Με την είσοδο του 2019 και ...
δει τις τελευταίες μέρες, ο δημόσιος διάλογος έχει "φουντώσει" καθώς διακινούνται σενάρια για στο ζήτημα των Σκοπίων που είναι υψίστης σημασίας.
Ως χώρα, αλλά και ως έθνος, ποτέ ΔΕΝ υποκύψαμε στις πιέσεις και ΔΕΝ συναινέσαμε στην εκχώρηση του ονόματος με την λέξη "Μακεδονία", παρ΄ ότι ο φανατισμός και ο αλυτρωτισμός των Σκοπίων υπάρχει.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Ελλάδα μας άντεξε κατά καιρούς, σε αφόρητες πιέσεις του διεθνούς παράγοντα, ακόμη και όταν οι συγκυρίες ήταν άκρως δυσμενείς για την χώρα μας.
Το δάκρυ του Κωνσταντίνου Καραμανλή, πότισε την εθνική μας υπερηφάνεια και το "ΟΧΙ" του στην ανιστόρητη επιθυμία του διεθνούς παράγοντα φτάνει τώρα ηχηρότατο.
Θυμάμαι (γιατί είμαι παλιός), όταν η χώρα μας ήταν "στριμωγμένη", ποτέ ΔΕΝ αποδεχθήκαμε, ούτε παράγωγο της λέξης Μακεδονία, ούτε γεωγραφικούς προσδιορισμούς.
Για την ιστορία, αναφέρω ότι, στις 17 Ιανουαρίου 1992, η ανακοίνωση της συγκλήτου της Ακαδημίας, αναφέρει: "Τα ονόματα Μακεδόνες και Μακεδονία ανάγονται στην αρχαιότητα".
Αρκετά χρόνια μετά, το 2008, η Ακαδημία επανέρχεται με άλλη ανακοίνωση στην οποία είναι πιο αναλυτική: "H Μακεδονία αποτελεί σήμερα γεωγραφική ζώνη, τα όρια της οποίας εκτείνονται σε περισσότερα του ενός κράτη της νοτιοανατολικής Ευρώπης".
Για την ιστορία το Αρχαίο ελληνικό όνομα "Μακεδονία" φέρει μια συγκεκριμένη περιφέρεια της σύγχρονης Ελλάδος.
Υπό το όνομα Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας (ΣΔΜ), λειτούργησε ένα από τα ομόσπονδα κράτη που συναποτελούσαν την πρώην Γιουγκοσλαβία.
Το όνομα όμως της Μακεδονίας, έφερε, αρχικά, επί μακρούς αιώνες κατά την αρχαιότητα, η περιοχή η οποία ταυτίζεται (κατά περίπου 90%), με τη σημερινή ελληνική επαρχία της Μακεδονίας.
Η τυχόν λοιπόν απόδοση του ονόματος αυτού σε ένα ανεξάρτητο κράτος, χωρίς ειδικότερο προσδιορισμό, που να αντανακλά σαφώς τις γεωγραφικές και ιστορικές αυτές πραγματικότητες, συνεπάγεται τον κίνδυνο να διεκδικήσει το συγκεκριμένο κράτος και μάλιστα κατ’ αποκλειστικότητα τη χρήση του όρου "Μακεδονία" ή των παραγώγων του στην ιστορία, τον πολιτισμό, τις εκδηλώσεις της καθημερινής πολιτικής και κοινωνικής ζωής.
Το επόμενο διάστημα θα υπάρξουν σοβαρές εξελίξεις στο ζήτημα, με βάση τα προαναφερθέντα δεδομένα.
Στις 9 και 15 Ιανουαρίου 2019, προγραμματίζεται η ψήφιση των "Συνταγματικών αλλαγών" στα Σκόπια, από την πλειοψηφία των 2/3 του Κοινοβουλίου τους.
Μια αυξημένη πλειοψηφία, που "διανθίζεται" από τροπολογίες, αλβανικής κυρίως προέλευσης και για την κατοχύρωση όπως λένε της εθνοτικής τους προέλευσης.
Έτσι η Σκοπιανή πλευρά, τυπικά εκπληρώνει "τις υποχρεώσεις" της από μια Συμφωνία, που της δίνει τα πάντα και δημιουργεί το προηγούμενο για μόνιμη πηγή αναταραχών και εφιαλτικές προοπτικές για τη χώρα μας.
Τις τελευταίες μέρες ειπώθηκε το απίθανο, ότι, η πλειοψηφία για την υπερψήφιση της "Συμφωνίας των Πρεσπών", είχε εξασφαλιστεί από το 2017.
Και αναρωτιέμαι ποιοι απαρτίζουν αυτήν την πλειοψηφία. Αν δεν είναι κόμματα, τα οποία είναι οι συνταγματικοί παράγοντες του πολιτεύματος, είναι πρόσωπα;
Με ποια κριτήρια ενημερώθηκαν τα πρόσωπα αυτά για τη συζητούμενη λύση;
Η ενημέρωση αυτή υπήρχε και για τα κόμματα;
Αν όχι με ποια λογική επελέγησαν πρόσωπα και όχι κόμματα, προκειμένου να ενημερωθούν, τη στιγμή μάλιστα που τόσο λόγω της μείζονος σπουδαιότητας του διακυβεύματος, αλλά και της απόφασης του Συμβουλίου των Πολιτικών Αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, η όποια προτεινόμενη αλλαγή, τύποις τουλάχιστον θα έπρεπε να γνωστοποιηθεί στους παράγοντες της εθνικής γραμμής;
Και επί ποίας "λύσης" και "Συμφωνίας" είχε εξασφαλισθεί η πλειοψηφία το 2017, όταν αυτή τούτη η "Συμφωνία των Πρεσπών" υπεγράφη στις 17 Ιουνίου 2018;
Το περιεχόμενό της ήταν προσυμφωνημένο ή απλά "οι πρόθυμοι" θα υπερψήφιζαν οποιαδήποτε "λύση" και οποιαδήποτε "Συμφωνία’"
Τα ερωτήματα είναι απλά. Είναι λογικά.
Προσωπικά πιστεύω ότι η χώρα μας έχει την ευκαιρία να κλείσει ένα τραυματικό κεφάλαιο, διότι υπάρχουν τα ιστορικά δεδομένα για τα οποία η κυβέρνηση δεν αναφέρει καθόλου.
Με ξεκάθαρη λοιπόν και νηφάλια στάση, ας τοποθετηθούμε όλοι μας (στην λαθροχειρία των Σκοπίων) και ας ΜΗΝ αφήσουμε το θέμα αυτό, στις επόμενες γενιές.