, την παρουσία τοξινών και φλεγμονών. Με συσκευές παρακολούθησης κατέγραφε σε πραγματικό χρόνο πώς αντιδρούσε το σώμα της.
Το μοντέλο που ακολούθησε - «Foundational, Functional, Focal» - λειτουργούσε σαν πολυεπίπεδο σχέδιο μάχης: πρώτα τα θεμέλια με τη φροντίδα του τρόπου ζωής, ύστερα οι λειτουργικές λεπτομέρειες της βιοχημείας, και τέλος η εστίαση σε συγκεκριμένους στόχους, όπως η καθαρότητα σκέψης.