Ζούμε σε μία χώρα, όπου οι ...
κάτοικοι της, μοιάζουν να έχουν περιπέσει σε μία αρρωστημένη κατάσταση, μόνιμης μελαγχολίας.
Οι περισσότεροι αναρωτιόμαστε, τι μπορούμε να κάνουμε για να αποφύγουμε την έλευση του οδυνηρού τέλους.
Όλοι συμπεριφέρονται, σαν να βρίσκονται μεταξύ της πραγματικότητας και κάποιου άλλου κόσμου, κάποιου άλλου πλανήτη.
Κανείς δεν δείχνει διάθεση, ν΄ αφιερώσει παραπάνω από μερικά λεπτά στον συνάνθρωπό του.
Η Ελλάδα μεταβάλλεται σταθερά, σε χώρα με περιορισμένα κυριαρχικά δικαιώματα, δηλαδή δικαιώματα των οποίων η κυρίαρχη άσκηση εξαρτάται από τη δική μας βούληση, αλλά και τις αντιδράσεις τρίτων.
Δυστυχώς υπάρχουν πάρα πολλά σοβαρά θέματα, τα οποία θα έπρεπε να απασχολούν έντονα όλους μας, από τον πρώτο, έως και τον τελευταίο πολίτη, αλλά δυστυχώς παραμένουμε απαθείς και ιδεολογικά "ανάπηροι", κοροϊδεύοντας τους εαυτούς μας.
Και αναρωτιέμαι, μήπως θα πρέπει να αφυπνιστούμε εδώ και τώρα, ζητώντας να πάρουμε την τύχη στα χέρια μας;
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, έχει διαλέξει τον δικό της δρόμο, δικαιολογεί τα αδικαιολόγητα, καθώς οι βουλευτές της, εκστομίζουν οτιδήποτε τρελό μπορούν να σκεφτούν.
Αυτό που γίνεται δεν έχει προηγούμενο. Με την πορεία που ακολουθούμε, ΔΕΝ προβλέπεται να έχουμε μέλλον, εκτός αν και εφ΄ όσον υπάρξει πολιτική αλλαγή.
Επίσης αναρωτιέμαι, μήπως έχουμε τελειώσει και δεν μας το έχουν πει;
Προσωπικά φοβάμαι, ανησυχώ, θλίβομαι, προσπαθώ να καταλάβω πως καταντήσαμε έτσι...
Θέλω την Πατρίδα μου όρθια, με την φωνή καθαρή και την σκέψη διαυγή.
Σκέφτομαι το μέλλον των παιδιών μου και των εγγονών μου, για το γκρέμισμα των ονείρων μου και των μακροχρόνιων προσπαθειών μου…
Ευχή των περισσοτέρων να παραμείνουμε ζωντανοί, όρθιοι κι έτοιμοι ν΄ αναγεννηθούμε μέσα από τις στάχτες... και όταν ξανακερδίσουμε τα όσα μας έκλεψαν, τότε ίσως ν΄απαιτήσουμε και άλλα πολλά που μας ανήκουν.
Φτάνει πια, ΔΕΝ θέλω να δώσουμε άλλη γη και ύδωρ... γιατί αυτά είναι κερδισμένα με αίμα.
Έστω και τώρα, αυτή την ύστατη χρονική στιγμή, ας αναλογιστούμε τις ιστορικές μας ευθύνες.