«Χάσαμε και λόγω του ...
ύφους της εξουσίας», παραδέχτηκε σήμερα ο Νίκος Φίλης, προσθέτοντας ότι «ορισμένες συμπεριφορές» δημιούργησαν «μια απόσταση των πολιτών από την κυβέρνηση».
Μόνον ο ίδιος ξέρει αν η αιχμή απευθυνόταν και στον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα. Διότι η αλήθεια είναι ότι το συριζαϊκό ρεπερτόριο των αλαζονικών συμπεριφορών και της κατάμουτρης κοροϊδίας στους πολίτες τα τελευταία τέσσερα χρόνια είναι μεγάλο.
Τί να πρωτοθυμηθεί κανείς....Το δημοψήφισμα του 2015, τις ουρές στα ΑΤΜ, τις συντάξεις που δεν θα κόβονταν, το τρίτο Μνημόνιο που θα εφάρμοζαν πιο δίκαια, τον ΕΝΦΙΑ που θα καταργείτο, την αλλαγή της Ευρώπης;
Ή μήπως την ύβρη στο Μάτι, όταν στηνόταν επικοινωνιακό σόου μόνο και μόνο για να ακολουθήσουν με στόμφο οι κυβερνητικές διαπιστώσεις ότι έγιναν όλα σωστά και κατόπιν να κατηγορηθούν από επίσημα κυβερνητικά χείλη τα θύματα ότι έφταιγαν;
Η κυβέρνηση δεν έχασε απλώς την επαφή με τους πολίτες. Έχασε την ίδια την επαφή με την πραγματικότητα.
Ακόμα και την ώρα που είχε προδιαγραφεί το αποτέλεσμα των εκλογών, υπουργοί της κυβέρνησης προσπαθούσαν να τετραγωνίσουν τον κύκλο επιμένοντας ότι δεν πρόκειται για στραατηγική ήττα. Είναι προφανές ότι αν έχαναν με μικρότερη διαφορά θα αποδομούσαν τη νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη προκειμένου να μη συζητήσουν για τη δική τους ήττα.
Καμία αυτοκριτική για τα λάθη τους. Ούτε μια συγνώμη. Η κάλπη εντέλει απέδειξε ότι μπορείς να κοροϊδεύεις τους πάντες για πάντα.
Στον αντίποδα, δεν αποδοκιμάστηκε απλώς ο ΣΥΡΙΖΑ. Κέρδισε ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η πορεία που επέλεξε με συνέπεια από τη μέρα που εξελέγη πρόεδρος της ΝΔ. Οι πολίτες έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης στη μετριοπάθεια, την ειλικρίνεια, τον μετρημένο λόγο χωρίς ανέφικτες υποσχέσεις, ένα νέο ύφος και ήθος.
Στη στρατηγική του θετικού αφηγήματος και ανάδειξης του προγράμματός του που αν και δε λεγόταν δημοσίως, δεν άρεσε σε πολλούς στη ΝΔ που έψεγαν εδώ και τρία χρόνια τον κ. Μητσοτάκη ότι παραήταν γαλαντόμος απέναντι σε μια κυβέρνηση που είχε κάνει τον αμοραλισμό και τον κυνισμό κανόνα και ήθελαν να...πάρουν sculps κομμουνιστών.
Δεν άρεσε στο κομματικό κατεστημένο που είδε στο στοίχημα της ανανέωσης και την είσοδο νέων παικτών στο παιχνίδι ως απειλή για οφίκια και παραγοντισμούς που θεωρούν ότι θα ΄πρεπε να ΄ναι περίπου ισόβια. Σε κάποιους που μάλλον ενδόμυχα ήλπιζαν, ή, πάντως, δεν απεύχονταν ένα μέτριο ή κακό αποτέλεσμα, περιμένοντας ίσως ότι ο κ. Μητσοτάκης θα έριχνε λευκή πετσέτα.
Εκ του αποτελέσματος προκύπτει ότι οι πολιτικοί του αντίπαλοι τον υποτίμησαν. Υποτίμησαν την επιμονή και την ανθεκτικότητά του ως παίκτη που απέδειξε ότι τραβά τον δικό του δρόμο, όπως έκανε και στις εσωκομματικές εκλογές κόντρα στο ρεύμα.
Ακόμα και όταν πρόσφατα ύψωσε τους τόνους στη Βουλή ξενίζοντας κάποιους κεντρώους που έχουν συνηθίσει το μετριοπαθές και συγκρατημένο προφίλ του, το έκανε συνειδητά.
Μόνο που αυτή τη φορά, ήταν ο κ. Μητσοτάκης που δημιούργησε το ρεύμα, φέρνοντας κοντά στη ΝΔ ομάδες που παραδοσιακά την έβλεπαν με καχυποψία - όπως οι νέοι 17-24 ετών, οι οποίοι του έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης.
Ίσως και να καβάλησε το αντι-ΣΥΡΙΖΑ ρεύμα. Όμως, ο ίδιος ποτέ δεν πλασαρίστηκε ως αντι-Τσίπρας, αλλά ως Κυριάκος. Αν μη τι άλλο, μοιάζει με ειρωνεία της ζωής. Η νίκη του κ. Μητσοτάκη με έναν διεστραμμένο τρόπο θυμίζει το πολακικό «όλοι σας και μόνος μου» από την ανάποδη.