Γενικά οι άνθρωποι είναι ...
φυγάδες μπροστά στον κίνδυνο, άπληστοι για το κέρδος, αχάριστοι, ευμετάβλητοι, ψεύτες και υποκριτές.
Βλάπτουν ευκολότερα κάποιον που τους είναι αγαπητός, από κάποιον που τους προκαλεί το φόβο.
Το γράφω αυτό, διότι καθημερινά βλέπω τον κ. Τσίπρα και σχεδόν όλα τα στελέχη της κυβέρνησης, να επενδύουν στον φόβο και ν΄ απολαμβάνουν την εξουσία.
Τα ταξίδια, τις αποδόσεις τιμών, την επιβολή της θέλησής τους σε όλους τους τομείς της κοινωνικής, ηθικής, πνευματικής και πολιτικής ζωής, τις κρατικές εξυπηρετήσεις.
Η προσωπική μου άποψη είναι ότι πολιτική εξουσία σε μια ευνομούμενη δημοκρατία, ΔΕΝ είναι απόλαυση, είναι ευθύνη.
Χρειάζεται όλοι μας, (ελίτ - λαός ή μεμονωμένα άτομα), να διαχειριστούμε την καθημερινότητα με μεγαλύτερη νηφαλιότητα και σύνεση για το "κοινό καλό".
Σε ένα σκάφος αναψυχής, όταν είναι μπουνάτσα στο ανοιχτό πέλαγος, μπορεί και ένα ναυτόπαιδο να πάρει το πηδάλιο και να το απολαμβάνει.
Όταν όμως έρθει καταιγίδα και ορμητικά τα κύματα σκεπάζουν το καράβι, τότε αυτό θέλει τον έμπειρο, τον γνώστη από διαχείριση φουρτούνας καπετάνιο.
Η Ελλάδα αυτό τον καιρό, αντιμετωπίζει σωρεία προβλημάτων.
Στα εθνικά ζητήματα Τουρκία, Σκόπια, Αλβανία προκαλούν σοβαρά ζητήματα, και η κυβέρνηση θυμίζει το ναυτόπαιδο του καραβιού.
Και το χειρότερο είναι ότι, κάθε φορά παθαίνουμε, χωρίς να μαθαίνουμε.