Πέρα από το γιορτινό ...
διάκοσμο (που περάσαμε), υπάρχει και η σημερινή πραγματικότητα.
Υπάρχει η οικονομική εξαθλίωση μεγάλου αριθμού συνανθρώπων μας, με ανεργία που καλπάζει, με αισθήματα πόνου και με εθνική ταπείνωση του λαού μας που έμαθε να ζει με δανεικά και να εξαρτάται οικονομικά από τους ανάλγητους δανειστές μας.
Διαρκώς νέοι αυξανόμενοι φόροι, συνεχείς μειώσεις μισθών και συντάξεων, μεγάλη ανεργία (που απογοητεύει τους νέους και τους αναγκάζει να ξενιτεύονται) και ατελείωτες στρατιές εξαθλιωμένων προσφύγων που ζητούν από τη φτωχή Ελλάδα συμπαράσταση.
Ερωτήματα πολλά και διάφορα.
Άραγε ποιος φταίει για την κατάσταση που βρίσκεται η χώρα μας τελευταία;
Ποιος ευθύνεται για την κρίση που περνάμε και μας επηρεάζει όλους και μας ταλαιπωρεί;
Που θα αποδώσουμε τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν χιλιάδες συμπατριώτες μας που ζουν την εξουθένωση και βρίσκονται κυριολεκτικά σε απόγνωση;
Αναρωτιέμαι, αν φταίνε μόνο οι πολιτικοί μας;
Μπορεί να είναι αυτοί που μας οδήγησαν στο αδιέξοδο και έκαναν τραγικά λάθη.
Αυτοί που ΔΕΝ διαχειρίσθηκαν σωστά τα προβλήματα που παρουσιάσθηκαν με οξύτητα που ζητούσαν επίμονα τη λύση τους...και που δυστυχώς ο καιροσκοπισμός τους, τα μικροκομματικά συμφέροντα, το προσωπικό τους όφελος, οι επιπόλαιοι χειρισμοί και η δουλική υποταγή στα ξένα κέντρα που θέλουν με τις αποφάσεις τους να καθορίζουν τις τύχες των λαών.
Η προσωπική μου άποψη είναι ότι, η ευθύνη βαρύνει τους περισσότερους πολιτικούς και γι αυτό δίκαια ορισμένοι θα βρεθούν αντιμέτωποι με την δικαιοσύνη και υφίστανται τις προβλεπόμενες από τον νόμο συνέπειες.
Δίκαια δέχονται τη γενικευμένη αγανάκτηση εναντίον τους, που εκφράζεται με πολλούς και συχνά ακραίους τρόπους.
Δυστυχώς ι πολιτικοί μας προέρχονται απ΄ εμάς, εμείς τους εκλέξαμε και εμείς τους αναδείξαμε στις θέσεις εξουσίας που κατέχουν.
Εμείς ήμασταν που τους δείξαμε εμπιστοσύνη και αυτοί αποδεικνύονται ανάξιοι και σαφώς μερίδιο ευθύνης έχουμε και εμείς.
Φυσικά το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης το έχουν οι ίδιοι, αλλά και εμείς που τους βάλαμε στο τιμόνι.
Όμως στα δύσκολα χρόνια που περνάμε, ΔΕΝ δικαιολογούνται να γκρεμίζουν τα πάντα, να ΜΗΝ σέβονται το παρελθόν μας, την ιστορία μας, να ποδοπατούν τα ιδανικά και να περιφρονούν σχεδόν τα πάντα.