Αντίστροφα μετράει ο ...
χρόνος για τον Δεκέμβριο, όταν ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, όπως είπε πρόσφατα κατά τη συνάντηση με τη Φώφη Γεννηματά, θα μεταβεί στο «βουνό» προκειμένου να λάβει τις τελικές αποφάσεις του για το πρόσωπο που θα προτείνει για την Προεδρία της Δημοκρατίας.
Στο παρασκήνιο, αλλά και στη δημοσιότητα, καταγράφονται ως πιθανοί υποψήφιοι μια σειρά από πολιτικά πρόσωπα, είτε προερχόμενα από τη Ν.Δ. είτε πέραν των ορίων του κυβερνώντος κόμματος.
Όμως, πληροφορίες αναφέρουν πως ο προσανατολισμός του πρωθυπουργού, αν και δεν είναι δυνατόν να αποκλειστεί σε καμία περίπτωση πρόταση επανεκλογής του Προκόπη Παυλόπουλου που επιτέλεσε με απόλυτη επάρκεια τα καθήκοντά του, μπορεί να είναι τελικά διαφορετικός.
Όπως αναφέρει σταθερός συνομιλητής του, ο κ. Μητσοτάκης, μεταξύ άλλων επιλογών «εξετάζει για την Προεδρία ενδεχόμενο γυναικείας υποψηφιότητας, όντως με αναφορές στην Κεντροαριστερά, αλλά όχι απαραίτητα με πολιτικό παρελθόν».
Κατά την ίδια πηγή, ειδικότερα, «γίνεται σάρωση πιθανών υποψηφιοτήτων και από την ίδια την κοινωνία, την επιστήμη και την τέχνη, ενώ η αναζήτηση δεν περιορίζεται εντός των συνόρων, αλλά και στο εξωτερικό».
Ένα πρόσθετο ερώτημα που τίθεται είναι εάν η επιλογή του κ. Μητσοτάκη θα έχει στόχο την κοινή στήριξη του νέου Προέδρου με το ΚΙΝΑΛ ή εάν θα επιδιωχθεί να «πιεστεί» και ο ΣΥΡΙΖΑ να ψηφίσει τον Πρόεδρο που θα προτείνει ο πρωθυπουργός.
Η Χαριλάου Τρικούπη έχει επιχειρήσει να αποκωδικοποιήσει την αποστροφή του κ. Μητσοτάκη αναφορικά με την προεδρική εκλογή ότι «σημασία δεν έχει μόνο η διαδικασία, αλλά και τα πρόσωπα».
Συνεργάτες της Φώφης Γεννηματά αναφέρουν πως επί της ουσίας ο πρωθυπουργός θα επιμείνει, μέσω της εν εξελίξει συνταγματικής αναθεώρησης, η εκλογή του Προέδρου να γίνεται με 151 ψήφους, αλλά θα επιδιώξει, ως προς το πρόσωπο, τη συνεννόηση, τουλάχιστον με το ΚΙΝΑΛ.
Μάλιστα, στο ΚΙΝΑΛ θεωρούν πως θα πρέπει κάποια στιγμή το Μέγαρο Μαξίμου να ενημερώσει τη Χαριλάου Τρικούπη για τις τελικές αποφάσεις, πριν ο πρωθυπουργός δημοσιοποιήσει την επιλογή του.
Πάντως, όπως προαναφέρθηκε, η σύμπλευση μόνο με το ΚΙΝΑΛ είναι η μία από τις εναλλακτικές που έχει μπροστά του ο κ. Μητσοτάκης.
Η δεύτερη είναι να προτείνει υποψηφιότητα που, πέραν του ΚΙΝΑΛ, θα μπορούσε να «συσπειρώσει» και τον ΣΥΡΙΖΑ.
Από τα ονόματα που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, το σχετικό «προφίλ» καλύπτει η πρώην επίτροπος Μαρία Δαναμάκη, που είχε προταθεί για τη συγκεκριμένη θέση από την κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου.
Η κ. Δαμανάκη έχει διατελέσει πρόεδρος του Συνασπισμού, οπότε ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι δύσκολο να αρνηθεί την ψήφο του.
Επίσης, τα τελευταία χρόνια έχει βρεθεί μακριά από τις εγχώριες αντιπαραθέσεις, ενώ ορισμένοι σημειώνουν πως διαθέτει την απαιτούμενη πολιτική εμπειρία να διαχειριστεί από το Προεδρικό Μέγαρο κρίσιμα θέματα που μπορούν να ανακύψουν, όπως για παράδειγμα η διαδικασία των διερευνητικών εντολών, αφού ούτως ή άλλως οι αμέσως επόμενες εκλογές θα διεξαχθούν με σύστημα απλής αναλογικής.
«Διάδρομος συναίνεσης»
Θα πρέπει να σημειωθεί πως οι τελικές αποφάσεις του κ. Μητσοτάκη για την Προεδρία της Δημοκρατίας εκ των πραγμάτων θα συνδέονται με τη «χαρτογράφηση» του πολιτικού τοπίου που έχει διαμορφωθεί μετά τις εκλογές της 7ης Ιουλίου.
Οι συναντήσεις που είχε προ δεκαημέρου ο πρωθυπουργός με τους πολιτικούς αρχηγούς για την ψήφο των Ελλήνων του εξωτερικού δημιούργησαν την αίσθηση ενός «διαδρόμου συναίνεσης». Σύμφωνα με στενό συνεργάτη του κ. Μητσοτάκη, «ακόμη και ο Αλέξης Τσίπρας δεν ήταν τόσο σκληρός» και βρίσκεται σε εξέλιξη στροφή του ΣΥΡΙΖΑ αναφορικά με τους αποδήμους, ενώ παράθυρο για νέες συγκλίσεις των πολιτικών δυνάμεων διαμορφώνει και η εν εξελίξει διαδικασία της συνταγματικής αναθεώρησης.
Ομως, στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση δεν μπορεί να επενδύσει σε ένα σκηνικό «ήσυχων νερών» στο εσωτερικό μέτωπο.
Το ΚΙΝΑΛ δέχεται πιέσεις από την προσπάθεια μετατόπισης του ΣΥΡΙΖΑ προς το κέντρο του πολιτικού φάσματος και η συμπεριφορά του, όπως λέγεται, δεν θα είναι προβλέψιμη. Παρότι κατά τη διάρκεια του τετ α τετ του κ. Μητσοτάκη με τη Φώφη Γεννηματά έσπασαν κάπως οι πάγοι των προηγούμενων μηνών, η αναζωπύρωση των εχθροπραξιών με την κυβέρνηση κάθε άλλο παρά μπορεί να αποκλειστεί. Μάλιστα, το ΚΙΝΑΛ προετοιμάζεται να καταψηφίσει συνολικά τον αναπτυξιακό νόμο που οδεύει προς ψήφιση στη Βουλή.
Παράλληλα, ο ΣΥΡΙΖΑ εκτιμάται πως βρίσκει ζωτικό χώρο μόνο μέσα από τη μετωπική αντιπαράθεση με την κυβέρνηση, και στο Μέγαρο Μαξίμου προεξοφλείται πως με κάθε αφορμή ο κ. Τσίπρας θα ανεβάζει κατακόρυφα τους τόνους.
Τέλος, σε σχέση με το ΚΚΕ από το Μαξίμου δεν έχει περάσει απαρατήρητη η έντονη «δραστηριότητα» του ΠΑΜΕ, ενώ η Ελληνική Λύση, πέραν του μικρού πολιτικού της βάρους, επιχειρεί να διαμορφώσει εκλογικό ακροατήριο μέσα από την ακραία ρητορική σε προσφυγικό - μεταναστευτικό.