Μετά από τέσσερα χρόνια ...
διακυβέρνησης του ΣΥ.ΡΙΖ.Α ένα τουλάχιστον είναι φανερό: ότι ο ιδιότυπος αυτός ‘‘πολιτικός οργανισμός’’ δεν σταμάτησε ποτέ, ούτε σταματά να μας εκπλήσσει συνεχώς.
Αφού όμως όλα αυτά, τα μυθώδη και παρελκυστικά, περί του διαβόητου ‘‘ηθικού πλεονεκτήματος’’ της Αριστεράς έχουν ξεφτίσει στο διάβα του χρόνου, το ερώτημα πια είναι αν και που θα σταματήσει ο στυγνός αμοραλισμός και ο συμφεροντολογικός τακτικισμός του κυβερνώντος κόμματος, καθώς η προχθεσινή ‘‘Τροπολογία Κουντουρά’’ (έτσι θα μείνει στην Πολιτική μας Ιστορία) αποτελεί ένα ακόμα ‘‘δείγμα περί του πολιτεύεσθαι’’ των ανθρώπων αυτών, από τους οποίους (το οφείλουμε σε εμάς και τα παιδιά μας) πρέπει να απεμπλακούμε όσο γίνεται πιο σύντομα.
Καταρχάς, επί της ιστορικής ουσίας δέον να επισημανθεί ότι σύμφωνα με το άρθρο 2§2 β’ εδάφιο του Ν. 4255/2014 οι Βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου δεν μπορούσαν (μέχρι προχθές) να ανακηρυχθούν υποψήφιοι ούτε να εκλεγούν μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, αν δεν παραιτούνταν πριν την ανακήρυξη τους ως υποψηφίων Ευρωβουλευτών από το βουλευτικό τους αξίωμα.
Με την προχθεσινή ‘‘μακιαβελική’’ τροπολογία όμως, με έμπνευση και πρωτοβουλία του ΣΥΡΙΖΑ, καταργήθηκε ο άνω περιορισμός που είχαν οι Βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου ως προς το δικαίωμα του εκλέγεσθαι στο Ευρωκοινοβούλιο και οι Βουλευτές μας θα μπορούν πλέον να ανακηρύσσονται υποψήφιοι και να εκλέγονται μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (Ευρωβουλευτές) χωρίς προηγούμενως να είναι αναγκαίο να παραιτηθούν του αξιώματος τους.
Με αυτόν τον τρόπο ο ΣΥΡΙΖΑ και ‘‘τακτοποιεί’’ την κ. Κουντουρά και τον κ. Δανέλλη, που εκδήλωσαν την επιθυμία τους να συμμετέχουν στο Ευρωψηφοδέλτιο του, αλλά και κρατά την οριακή πλειοψηφία του στη Βουλή.
Ειδικότερα, οι δύο άνω νυν Βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου, που ανήκαν μέχρι πρότινος στους ‘‘ΑΝΕΛ’’ και το ‘‘ΠΟΤΑΜΙ’’ αντίστοιχα, αλλά και υπέγραψαν δήλωση στήριξης στην Κυβέρνηση και έδωσαν βεβαίως θετική ψήφο σ’ αυτήν κατά τη ψηφοφορία στη Βουλή επί της πρόσφατης Πρότασης Εμπιστοσύνης, με την παραπάνω βολική τροπολογία θα μπορούν και να ανακηρυχθούν ως υποψήφιοι Ευρωβουλευτές αλλά και να συνεχίσουν να αποτελούν τα ‘‘κρίσιμα εξωγενή κοινοβουλευτικά δεκανίκια’’ του κ. Τσίπρα.
Το πολιτικά αήθες της μεθόδευσης αυτής είναι, λοιπόν, κραυγαλέο διότι σε περίπτωση που συνέχιζε να υφίσταται το ασυμβίβαστο της ιδιότητας του Βουλευτή και του (υποψηφίου) Ευρωβουλευτή, όπως ο Ν. 4255/2014 όριζε, οι δύο άνω Βουλευτές θα έπρεπε, αν ήθελαν, να ανακηρυχθούν ως υποψήφιοι Ευρωβουλευτές, να παραιτηθούν πρώτα του τωρινού αξιώματός τους, με συνέπεια στη θέση τους να ορκίζονταν άλλοι ως Βουλευτές, επιλαχόντες από τους ‘‘ΑΝΕΛ’’ και το ‘‘ΠΟΤΑΜΙ’’, και έτσι η Κυβέρνηση προφανώς θα έχανε τη ‘‘δεδηλωμένη’’ και θα κατάρρεε κοινοβουλευτικά.
Η ‘‘Τροπολογία Κουντουρά’’, επομένως, είναι ξεκάθαρη φαλκίδευση του δημοκρατικού κανόνα, αλλά παράλληλα, μια που περί Ευρωεκλογών ο λόγος, συνιστά και άμεση παραβίαση του Ευρωπαϊκού (ενωσιακού) Δικαίου. Θα έπρεπε να ξέρει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και σύμπασα η Βουλή, ότι σύμφωνα με την από 25-6-2002 υπ’ αριθμ. 2002/772 Απόφαση του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) και το άρθρο 7§2 αυτής ‘‘από την εκλογή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου του 2004, η ιδιότητα του μέλους του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου δεν είναι συμβατή με την ιδιότητα του μέλους εθνικού Κοινοβουλίου’’ και συνεπαγωγικά, δε νοείται Ευρωβουλευτής, έστω και υποψήφιος, που παράλληλα κατέχει εθνική κοινοβουλευτική έδρα.
Με δεδομένο δε ότι το Δίκαιο της ΕΕ έχει υπερνομοθετική ισχύ στην ελληνική έννομη τάξη, η ‘‘Τροπολογία Κουντουρά’’ όχι μόνο είναι αντίθετη με το πνεύμα του ευρωπαίου νομοθέτη, αλλά συνιστά και προκλητική καταστρατήγηση του παραπάνω θεμελιώδους κανόνα περί ασυμβιβάστου των ιδιοτήτων του Ευρωβουλευτή και Εθνικού Βουλευτή (ίδετε www.europarl.europa.eu/ftu/pdf/en/FTU_1.3.4.pdf The European Parliament electoral procedures, Incompatibilities).
Μάλιστα, ακολουθώντας την άνω γενική νόρμα, χώρες - πυλώνες του ενωσιακού εγχειρήματος έχουν ενσωματώσει στα εθνικά τους δίκαια αντίστοιχες προβλέψεις, διατάξεις δηλαδή που είναι νομικά και νοηματικά ταυτόσημες με τον ελληνικό Νόμο που ίσχυε πριν την ‘‘Τροπολογία Κουντουρά’’. Χαρακτηριστικά, και καθότι ο λεγόμενος ‘‘γαλλογερμανικός άξονας’’ είναι απολύτως καθοριστικός για την Ήπειρο μας, αναφέρω τι ισχύει επί του θέματος σε Γερμανία και Γαλλία.
Στη Γερμανία, στον Νόμο για την εκλογή των Γερμανών Ευρωβουλευτών (Gesetz über die Wahl der Abgeordneten des Europäischen Parlaments aus der Bundesrepublik Deutschland, ίδετε διαδικτυακά https://www.gesetze-im-internet.de/euwg/EuWG.pdf) θεσπίζεται το ασυμβίβαστο Ευρωβουλευτή-Εθνικού Βουλευτή με μια αντίστροφη από τη συνήθη διατύπωση.
Συγκεκριμένα, προβλέπεται ότι ένας Ευρωβουλευτής χάνει την ιδιότητα του με την ανακήρυξή του ως υποψηφίου για τη Γερμανική Βουλή (σελ. 10 του άνω Νόμου ‘‘Ein Abgeordneter verliert die Mitgliedschaft im Europäischen Parlament bei…10. Ernennung zum Wehrbeauftragten des Deutschen Bundestages’’).
Στη δε Γαλλία και στις διατάξεις του Εκλογικού Κώδικα (Code Electoral Francais, L. O137-1 Décret n° 64-1086 du 27 Οctobre 1964) εντοπίζεται μια σχετική κανονιστική ρύθμιση, σύμφωνα με την οποία το λειτούργημα του αντιπροσώπου στην Ευρωβουλή (Ευρωβουλευτή) είναι ασυμβίβαστο (incompatible) μ’ αυτό του Βουλευτή στο Γαλλικό Εθνικό Κοινοβούλιο (ίδετε τη σελ. 42 του άνω Κώδικα: ‘‘Le mandat de député est incompatible avec celui de représentant au Parlement européen. Tout député élu membre du Parlement européen cesse de ce fait même d' exercer son mandat de parlementaire national.’’ διαδικτ. στη διεύθυνση http://codes.droit.org/CodV3/electoral.pdf).
Είναι προφανές, λοιπόν, από τα παραπάνω το πόσο ‘‘πολιτικό και νομικό’’ δίκαιο έχει ο Κυριάκος Μητσοτάκης που δήλωσε ξεκάθαρα και θαρρετά ότι οι ενδιαφερόμενοι για την Ευρωβουλή νυν Βουλευτές της Ν.Δ. δεν θα κάνουν ‘‘χρήση της Τροπολογίας Κουντουρά’’, αλλά ταυτόχρονα και το πόσο ‘‘ανίατα κυνικός’’ ήταν και είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.
Διότι η ‘‘Τροπολογία Κουντουρά’’ δεν είναι απλά μια περίπτωση έκδηλης έλλειψης σεβασμού της ενωσιακής νομοθετικής τάξης, των ευρωπαϊκών κοινών κανόνων, των εκλογικών παραδόσεων των μεγάλων ευρωπαϊκών χωρών, σε τελική ανάλυση, του ίδιου του θεσμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, αλλά είναι πιο πολύ ένα κατάδηλο θλιβερό φαινόμενο απόλυτης προσήλωσης στο κομματικό συμφέρον και στον ιδιοτελή τακτικισμό, ένα απονενοημένο εγχείρημα εύρεσης τεχνάσματος για λίγη ακόμα (χρονικά) εξουσία, βασισμένο στην επιλογή του κ. Τσίπρα να λειτουργεί με πολιτικές πονηριές και συγκυριακούς αυτοσχεδιασμούς.
Είναι, τελικά, η εμμονή στην ‘‘Ελλάδα ως Ψωροκώσταινα’’, η διάτρηση του δημοκρατικού κανόνα, οι συνεχείς θεσμικές εκτροπές.
Ήρθε η ώρα, λοιπόν, να απαλλαγούμε απ’ αυτούς τους ανθρώπους.
Ήρθε η ώρα για την Ελλάδα της Γνώσης και της Αρετής.
Είμαστε άραγε έτοιμοι;;;
Κατερίνη, 22/3/2019
ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΚΟΥΓΚΟΥΡΕΛΑΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ
LLM IN INTERNATIONAL COMMERCIAL LAW
LLM IN EUROPEAN LAW
Cer. LSE in Business, International Relations and the political science